De ene cheesecake is de andere kwarktaart niet en waar precies het verschil in zit? Het grote verschil tussen de traditionele 'monchou taart' en een in de oven gebakken cheesecake (als deze, die werke- lijk 'infamous' is) is duidelijk, maar verder.. Gewoon een kwestie van veel uitproberen dan, toch?!
Deze friszure cheesecake met mascarpone heeft een koekbodem van volkorenbiscuitkruimels en gesmolten boter met een romige citroenvulling. De kruimelbodem is na aandrukken in de vorm kort in de oven voorgebakken, wat ik nog niet eerder had gedaan met een dergelijke bodem, maar direct een heel goed idee vind. De taart zelf bubbelt tijdens het bakken schaamteloos zó over de vorm heen, maar waagt het na een nachtje afkoelen toch weer als vanouds ingezakt te zijn.
De taart is stevig snijdbaar en toch erg smeuïg, maar lijkt wél voor- namelijk voor de liefhebbers van (zure) citroen bestemd. De sappi- ge zoete rozijnen in de cheesecake zijn lekker, maar van mij had er nog best een flinke lik honing of iets dergelijks doorheen gemogen. En terwijl ik zit te proeven, weet ik opeens precíes waar de taart naar smaakt: naar die lichtgele zure Napoleon snoepjes 'lempur'. Ja, daar smaakt het precies naar. Een lempurtaart. Voor de fans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten