Je komt thuis van je werk, uitgeput natuurlijk (of inge-stort). Je propt je diner naar binnen, met respect, maar toch, al proppend. Dan zit je op de bank en je hebt nog zo'n twee uurtjes voordat het weer bedtijd is. Kostbare tijd, te besteden naar eigen goeddunken. Wat doe je dan? Nou, de eerste avond zit je wat op internet weg te klikken, nadat tv, je facebook-account en je emailbox (tot de nok gevuld met moet-ik-nog-beantwoorden-berichten) je niet langer kunnen vermaken. En dan raak je geïntrigeerd door een filmpje: DIY. En dan heb je meteen een besteding voor de avond daarop:
Maak je eigen amandelmelk, dus. OMG, hoe cool is dát?!?! (dit is retorisch bedoeld). Eén deel amandelen, gekocht bij Persepolis (€7,95 per kg) wordt langdurig geweekt, gepeld en vervolgens met een paar (3) ontpitte Medjoul dadels en anderhalf tot twee delen koel kraanwater volledig kapot geblenderd. Zeven door een stukje kaasdoek, flink uitknijpen en klaar.
Met de (te) hoge verwachting dat dit gewéldig gaat smaken (nooit de beste manier om aan iets nieuws te beginnen, natuurlijk) neem ik mijn eerste slok zelfgemaakte amandel'melk'. Een beetje waterig. Het smaakt eigenlijk nog het meest naar het vocht uit een verse kokosnoot, met een lichte tot zeer lichte notensmaak. Het had ook nog wel wat zoeter gemogen. En romiger, dikker (maar dan had ik waarschijnlijk beter moeten uitknijpen..) Ik had eerder vloeibare marsepein verwacht, haha. Of: hoe een mens zichzelf voor de gek houdt. Laten we zeggen dat het idee goed was, en het eindresultaat een ervaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten