Bálen!!

Geen KPN meneertje, geen ISRA punt, geen internet en sinds van- daag óók geen stick meer. Geen tv, geen functionerende keuken (want de koelkast past er niet in en schijnbaar is monteren níet hetzelfde als ínstalleren!); maar wél een héél huis vol rotzooi en stof. Ik zal waarschijnlijk even niet meer bloggen....

Aha. Chips.

Nieuwe chips bij Albert Heijn. Interessant. En natuurlijk ook meteen 'in de Bonus' (1+1 gratis). De 'Temptations' is schijnbaar niet aan te slepen, want die vind ik noch in display noch in het vak. De 'Rijstchips' en 'AH light chips' laat ik even voor wat het is; misschien voor een meer zelfbewustere periode, zoals januari. Van de 'Excellent Homecooked' gaan een zak 'peper&zout' en een zak 'sweet chili' mee.

Iets dikkere, krokante chips. Met schil. De stevige kruidenmix (lees: overmatige hoeveelheid gemalen zwarte peper) heeft zich schijnbaar vooral onderin de zak opgehoopt. In mijn ogen niet echt een topper.

Pastasalade revisited

Wat moeten we nou weer eten (want om eerlijk te zijn komt de couscous me een beetje de neus uit)? De buren zijn zo vriendelijk om mij op hun gasfornuis een pak pasta (orechiette, 500g) gaar te laten koken, waarna ik er thuis een gróte pan pastasalade van maak. Blikje maïskorrels, zilveruitjes, komkommertje, augurkjes, cherrytomaten en artisjokbodems. Op het bord gerookte zalm, avocado en (wat anders?) joppieyoghurt erbij; met twee personen goed voor dríe dagen diner!

Tyrrell's

Wat kan een verpakking (nutteloos) mooi zijn. En in het geval van deze chips kon ik de zak zelfs niet laten liggen. Ookal omdat kaas-ui (of cheddar en bieslook) mijn favoriete smaak is. Inderdaad, geïm- porteerd uit Engeland en dus mocht ik er bij de GB aan de Dampoort in Gent €2,09 voor neertellen. Een beetje overdreven, maar vooruit, voor de terugreis dan...

De chips is knapperig en taai tegelijk. Vreemd. Ik ontwaar zelfs kleine groene stukjes op de schijfjes aardappel, maar dat zal dan de bieslook zijn. Érg zout wel; mijn lief zegt dat hij daardoor geen kaas meer proeft. Ik vind het zelf juist erg kazig.

Chips dus om te kopen in een 'ik móet chips bui' om vervolgens de foto van de voorkant in te lijsten. Is er bij de GB trouwens in nog drie foto's (lees: smaken): lightly sea salted, sea salt & black pepper en sweet chili & red pepper; maar op de officiële website staan nog veel meer producten.

Croque monsieur vs Mineur

Het is weekend en dat mag gevierd worden. Bovendien is het 12 december en dan zou het KPN meneertje komen om ons ISRApunt te fixen. Helaas. Er kwam niemand; en het Grote Internet Probleem zal tot eind van deze maand niet opgelost raken. Hoog tijd voor troostvoedsel en dat kwam, voor ons keukenlozen, in de vorm van een groots tosti evenement.

Tosti apparaat uit de doos en prominent op tafel, geflankeerd door diverse kazen, ham, chorizo, plakjes tomaat, uiringen, sla, walnoten, wit en bruin brood (van het vierkante soort). Met ketchup, honing (voor de onontbeerlijke tosti met brie, honing, walnoten) en joppiesaus (ik hang van joppiesaus aan elkaar deze dagen) alvast in de aanslag en dan smeren maar. Naar eigen inzicht sneetjes brood beleggen (à la TostiWorld: brood, beleg, brood, beleg, brood; buitenste zijden licht met boter besmeren) en de hele handel goudbruin toasten (want zwárt heeft niet de voorkeur). Een wáár feestje. Of moet ik zeggen: waarlijk een feestje...

Maar zou dat ook "1e prijs beste frites van België" zijn?

Middenin de binnenstad van Utrecht zijn (schijnbaar) Vlaamse frites te bekomen... Alleen is de mayonaise uiteraard níet de standaard Belgische zure, maar de gewone Nederlandse Calvé variant. Ik ben zéér benieuwd wat mijn vrienden uit België over dit friet'kot' te zeggen hebben! Interessante naam... niet direct mijn eerste associatie met frites (en weet: 'patat' is Vlaams voor een aardappel!)

Proef, een feestje

Het "Arnhems Proeflokaal" (Spijkerstraat 2, Arnhem) staat bij mij vooral bekend om de maaltijdsalade. Het eetcafé biedt nog wel meer lekkers en geeft vooral rúime porties (!), maar genoemde salade is favoriet. Een berg rauwkost en sla, met pasta en allerhande gesneden groenten (tomaat, komkommer, olijven, wortel) en daarbij een keur aan proteïnekeuze: tonijn (uit blik), gerookte zalm (mmm), gerookte kip (óók mmm!), gekruide gebakken kip, blauwschimmelkaas, een gekookt eitje en noten. Feitelijk krijg ik het bord nooit leeg, en dat voor maar €10,50!! Ik snap alleen de garnering van Japanse rijstcrackers niet zo...

Groenten met joppieyoghurt

Geen keuken betekent zéker niet armoe troef met de maaltijd. Afgezien van afhaal, een boterham, bij vrienden gaan eten en op restaurant gaan; valt er onverwacht tòch nog heel wat te koken.

Zoals de nu al klassieker (bij ons dan) "Turkse coleslaw met Joppiesaus". Uiteraard is de precieze samenstelling afhankelijk van de eigen smaak maar bij ons wordt fijngesneden witte kool met verse peterselie, stukjes (rode) paprika, schijfjes geschrapte wortel (bospeen) en gehalveerde kerstomaatjes. Daar moet dan natuurlijk nog wel iets proteïne-achtigs doorheen: verkruimelde fetakaas of stukjes worst of gerookte kipfilet. Da's handig, want allemaal kant-en-klaar te koop. Stukje pide erbij, of couscous (met dank aan, wéér, de waterkoker) en natuurlijk joppieyoghurt. Turkse yoghurt is zó dik dat je er gewoon quenelles van kunt scheppen, kneep Joppiesaus eroverheen (voor de lekker) en voilà; alwéér lekker gegeten. Misschien is die keuken helemaal niet nodig... ?!

Couscous is dé redding

Geen keuken, geen oven, geen maaltijden? Tijdens de verbouwing is de waterkoker in combinatie met een pak couscous dé oplossing! De droge couscous in pan of pot schudden, vermengen met gedroogde kruiden naar wens (of bouillonpoeder), gekookt water opgieten tot de couscous ca. 1cm onderstaat, pan of pot afdekken, even laten staan en tenslotte gare couscous luchtig doorroeren.

Nou wordt het natuurlijk pas een mááltijd met toevoeging van de andere ingrediënten. Naar eigen inzicht kunnen gehakte koriander, fijngesneden (wilde) spinazie, gesneden tomaten, paprika, bosui of zuidvruchten worden toegevoegd. Proteïne wordt geleverd door een verkruimeld feta kaasje (Piknik Börek Peyniri 40%) of in stukken gesneden gerookte worst. Ekmek (lees: brood) erbij en je hebt een avondmaaltijd een klusser waardig. Dadels en avocado dienen dan nog enkel de échte lekkerbekken:

Libanese voeding

Het ziet er van buitenaf zo veelbelovend uit, maar van binnen is deze 'Alwafa Libanese Voeding' vooral een internet-belwinkel (Hoogstraat 35, Gent, nabij de kruising NieuweWandeling - Bagijnhoflaan). Er is exotisch snoepgoed en achterin vind je een keur aan blikken bonen (Libanees gekruid, Iraans gekruid), drie voor €2, maar de wáre attractie is de eigenaar zelf, al spelend met zoontje.

Jippie: Joppiesaus

Tja, ik loop blijkbaar altijd wat achter met dat soort dingen, maar ik kom dan ook niet zo vaak in een snackbar. En ik denk dat ik 'de België kaart' ga spelen, want dààr hebben ze nog nooit van ' joppie' gehoord; en ik dus ook niet.

Het Eureka-moment was in de Jumbo, toen ik mijn tandjes wilde zetten in een half plakje grillworst (óók lekker!) en een bakje met gele brokkenpap in de vorm van een sausje naast de worstjes ontwaarde. Dippen, natuurlijk, waarna ik een klein kreetje van verrukking nauwelijks kon onderdrukken. De tweede klodder beves- tigde mijn vermoeden: smulsaus! Smulsaus zoals de slager in Voorst die bij zijn kippeling serveert en waar menigeen op een feestje bij mijn ouders zijn buikje mee vol eet. Ik word doorverwezen naar de (schijnbaar) welbekende kanariegele fles (€3,89) en heb het gevoel dat ik dat èigenlijk wel had kunnen weten. De revelatie die joppiesaus is was ergens wel doorgekomen, maar tot nu had ik het nooit bewust geregistreerd. Het geheim is ontrafeld, het mysterie doorbroken. Verlekkerd laven wij ons nu (bijna) dagelijks aan het prettige spul, we mogen zelfs échte fans genoemd worden; maar laat ik alsjeblieft geen tweede fles kopen, want er zit (natuurlijk) een ontstellend aantal calorieën in (306Kcal/100g) met welgeteld 24,1g vet per 100g.

Op reis voor spijs

Een prachtige verse héle paling. Voor maar €4,95. Niet gerookt, echter, maar van marsepein. Elk jaar stalt banketbakker Van Opdorp (Stationsstraat 1 te Middelburg, en Korte Kerkstraat 15 in Goes) zijn met passie hándgemaakte marsepeinen creaties in de etalage uit.

Worsten, spekken, maatjes compleet met gehakte uitjes, groente en fruit en allerhande kaasjes (is het nu een echte Rambol, of niet?); ze doen mij het water in de mond lopen. En zijn een lust voor het oog! Maar ook de ambachtelijk bereide chocoladeletters en met amandelspijs gevulde banketstaven zouden zó in mijn tas mogen verdwijnen. Of in mijn mondje... Daar zijn de met peulvruchtenbrij gevulde speculaasblokken uit de supermarkt toch niet tegen opgewassen! En waarom heet dàt nou juist banketbakkersspijs, terwijl er meestal geen amandel in terug te vinden is?!

DB: Caramel Cake & Golden Caramels

Bij gebrek aan volledige keuken, deze maand absolúút géén bak- mogelijkheden helaas. Kijk hier voor diegenen die wél de karamel- cake van hosts Dolores, Jenny en 'Brownie' maakten, (à la Shuna).

Unfortunately, this month no challenge in my house. I have a very good reason though, I don't have an oven. Heck, I don't even have a cooker or kitchen. The latter has been stripped down right to the very core and all I see when I enter the room formerly known as 'cooking area' is red brick and some workers. And this will last well into December... it may even be 2009 before we can get back to some cooking, let alone baking. Alas...

Lieblich und süftig

Bij gourmetten of fonduën hoort van oudsher een witte moezelwijn. Deze Zeller 'Schwarze Katz' is gelardeerd met jeugdsentiment, maar inmiddels niet meer in de supermarkt te vinden. Nou zijn er heus wel meer Duitse wijnen, hoofdkleur wit, te vinden uit Mosel-Saar-Ruwer met een alcoholpercentage van 9%, maar deze uit weinkellerei E. Ph. Deforth (Framersheim) is voor mij speciaal, want het is de eerste witte wijn die ik weg kon krijgen; ik ben meer van de hoofdkleur rood. Mijn vader wist altijd in zijn eentje een hele fles soldaat te maken.

Gour-zonder

Vorig weekend was ik met moeder, broertje en respectievelijke aanhang in Zeeland. Omdat mijn ouders zoveel jaar getrouwd waren en omdat ze mij en mijn lief uit de huiselijke verbouwing wilden wegrukken om noodgedwongen te ontspannen (wat? gespannen?). Met z'n zessen in een huisje zitten is normaliter niet echt mijn ding. Eigenlijk is het niemand z'n ding en je zit altijd ook veel te veel bovenop elkaar (zei ik huisje? ik bedoelde stacaravan van 'De Roompot'!), maar de hoop op verdieping van onderlinge betrekkingen en de zekerheid van lekker eten maken een boel goed. Bovendien had mijn vader het schattige plan opgevat enkele foto's van weleer (met daarop zijn twee kinderen, met een zakje frites op een bankje in Oostkapelle) te willen namaken. Achteraf bleek dat we alledrie (ik, mijn broertje en mijn moeder) een geheime lading Sinterklaascadeautjes hadden meegesmokkeld die we alledrie van zaterdag op zondagnacht in het best wel gehorige huisje wilden uitstallen. Lol, dus.

Maar wat te eten? Feitelijk maar één mogelijkheid: groente- gourmet. Omdat mijn vader het gourmetstel zou meenemen plus verlengsnoer; we bij de Jumbo in Middelburg boodschappen konden doen (we zijn allemaal dól op de Jumbo); omdat we dan lekker lang konden tafelen zonder àl te veel calorieën binnen te happen en omdat bakjes doorgeven en ideëen delen een goede bodem is voor een avondje 'pesten om geld' (met kaarten). Jammer, alleen, pap, dat je de electrische barbecue had mee- genomen (maar gelukkig was voor €5,00 in het bijbehorende supermarktje een gourmetset te huren) ....

Échte Zeeuwsche Roomboterbabbelaars

Maar dan ook écht de échte: uit Middelburg!!

Waar middenop de markt (nr. 23) het winkeltje van de familie J.B. Diesch zit, die al sinds 1898 volgens echt oud Zeeuws(ch) recept, het bekende snoepje ver- vaardigen uit versgekarnde roomboter, zui- vere kristalsuiker (van Zeeuwse suikerbieten, hoop ik) en plantaardige glucose. Mét de initi- alen 'J.D.' erop. Enige andere toevoeging is een beetje zout als smaakversterker; niks rotzooi, niks geur-en smaakstoffen. Dat zou ook niet no- dig zijn, want de roomboterbabbelaar smaakt van zichzelf al naar roomboterbabbelaar (lees: boterige harde karamel) en heeft niks anders nodig dan de nostalgische blauwe verpakking (€1,95). Uiteraard liggen de fameuze blikjes er ook.

Met Mw. Diesch houd ik een praatje over het in stand houden van mooie tradities als kleine snoepwinkeltjes en, geheel terecht, complimenteer ik haar en haar familie uitvóerig met de prachtige winkel, die door de jaren heen in niks veranderd lijkt. Prachtig detail is de manier waarop de winkeldeur open moet worden gemaakt. Jammer alleen, dat er niet meer zoveel "mooie dames" (d.w.z. in klederdracht) als vijftien jaar geleden op Walcheren rondlopen, maar ik kan het ze niet kwalijk nemen; het lijkt me geen doen met al die kanten kappen.