Lang gedacht, stil gezwegen. Nooit verwacht, toch gekregen. Of, nou ja, gekregen. Gemaakt. Zelf! Zebracake. Ik probeerde het al eens eerder, maar toen had ik van doen met gewoon cakebeslag wat natuurlijk veel te dik was om te stromen zoals zou moeten. Dit keer volgde ik de instructies van Cookies, Cupcakes & Cardio met haar recept voor een vloeibaar deeg (met olie in plaats van boter en verder een kwart liter melk).
Het blijkt een eitje. Het recept maakt een lekker snelklaar roerdeeg (ik maak twee keer de hoeveelheid), maar achteraf had ik duidelijk beter eerst alle 'natte' ingrediënten (olie, melk, eieren, vanille) met elkaar kunnen mengen om daar vervolgens de 'droge' ingrediënten (suiker en bloem) doorheen te roeren. Dan had het makkelijk met een garde gekund. Het beslag wordt over drie bakken verdeeld en gekleurd; twee delen wit, één deel roze en één deel zwart. Die roze gestreepte zebra staat mij wel aan en ik ga ervoor! Ervaring heeft mij geleerd kwalitatief goede kleurstof te gebruiken, voor mooie, levendige kleuren. Dus niet het spul dat je bij de Xenos kunt kopen, maar het via internet te bestellen Americolor bijvoorbeeld. Ook ik kleur het 'witte' beslag wit en dat werkt ook nog. Who knew?
AmeriColor super black (101); bright white (126); fuchsia (127)
Het allerállerleukste aan deze cake is het om en om scheppen van gekleurd beslag in de vorm. Het is een knoeipartij en het blijkt met een paar handvaten te komen (geen bakpapier in de springvorm 'spannen', want dan loopt het papier scheef af; de vorm niet oliën want dat mengt ongunstig met het beslag; en flínk volle lepels gieten want anders is de vorm bij lange na niet genoeg - voor 2/3 - gevuld), maar het is absoluut een klus met een hoog hihi-gehalte. Omdat ik mijn vormen niet genoeg vul, zit ik uiteindelijk met vier zebracakes waarvan ik er maar twee daadwerkelijk gebruik. Ze zijn te dun om netjes te 'levellen' dus ik stapel de twee rechtste. Met een laagje botercrème ertussen. En erover. Mentale notitie aan mezelf: twee gelijke vormen tegelijk vullen was makkelijk geweest, qua deegverdeling. Door de cakes langzamer (langer op een lagere temperatuur) te bakken, rijzen ze minder (de pan uit).
Nadat zwarte fondant is uitgerold (één pakje van 200g is genoeg, €1,49, Jumbo), snijd ik dit met mijn nieuwe pizzasnijder (echt véél handiger dan een mesje) kriskras in stroken. Die ik gewoon over de botercrème drapeer. Wauw! Hoe mooi!! En het ging zó makkelijk. Ik ben werkelijk héél benieuwd hoe deze taart er van binnen uitziet en kan niet wachten hem morgen op mijn werk (ik was jarig) aan te snijden.
De dag nadien blijkt de zwarte fondant wel wat gesmolten. Terwijl de zebrataart toch keurig de godganse nacht in de koelkast heeft doorgebracht. Collega's vragen zich af of het een droptaart is. Nee dus, maar het lijkt inderdaad wel zo. Eigenlijk is dit gewoon lekkere cake, met veel (verrassings)effect. L zegt dat ze nog nooit een roze zebra heeft gezien "en ik kan het weten want ik woon naast Artis". En J hoopt dat hij van chocola (zwart) naar kersen (roze) zal gaan. Dat was misschien wel een heel leuk idee geweest, een zebra-eske Sachertorte, maar deze zebra smaakt door-en-door naar vanille. Prachtig als hij dan ook is (en zó vreselijk leuk om te maken)!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten