'Hampie' dat klinkt mij als 'hamper' in de oren, behalve dan dat hamper een mand is en hampie alleen iets met een mand te maken heeft als het om een picknick gaat en de hampie in de hamper zit ;) Een picknick, buiten althans, zit er voorlopig niet in. Al was het maar omdat het februari is en het (alweer) regent (in plaats van sneeuwt, omdat het niet koud genoeg is). Maar een zondagse indoor picknick, dát kan wel. Bij voorkeur voor de tv, ook wel be- kend als 'thuisbioscoop' (22x28cm).
De pie [spreek uit: paai] wordt gemaakt naar een recept uit Yvette van Boven's Homemade. Ik werd eraan herinnerd toen ik door de Libelle bij mijn moeder bladerde, maar het boek zelf heb ik thuis. Toevallig ook van mijn moeder (en vader), maar dan als cadeau voor mijn verjaardag.
Ik maak eerst de vulling van (½om½)gehakt, uitgebakken Ierse bacon, worstvlees, tabasco en verse salie. Maar dat is gewoon een kwestie van alles in een grote kom door elkaar mengen. Het deeg is een andere kwestie, want ik ken deze variant nog niet: melk met boter verwarmen tot de boter gesmolten is en daar dan veel bloem doorheen roeren tot het geheel een stevige bal vormt. En dit laten rusten en uitrollen. Het begint al met een te kleine steelpan (note to self voor de volgende keer!). En natuurlijk ging het nooit echt gebeuren dat zo'n grote hoeveelheid bloem wonderbaarlijk alle- maal door dat beetje vocht opgenomen wordt. Nog warm kneden tot een samenhangend deeg lukt ook niet. Maar desondanks laat het deeg zich wel heerlijk uitrollen en blijkt het prettig elastisch en van prima textuur. Het gaat ook soepel de vorm in ook. Het deeg is alleen niet een tweede keer uit te rollen: meteen goed doen, dus!
In de oven (200°C → 180°C → 160°C) gaat alles super. De korst komt mooi omhoog en kleurt prachtig bruin. Maar zo halverwege gaat het (vele) vleesvocht opborrelen en ik denk dat wel even via de ventilatiegaatjes af te kunnen gieten tussendoor. Waarbij de korsttaart uiteraard uit zijn vorm glijdt; nog net niet helemaal.. Het met vet geïmpregneerde deeg kleurt zwartig en droogt in de oven uit tot net te hard.
Maar verder: heerlijk héérlijk knapperig deeg. En ook de bodem is volbakken. De pie behoudt perfect zijn vorm en is (door de wat harde korst bovenop) niet zo makkelijk hap voor hap te snijden, tenzij met een écht scherp mes. En een lekker zoutige vleesvulling; helemaal goed voor het mannenbezoek dat hier met mij pie zit te eten ;) Het was niet makkelijk om de afkruiding van de vulling te gokken, maar 1 volle tl gemalen witte peper kan schijnbaar altijd. D: "Je kunt over de smaak en de structuur gaan uitweiden. Maar je kunt me er ook gewoon voor wakker maken!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten