Crêpes Suzette

Diner Chez Rich, als in grote cookoff. Jeuj! Mijn wilde voorstel om de middag te spenderen aan gezamenlijk koken en de avond aan 't opeten van deze brouwsels is zonder slag of stoot aangenomen en dus maken we elk een voorgerecht, hij het hoofdgerecht en ik het nagerecht. Want 'dips' van mijn kant. Maar nou moet ik natuurlijk wel groots uitpakken en aangezien ik prachtige bloedsinaasappels heb gescoord bij Persepolis (Kanaalstraat) lijkt een klassieker uit  Desserts van een Meesterchef (door Gordon Ramsay) me op zijn plaats. Crêpes Suzette zullen het zijn.

En Gordon maakt het me (schijnbaar) makkelijk. In zijn kookboek uit 2001 geeft hij op pagina 107 het basisrecept voor flensjes. De twee bladzijdes daarna omschrijven de manier om de flensjes te bakken, inclusief stap-voor-stap foto's voor dummy's. Maar uit al deze aanwijzingen komt toch een hiaatje naar voren, want het recept voor flensjes schrijft "1 of 2 middelgrote scharreleieren" voor. Huh? Eén? Of twee? Dat maakt nogal verschil op slechts 125g bloem. Het beslag is mooi dun en zonder moeite klontervrij, maar ik knal er toch ook maar dat tweede ei bij. Dat is beslag met twee middelkleine eieren en ik voorvoel dat dat niet helemaal hetzelfde zal zijn als één middelgroot ei..

Het feitelijke recept vraagt om 1 (één) hoeveelheid flensjesbeslag, waarna ik sinaasappelschil en julienne dien te blancheren. Ik maak suikersiroop en voeg daar de drooggedepte schilletjes, Cointreau (bij gebrek aan Grand Marnier, maar sinaasappellikeur is zo goed als sinaasappellikeur) en uitgesneden partjes bloedsinaasappel aan toe. Ik bak flensjes, vouw die naar behoren in vieren op en serveer het dessert op door mijn gastheer verwarmde borden, gegarneerd met verse munt (verse dragon had nog beter gekund, maar dat be- denk ik me pas later).

Er zit iets zurigs en iets zoetigs in dit toetje, wat als fruitig zoetzuur prima in balans is en erg lekker smaakt. Gek genoeg is het dessert als geheel niet té zoet; en dat is toch wel een beetje raar wanneer je suikersiroop heb staan maken. De sinaasappelschil geeft net het beetje benodigde bitter, mét uitstekende smaakkick. Maar er zit duidelijk één ei teveel in het beslag. En daarom zijn de crêpes wat droger "met een verdachte omeletgeur". Van het bloed(sinaasap- pel)aspect zie je (door de bruine basterdsuiker?) weinig terug. Erg lekker verder, dát wel! En een eitje..