Marmercake

"Mama, mag ik bakken?" was vroeger thuis de frequente vraag van een zeer jonge ik. En haar antwoord luidde steevast: "Als je maar wel zelf opruimt". Ik maakte kokosballetjes of cake. Veel verder kwam ik toen nog niet. Dat heb ik inmiddels ruim ingehaald, maar voor het einde van 2013 ga ik terug naar toen. Om te kijken of ik met de kennis van nu een recept van weleer kan doen herleven: marmercake.

Voor de cake gebruik ik dit recept, maar zelfs een pak cakemix zou hebben gekund. Het cakebeslag wordt verdeeld over drie kommen Voor de chocoladecake maak ik een 'papje' van 3el cacaopoeder, 1tl suiker en 3tl kokendheet water. Wat ik dan door één deel beslag meng. De koffiecake (wat allitereert dat fijn) wordt verkregen door de toevoeging van mixpapje nummer twee: 2el oploskoffie, 1 zakje vanillesuiker en 3tl kokendheet water. Omdat dit nogal nat is, voeg ik uit de losse pols 2el extra bloem aan het koffiecakebeslag toe.

De drie verschillende kleuren beslag worden lukraak door elkaar over een ingevette bakvorm verdeeld. Om losjes met een bot mes door elkaar gemengd te worden; maar niet teveel natuurlijk. En bakken maar.

Alleen, de 'zebracake' die ik had wíllen maken, mislukt jammerlijk omdat dit cakebeslag te dik blijkt en niet stroomt. Maar cake is cake en omdat het geen 1 januari is (maar stiekem toch :) mag er lustig in gehapt worden. De chocoladecake zou zelfs nog wel wat kleurstof kunnen gebruiken om 'de bruinigheid te intensificeren'. En qua smaak bevalt de koffiecake me het beste. Wat opvallend is, want ik houd helemaal niet van koffie..