Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

06 september 2015

't Amsterdammertje

Van de raarste kanten krijg je soms goede tips. En dan bedoel ik niet die van je moeder: "ruim je kamer eens op" (of misschien die ook wel). Ik bedoel de tussen-neus-en-lippen-door opmerkingen van collega's die je aanraden eens bij 't Amsterdammertje (Rijksstraatweg 119) te gaan dineren. Nou kom ik niet zo vaak in Loenen a/d Vecht, maar op de één of andere manier is dit precies waar we belanden na een zondagmiddag in de Zwaluwhoeve (één keer, nooit meer).

Lovende woorden op de eigen website ("passie, eerlijk, gedreven en een snufje gekheid"). Een beetje schuchter stappen we naar binnen in onze wel heel nonchalante kledij (hij op teenslippers, ik op sneakers) met de vraag of we zo welkom zijn. De vriendelijke gastheer toont zijn eigen sneakers en lacht "natuurlijk". Langs de open keuken lopend worden we begroet "hallo, welkom" door de kokende brigade en we vinden een heerlijke stoel in het prachtige interieur (lunch di tm vrij 12-14u; diner di tm za 18-22u; driegangenmenu €40). Chefkok en eigenaar André Gerrits komt persoonlijk iedere gast een hand geven en begroeten. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. 'En passant' laat hij Spaanse olijven en een knapperig hapje op tafel achter. En we zijn om! Nog los van het diner dat meeslepend en verrukkelijk blijkt. We gaan helemaal los met het zes-gangen-verrassingsmenu (à €72,50) dat feitelijk uit liefst acht gangen inclusief amuses blijkt te bestaan :)

"De keuken van André Gerrits laat zich moeilijk in één woord vatten. Er wordt modern gekookt met de klassieke basis in het oog." Aangesloten bij Jeunes Restaurateurs d'Europe.

Voordat het verrassingsmenu van start gaat, wordt een assortiment (van een viertal) amuses gebracht: een gepocheerd ei in zijn eigen dop, met appelstroopschuim en kaviaar - zoetzure wortelrol met Thaise garnaal, geserveerd op een ijsbol (foto) - 'pizza lagere' met konfijte ui, ansjovis en zwarte olijf - en Antilliaanse 'trucki pan'. Het is al meteen één groot feestje (niet in de laatste plaats door het verrúkkelijke brood Van Menno, gebakken volgens de (Franse) regels der kunst "comme il faut").
De Noordzeekrab die volgt (met diverse bereidingen van komkommer en asperge) smaakt al even bijzonder. Terwijl mijn tafelgenoot M. zich vooral verbaast over het begeleidende Parmezaanse kaasijs ;)
We eten huisgerookte zalm op zacht spek met erwtenmousse. Kreeft met rode biet in vele uitvoeringen (dit blijkt M's favoriete gang, terwijl hij een paar dagen geleden thuis nog uitriep dat hij niet van biet houdt omdat het naar grond smaakt). Schol met couscous citroen munt en spinazie yoghurtschuim.
M: "ik ben meer dan aan het eten; ik ben echt aan het proeven" En zo is het ook; het is een culinaire verleiding pur sang die ons enthousiast en verrukt doet glimmen van genot.
Het heerlijke brood (dat geserveerd werd met 'vloeibaar goud' en échte roomboter; en trouwens werd aangevuld elke keer dat het (weer) op was "geen zorgen, wat overblijft is voor de vogeltjes") verdwijnt van tafel terwijl de kundige bediening de vele kruimels (we maken er een troep van, want we genieten) met een schuier verwijderd. Dan komt het hoofdgerecht: melkkoe in rode wijnsaus met huisgemaakte hollandaise en dragon. Mjam.

Het dessert (een lemon curd taartje met Italiaans schuim, cacaobonen en bramensorbet) wordt voorafgegaan door zijn eigen dessertamuse (kersengelei met champagnemousse en merengue).
WAUW! Dit was nog eens een belevenis. Nadenken over geld doet bijna afbreuk aan de ervaring, maar we rekenen een meer dan schappelijk bedrag af voor dermate hoogstaand culinair genot. Inclusief (twee keer witte) wijn, (drie flessen) water en acht gangen per persoon komen we in totaal op €164,40. Wat we ruim af-fooien, want we vinden het allebei makkelijk meer waard. Gaat dat beleven!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten