DB: Lasagne uit Emilia-Romagna

Vorig jaar rond deze tijd stond als Daring Bakers Uitdaging een perfect party cake op het programma; en aangezien ik in maart verjaar, had ik foutief het idee dat dé taart ook dit jaar weer check zou zijn. Maar deze maand moesten we een lasagne maken... wat dan ook aanvankelijk op enige weerzin bij mij stuitte (lasagne?dat is toch geen bakken?!), maar onwillig als ik was, had ik er geen idee van dat met deze uitdaging hét recept voor ragú zou komen plús een heerlijk diner voor twee, drie dagen op rij. Waarvoor dank, dank, dank, oh Enza (van Io Da Grande), Melinda (van Melbourne Larder) en Mary (van Beans and Caviar).

The March 2009 challenge is hosted by Mary of Beans and Caviar, Melinda of Melbourne Larder and Enza of Io Da Grande. They have chosen Lasagne of Emilia-Romagna from The Splendid Table by Lynne Rossetto Kasper as the challenge. At first I was a wee bit disappointed, because I was secretly hoping for another smashing birthday cake (like last year's Perfect Party Cake), but this recipe has proven me wrong for feeling this was. Especially the fántástic meat sauce is a keeper!

De boodschappenlijst voor de vleessaus (ragú) is er nogal één: pancetta (of ontbijtspek), diverse groente, kalfsvlees, varkens- vlees, Parmaham, rundsvlees, rode wijn, (verse) bouillon, melk (?) en blikken gepelde tomaten. Bij de keurslager hoop ik uit te vogelen wat 'beef skirt steak, hanging tender' voor stuk vlees is, maar de man geeft tot zijn eigen grote ongenoegen forfait en ik koop als alternatief rundergehakt.

Such an extensive grocery list for the meat sauce. I am unable to translate 'beef skirt steak, hanging tender' and even the butcher doesn't know what kind of meat it is, so I just buy ground beef instead, which works just fine.

Al het vlees, met uitzondering van de pancetta, moet vermalen worden en bij gebrek aan een gehaktmolen (wie tegenwoordig heeft er uberhaupt nog zo'n ding in huis?) gebruik ik de keuken- machine. Rundergehakt blijkt uitstekend de 'beef skirt steak' te vervangen en aangezien ik alle stappen van het ragúrecept braaf volg, ruikt het na een uurtje of twee werkelijk Verrúkkelijk (!) in ons huis. Even proeven! Ooh, mjam!! Ongelooflijk dat zonder toevoeging van enige kruiden zo'n heerlijke saus is ontstaan.

I follow the ragú recipe to a tee and this results in a wonderfully smelling kitchen. A quick taste proves that this sauce is just scrumptious!! And that without adding any herbs! Unbelievable! An instant classic.

Mijn lief wijdt zich ondertussen aan de taak van het pastadeeg kneden. Fijngehakte ontdooide spinazie wordt met (gewone) bloem en eieren tot soepele bal gekneed, maar omdat hij het niet eens is met het aantal eieren in het recept (2x60g ei op 400g bloem met 170g spinazie) omdat hij vindt dat het één ei op 100g bloem is, kan ik niet zeggen dat de regels precíes zijn opgevolgd.. Dat hele gedoe van het pastadeeg met een deegroller uitrollen tot bijna doorzichtig dunne lasagnebladen zie ik niet zo zitten, en gelukkig hebben wij thuis een pastamachine (met het uitrollen verdeelt de spinazie zich overigens egaler door het deeg, zodat de pasta een meer homogene kleur groen krijgt)! Dan hoef ik verder alleen nog béchamelsaus te maken en Parmezaanse kaas te raspen (met mijn molentje). Het recept van deze uitdaging is trouwens terug te vinden op de nieuwe en verbeterde -eigen- website van de Daring Bakers: hier.

My darling boyfriend goes about kneading the pasta dough, for which I am thankful. He adds more eggs, because he insists on 1 egg per 100g flower. We both prefer the pasta machine to rolling out the sheets with a rolling pin and this makes the pasta of a more even color green. The béchamel sauce is easy enough, so I can now build my lasagna; in as big a dish as I can find.

Nu ik alle afzonderlijke bestand- delen heb, kan er worden be- gonnen met het bouwen van de lasagne (in een zo groot moge- lijke schaal): béchamel, pasta, béchamel, ragú, béchamel, kaas, pasta en herhaal.

Eindigend met béchamelsaus en afgetopt met een serieuze hoe- veelheid geraspte kaas. Ongeveer driekwartier moet de schotel de hete oven in, terwijl A en ik wellustig de ragúpan schoonlikken. Zélf zou ik zeker weten óók kaas door de béchamelsaus hebben geroerd, maar bij deze DB uitdaging was het juist de bedoeling dit niet te doen, zodat alle pure smaken een “vivid expression of the ‘less is more’ philosophy of cooking” zijn. Slechts dunne films van béchamelsaus en vleesragú bedekken de dunste spinaziepasta en niets meer. “Baking performs the final marriage of flavours. Thus makeing the result splendid.” Kijk, dan dúrf ik gewoon geen kaas meer door de saus te roeren en dat dééd ik dus ook niet...

The lasagna bakes for about threequarters of an hour. Me and my love meanwhile clean out the ragú pan with our fingers (it is just súch a lovely sauce)! The recipe clearly states that “less is more” and I feel that it is almost forbidden to add extra cheese to the bèchamel, so I don't. But if it were up to me, I wóuld have!

Een bak vol lasagne, genoeg voor vele avonden (lees: 3) stressloos dineren (Wat eten we vandaag? Lasagne! Alweer? Joepie!). Er was bijkans genoeg pasta voor nóg een lasagne en béchamelsaus zou zo bijgemaakt zijn, dus eigenlijk had ik de hoeveelheid ragú op voorhand moeten verdubbelen voor zés avonden stressloos dine- ren (of: minder dan zes, plús een diepvries vol eetgenot). Enig minpuntje: ik houd zo van het knapperige kaaskorstje en deze lasagne was ook geschikt voor minder-dentaten...

.

Thus making for three evenings stressfree dining (What are we having for diner tonight? Lasagna! Again? Mjam!) There almost was enough pasta dough for a second lasagna dish and making more béchamel wouldn't have been a problem at all, so I shóuld have made dubble the amount of ragú. Then I would have six (!) stressfree diners (or: less than six, plús a freezer filled with lasagna pleasure). The only pity was the total absence of a crunchy cheese layer on top, making this lasagna suitable for even the less teethed...