Via Ingress ben ik in contact gekomen met een viertal wijkbewoners die dit (verslavende!) spel ook spelen. Hartstikke leuk, want samen linken en fielden we de hele buurt en stad aan elkaar. Hoewel Ingress ook heel goed solitair te spelen is. Maar we vragen elkaar wel eens om hulp of houden elkaar op de hoogte van de blauwe tegenstanders. En wat wij ook doen is elkaar feliciteren als iemand een hoger level heeft weten te bereiken. Hoewel het tussen mij en clearestview nek aan nek was wie het eerst L12 zou halen. Ik verloor (met een halve dag) en dus maakte ik vanavond het dessert voor zijn overwinningsdiner. En omdat ik hem dan op z'n minst met mijn toetje moest weten af te troeven, haalde ik alles uit de kast met het 'mocha dream dessert' van HowToCookThat:
Dit (d)roomdessert van An Reardon bestaat uit drie lagen heerlijkheid (die afzonderlijk inderdaad ook stuk voor stuk verrukkelijk smaken en dus eveneens los van elkaar kunnen worden gemaakt): een knisperige melkchocoladebodem; een luchtige amandelbiscuit ('daquoise'); en een romige koffiecremè,tja,pudding (die ik vanaf nu 'cremeux' zal noemen zoals zij ook doet) met daarop toefjes gezoete mascarpone en stijlvolle zelfgemaakte chocoladedecoratie. In de video van mevrouw Reardon tel ik zo'n vijftien desserts. En omdat ik er maar vijf nodig heb, halveer ik de hoeveelheden die zij voorschrijft (gelukkig maar, want ik blijk méér dan genoeg te hebben). De video maakt heel duidelijk hoe het dessert moet worden bereid.
Voor de onderste laag roer ik 50g verkruimelde crêpes dentelles (die ik voor deze gelegenheid 'even' snel zelf bak, in plaats van er eindeloos in de winkel naar te zoeken) door 130g gesmolten (Milka) melkchocolade. Dit wordt uitgestreken op een siliconen bakmat (silpat®) om fijn in de koelkast op te stijven.
De amandelbiscuit is een eitje :) met de nieuwe Kitchenaid die mijn M. me voor mijn verjaardag gaf. Over de gebakken en afgekoelde biscuit giet ik vervolgens de koffiecremeux en dát blijkt zo'n ontzettend lekker goedje dat ik het recept ervan even voor mezelf moet onthouden (voor later):
Recept koffiecremeux
Hak 150g pure chocolade en 100g melkchocolade in grove stukken en doe dit in een grote kom. Hang een zeef boven de kom.
Verwarm 300ml slagroom in een steelpan tot het net aan de kook is geweest. Haal de steelpan van het vuur, roer 2tl oploskoffie door de slagroom en laat op kamertemperatuur afkoelen. Roer circa 35 fijne kristalsuiker door 4 eierdooiers en roer dit met een garde los tot de suiker en dooiers goed vermengd zijn. Giet al kloppend de slagroom bij het dooiermengsel en giet dit dan terug in de pan. Verwarm de eierroom tot 186°F (86°C; of tot het mengsel dikker wordt en de bodem van de pan net bedekt als deze schuin wordt gehouden). Giet de hete room door de zeef over de chocolade en roer beide door elkaar tot een glanzend homogeen mengsel. Giet de koffiecremeux dan in de gewenste vorm(en) en laat in de koelkast opstijven.
En omdat het doel 'aftroeven' is, maak ik ook de overdetop decoratie. Ik temper chocolade, strijk dit uit over repen acetaat (bij Kookpunt), steek rondjes en kleinere rondjes en plak mokkaboontjes (gechocolateerde 'koffiebonen') vast die ik eerst met lusterdust goud heb geborsteld. En ja, je leest het goed. Ik heb chocolade getemperd. En mijn Australische mentrix legt in een andere video uit wat dat is en hoe dat precies moet:
Alleen. De knapperige chocoladebodem is dus niet getemperd. En nu ga ik me serieus afvragen of die dan niet onwenselijk vroegtijdig zal gaan smelten. Na enig wikken en wegen besluit ik mijn dessert op een koekbodem te bevestigen. Dus in dezelfde vorm bak ik een boterkoek. Het was achteraf niet echt nodig, maar de extra laag was wel extra sjiek. En clearestview blijkt een koekfanaat te zijn, dus dat was een gelukkig toeval.
Ik gooi hoge ogen. Wat ook bijna niet anders kan. Want dit dessert is één grote verrukking. Het begint er al mee dat het er prachtig uitziet. "Als je had gezegd dat je het bij de banketbakker had gekocht, had ik het ook geloofd. Om eerlijk te zijn, geloof ik dat eerder dan dat je het zelf hebt gemaakt," zegt profijt. Hij heeft gelijk. Ik heb het zelf ook als ik naar de 'gebakjes' kijk. WAUW! Bovendien zijn ze erg érg lekker. De koekbodem is op zich wat droog en hard, maar in combinatie met de zeer knapperige chocoladelaag (hoe blijven die crêpes dentelles toch dagenlang zo krokant?!) en de luchtige amandelbiscuit klopt het weer. De verfijnde koffiecremeux is vingerlikkendlicious met de kleine toefjes mascarpone romigheid om het helemaal af te maken. Dat mascarpone een kaas is gemaakt van slagroom, verklaart het extraatje. Qua toetjes heb ik gewonnen. En we besluiten dan en daar om snel het volgende level te halen. Zodat we een reprise kunnen doen met z'n allen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten