Oké, dus ik ben jarig medio maart, maar aangezien ik het niet erg vind om ouder (want wijzer) te worden, kan ik me zo ongestoord richten op de dagen die aan de heuglijke dag voorafgaan. Feitelijk omdat deze dagen door mij gebruikt worden om een 'killing' taart te maken voor traktatie op het werk; en dat is één van mijn meest favoriete bezigheden van het jaar. Radio aan, deeg mengen, cake snijden en taart decoreren; ontspanning ten top. Uit de dubbel- dikke Bakencyclopedie diep ik een interessant recept op:
Ik zie deze taart helemaal voor me met maanzaad en dus maak ik cakedeeg (volgens recept) met 110g gemalen hazelnoten, 40g maanzaad en 50g cakemeel (i.p.v. 200g gemalen hazelnoten). Vreemd, zo'n deeg met 4 eieren en geen bloem. Het cacaopoeder geeft een prachtige bruine kleur aan het deeg en achteraf bezien had er misschien nog best een scheut (50ml?) melk doorheen ge- mogen, voor de smeuïg.De gare cake wordt doormidden gesneden, besmeerd met boter- crème (vooruit dan maar) en belegd met abrikozen. Daaroverheen sprenkel ik enkele eetlepels Cointreau. Ongeveer een kwart van de stijfgeslagen slagroom eroverheen en bedekken met de tweede cakelaag.
Slagroom kloppen, trouwens, blijkt iets héél anders dan eiwitten stijf slaan. Ik doe dat eerste niet zo vaak en even komt de adrenali- ne opzetten of het wel gaat lukken. Want het dúúrt even, voordat de room überhaupt lobbig begint te worden. Het is net als melk koken; opééns gaat het hard.Voor het decoreren heb ik geen vooropgezet plan; ik knal gewoon wat voorhanden is op de bovenkant. Hier een abrikoosje, daar nog een toefje, wat zilverparels. De maagdelijk witte taart ziet er meer uit als een paastaart dan de verjaardagstaart die het is, maar we doen het er maar mee.
Overigens doet een nachtje in de koelkast wonderen voor de taart; het wordt meer een geheel en de slagroomtopping is nóg steviger (klopklop, dank u). En hoewel er van alles in de taart verdwenen is (abrikozen, hazelnoten, maanzaad, cacao, alcohol), blijkt de smaak helemaal te kloppen: de cacao is niet te overheersend, de vulling met alcohol niet te scherp en het geheel niet te druk. Je proeft in je mond in elkaar afwisselende lagen: luchtige korrelige cake met een prettig (hazelnoot)knappertje; vol met Cointreau doordrenkt fruit, smeuïge botercrème en slagroom. Bovendien is de cake zo luchtig dat de taart niet zo vet lijkt. Ik vind Cointreau-abrikozen sowieso wel iets hebben. Geslaagd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten