Al een hele tijd weet ik dat ik deze geweldig indrukwekkende taart wil maken. En zoals gebruikelijk vormt mijn verjaardagstraktatie op het werk de perfecte gelegenheid om met een werkelijk belachelijke taart aan te komen zetten (die mijn collegae doet uitroepen dat ze "geen brood mee hadden moeten nemen"):
Een pannenkoekentaart met een erboven 'zwevende' schenkstroopfles. En dat het dan een taart is zonder ook maar één pannenkoek er in. Het is namelijk geen pannenkoektaart! Hoe leuk!! Daarvoor heb ik dus in ieder geval een ballonstokje nodig. Een fles schenkstroop heb ik al leeg laten lopen. Maar anders dan de Amerikaanse Hershey's stroop zit onze schenkstroop in een doorzichtige fles. Dus je kunt zien dat de fles leeg is. Op zich zou dat nog wel kunnen omdat alle 'stroop' zogenaamd over de taart is uitgelopen, maar ik besluit de binnenkant te willen verven. Ik kom al snel bij Pipoos terecht waar ik alles vind wat ik nodig heb (ze verkopen ook fondant). Met acrylverf in de juiste schenkstroopkleur weet ik (primerloos) de fles te kleuren. Alleen stevig ijzerdraad voor in het ballonstokje hebben ze niet meer, maar daarvoor kan ik bij Pijper op de Oudegracht terecht. Bij Xenos koop ik relatief zachte (lees: erg makkelijk te bewerken) 'ready to roll' icing met chocolade smaak. In precies de juiste pannenkoek crèmekleur. Want wit zou te wit zijn:
Maar eerst dus een héle lekkere cake bakken. Ik kan natuurlijk wel een gewone (vanille)cake maken, maar daar zie ik eerlijk gezegd bepaald geen uitdaging in (en ik maak het mezelf schijnbaar graag moeilijk). Als ik nou de hoeveelheid beslag voor de pindakaascupcakes verdubbel en dan de pannenkoektaart maak van twee lagen chocoladecake met daar tussen één laag pindakaascake?! Dát lijkt me dus wel wat. En daarvoor maak ik dan deze mississippi mud cake:
Recept chocolade'mud'cake
Smelt 230g boter en 170g grofgehakte pure chocolade au-bain-marie. Vermeng 400g suiker met 2 eieren (L), 1 el(!) vanille-extract en 60ml bourbon (of 'by default': Frangelico hazelnootlikeur) in een grote kom met elkaar. Roer er 400ml sterke koffie doorheen. Meng de gesmolten chocoladeboter erdoor. Zeef dan 30g cacaopoeder, 260g bloem, 1½tl dubbelkoolzure soda en ½tl zout boven het mengsel en vermeng alles tot een homogeen beslag. Giet dit in een ingevette (spring)vorm en bak de cake 55 tot 70 minuten in een voorverwarmde oven van 180°C (of tot een erin gestoken satéprikker er schoon weer uit komt).
Het chocoladecakebeslag ziet er uit als gesmolten chocolade maar dan nóg dunner. De cake zelf wordt supersmeuïg maar zakt uit de oven wel in. Het is daarom wel wat moeilijker om de cake netjes doormidden te snijden in twee lagen. Maar wát een lekkere taart is dit!! Oké, volgende stap.
Het ballonstokje moet ik met botercrème ondersteboven in het midden van een groot bord plakken (groter dan de cake zelf natuurlijk). Oh ja. Ik moet ook nog botercrème maken. De beste botercrème die ik ken is een vrij bewerkelijke variant waarbij banketbakkersroom met boter en gesmolten chocolade wordt verrijkt maar daar heb ik nu dus even geen tijd voor. Vele medebakkers kloppen boter luchtig met poedersuiker maar dat vind ik dan weer té simpel. Ik ga een crème maken waarbij chocoladeganache (chocola gesmolten in hete room) wordt opgeklopt. Want dat schijnt te kunnen...
Ik verwarm 125ml slagroom tot dit net aan de kook is en hak intussen 200g witte chocolade fijn. De warme room over de chocolade gieten en even laten staan zodat de chocolade kan smelten. Dan door elkaar roeren tot een glanzende homogene massa en vervolgens weer af laten koelen. En dan opkloppen.
Oh mjammie! Deze witte chocolade room is verrukkelijk! Alleen het klopt niet echt (echt niet!) op. Ook niet als ik de kom in een bak koud water zet en ook niet als ik de electrische mixer op de hoogste stand zet en lang klop ("oh please, please, word alstublieft géén boter! ik wil niet opnieuw beginnen"). Maar kijk nou. Minuten nadat ik het maar heb opgegeven en gestopt ben met opkloppen, blijkt de massa dikker en dikker te worden. Zelfs dikker dan de bedoeling was, maar ik verklaar de 'crème' werkbaar en begin met stapelen van chocolade-pindakaas-chocoladecake met botercrème ertussen en er helemaal omheen.
Nu hoef ik 'alleen nog maar' (véél) strengetjes fondant te rollen, deze te pletten en (echt maar) aan één kant met verdunde kleurstof (oker met wat bruin) te kleuren om streng voor streng rondom de taart te leggen. Alsof het op elkaar gestapelde pannenkoeken zijn. Bovenop komt een ronde lap fondant die ook bruin gekleurd is. Zachte fudge karamels om het ballonstokje draperen en dikke fudgestroop (gesmolten karamels vermengd met schenkstroop) over de 'pannenkoeken' uitgieten. Daar ben ik in totaal dik drie uur mee bezig. En natuurlijk lijkt het er even weer op dat ik niet genoeg fondant ga hebben (wáárom voer ik dit soort projecten altijd de avond van te voren uit zodat ik voor mezelf altijd dezelfde 'oh nee ik heb niet genoeg' stress creëer?!)
Ik moet met de auto naar het werk. Er is geen enkele manier waarop ik deze pannenkoekenstapel met fles de trein in krijg (lees: wil nemen). Ik breng eerst mijn spullen en de (óók fantastische) cheetah cheesecake naar binnen. En vraag of ze zo de voordeur voor mij open willen doen als ik met 'taart twee' aan zal komen lopen. Mijn collegae kennen mij natuurlijk en staan al voor het raam. Maar wie verwacht er nou een taart als dít?! Nog voordat ik zit staan de vele foto's al op hun facebook pagina's. Fijn als je je eigen grenzen weet te verleggen. En de taart is (zonder de dikke laag suikerfondant; die leg ik fijn aan de kant) ook nog eens écht heel erg lekker. Chocola met pinda: helemaal niets mis mee! Hiermee kan ik wel een 'pannenkoekenrestaurant' beginnen.... (uhmmm).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten