Rozenmeringues

Dus. Ik moet oefenen. En dan kun je wel leuk koekjes maken (deze en deze). En cake met fondant bekleden en decoreren (deze), maar wat ik ei-gen-lijk echt moet doen, is leren rozen spuiten. Voor de bruidstaart die ik over drie maanden moet kunnen maken. Ahhhh! Maar op de één of andere manier stuit het me tegen de borst om een keuken vol cakejes te bakken, alleen om rozen van botercrème erop te kunnen spuiten. Ik wil ook niet degene zijn die als 'feeder' van mijn collega's een reputatie opbouwt. En ze allemaal zelf maar opeten, ehm, nee.

Gelukkig heb ik de fijne gewoonte ontwikkeld om 's avonds in bed YouTube filmpjes van thuisbakkers te bekijken (Nicko's Kitchen; The Simple Cooking Channel; Nerdy Nummies; It's MosoGourmet) en al klikkend kom ik deze tegen:

Natuurlijk. Rozenmeringues van niets anders dan eiwit en suiker (en wijnsteen). Met nog geen 50kcal per stuk. Die kan ik met goed fatsoen maken, snoepen én weggeven. Terwijl ik, heel belangrijk, leer hoe je rozen spuit.

Het videorecept volg ik tot op de letter en ik bereik nagenoeg het- zelfde effect. Prachtig glanzende meringue die ik naar eigen inzicht kleur. Rood, oranje en groen vind ik wel 'rozig'. Alleen wordt rood nooit echt rood, natuurlijk, eerder donkerroze. Maar meer kleur- stof toevoegen kan niet, want dan wordt de meringue te vloeibaar (en de eters te kleurrijk). In de video worden slechts drie kleuren gebruikt, die in de spuitzak nog met elkaar mengen waardoor de illusie van 'alle kleuren van de regenboog' ontstaat.

Ik rommel door mijn bakgereedschap (dat overal en nergens ligt, omdat ik uiteraard niet een hele kast of lade over heb voor de veelheid aan bakspullen). Chips. Ik mis het essentiële onderdeel: de juiste spuitmond (Wilton nr. 2D). Daarom zijn mijn rozen niet ècht rozen, maar de techniek is dezelfde. Ik tel het dus duidelijk wél mee als training.

De meeste 'rozen' worden weggegeven aan mijn beste sushipartner En ik eet er zelf ook een paar; ze zijn door en door droog en lekker knapperig. Als meringue heel goed gelukt dus (nu herinner ik me weer dat ik feitelijk niet zo'n grote meringuefan ben) en als roos, nou ja, zullen we maar zeggen: 'getting there'. Op naar een webwin- kel (TastyDecorations.nl) of zoiets (Tafel van 18 in Utrecht) voor die ene spuittip. Waarbij dé tip dan is: "gebruik de juiste tip".

PS Overigens is het wel een kwestie van maken, direct opspuiten en liefst dezelfde dag opeten. De tweede helft meringue die ik op de bakplaat spuit bij thuiskomst (ik had de spuitzak in de koelkast ge- legd, zo'n negen uur geleden), vloeit uit tot gladde cirkels. En de gedroogde meringues (je kan nauwelijks van 'gebakken' spreken) verliezen met het verstrijken van de tijd meer en meer van hun brosse knapperigheid.