Londense sushi in kaart gebracht

Het is geen groot geheim dat ik nogal geobsedeerd ben door sushi. En dus is London dé plek voor mij (ja idd A: méér dan Parijs!). Want geen grotere vreugde in mijn leven (ruim overdreven, maar toch) dan plaats te nemen aan een lopende band waarop de overdekte bordjes met rauwe-vis- creaties langs me heen zoeven. En in Londen stikt het werkelijk van dergelijke 'conveyor belts'. Het is mijn grootste natte droom: ik zit in een Japans restaurant en alle sushi cirkelt om me heen, daar voor de pak, rond en rond, elk bord smekend: "Kies mij", "Eet mij". In mijn woonplaats en ook in alle grote steden in de buurt (Brussel, Antwerpen, Lille; toch niet de minsten...) ontbreekt het aan een dergelijke utopie; en ware het niet voor dat nare Kanaal dat mij scheidt van de Londense faciliteiten, zou ik waarschijnlijk vaker sushi eten dan zelfs míj lief is. Zéker nu de wisselkoers zo voordelig uitvalt voor de gelukkige euro-bezitter (want £1,00 is ongeveer €1,30)!

1. Zeer toegankelijk en ook zeer ruim bedeeld over de stad (ik tel zo snel 20 filialen): YoSushi. De eerste band van deze keten kom je al tegen in de foodcourt van Selfridge's (zie foto hierboven), waar uitgewinkelde upperclassers hun batterijen opladen voor een volgende ronde shopping. Water mag je zelf onbeperkt tappen uit één van de vele kraantjes langs de band (£1,25; bruis of plat) en de groene thee (ook onbeperkt, zelfde prijs) komen ze aanvullen voor je. Wasabi onbeperkt voor de pak, gember idem. De sushi varieert van oké tot interessant (menu) en de prijzen zijn verrassend middelmatig (groen £1,70; blauw £2,20; paars £2,70; oranje £3,20; rose £3,70 en grijs £5,00) Míjn favoriete locatie is de YoSushi in Poland Street (nr 52), Soho. Het is hier niet zo druk als bijvoorbeeld op Oxford Street, maar de service en de sushi zijn vergelijkbaar goed en bovendien zitten de sjieke rode kussens beter dan die stalen barkrukken.

2. Een toevallige ontdekking op deze reis is Itsu (118 Draycott Avenue, Chelsea); we kwamen er langs op weg naar de Banksy tentoonstelling. Ik weet niet of het ook geldt voor de andere twee filialen, maar deze Itsu in Chelsea is poepiesjiek. In de eerste plaats werken er al veel te veel mensen (staff:6 - customers:8), maar misschien verwachten ze nog een grote drukte en wij zijn er -toegegeven- vroeg, om 15.30u...
Nieuw voor mij is het feit dat alle bordjes op een soort verhoginkje op de band staan, waarop duidelijk omschreven om wat voor sushi het gaat. De wasabi en gember zijn voor de pak, er is een schakelaar voor een rood lampje ('service') en de prijzen rijzen, zéker gezien de pretentieuze buurt, nog niet eens zo héél erg de pan uit (£2,50; £3,25; £3,50; £3,95 en £4,50). Maar de állerbeste 'feature' van dit restaurant is de pot thee (groene thee/jasmijn of groene thee/munt; £1,95): in elke pot zitten verse muntblaadjes én een zogeheten theebloem. Voor diegenen die hun neus optrekken voor dit hete goedje, is er natuurlijk een fles champagne te koop (vast geen Japanse...)

3. All-time-favorite: Kulu Kulu (76 Brewer Street). Hier is het altijd druk en dit is ook de plaats waar Japanners hun sushi komen eten. Ik heb het dan ook over een authentiek sushirestaurant: op de te lage krukjes zit je niet lekker en bovendien zit iedereen oncomfortabel dicht op elkaar; de sushi op de band is níet hygiënisch afgedekt met een kapje en je wordt verzocht om maximaal 45 minuten te blijven in verband met wachtende klanten. Waarom dan terugkomen? Omdat de groene thee onbeperkt en GRATIS is en je zélf een grote mok vol mag pakken (dus niet van die bescheten kleine 'glaasjes' als bij YoSushi). Omdat de vis VERS is en men hier gewoon goede sushi zonder franjes serveert; KuluKulu hoeft het niet te hebben van de inventieve zeewierslierten, want hun zalm nigiri kost slechts £1,80 per 2 stuks en smelt weg op je tong!!! Omdat de gember, wasabi en sojasaus ruim voorzien zijn in -gewoon- plastic bakken en je dus naar hartelust kan blijven opscheppen. Omdat er Pakistani in de keuken staan. Omdat de sushi ONWAARSCHIJN- LIJK GOEDKOOP is (bovendien zijn deze prijzen sinds mijn laatste bezoek in juni 2006 níet verhoogd!) en ze niet doen aan trendy gekleurde bordjes. Niks hier is trendy. En dus waan ik me in Tokyo, in zo'n luguber achteraf straatje, waarin je je tegen beter weten in tóch hebt gewaagd, en waar je nu een verrassend fijne sushibar hebt gevonden. Ahh, dagdromen...

KuluKulu heeft niet eens een eigen website, maar er zijn drie restaurants in Londen (39 Thurloe Place, South Kensington en 51-53 Shelton Street, Covent Garden) en allemaal gaan ze tussen 14.30u en 17.00u dicht. Voor twaalven en na tienen hoef je er ook niet te komen en op zondag zit de tent dicht.

4. Zeer in tegenstelling tot wat ik net allemaal zei, hebben ze bij mijn aller-aller-aller-favorietste sushirestaurant (keten) géén lopende band (nog?), maar tóch, toch ga ik hier met het grootste plezier naar toe. Ookal zijn wasabi, gember en zelfs sojasaus tot mijn grote afschuw per portie verpakt (míj houdt dat niet tegen; ik open gewoon een stuk of negen zakjes gember, maar dat geeft natuurlijk meer afval). De groene thee is onbeperkt (£1,00).
De inrichting van deze Feng Sushi heeft inderdaad iets 'feng shui' achtigs (zonder al te zweverig te zijn) en ook de bediening is uiterst relaxed (met als absoluut hoogtepunt de lieve jongen die boven bedient in 101 Notting Hill Gate en zelfs de gestresste opmerkingen van Mr. Knowitall van zich af laat glijden).

Het eerste wat ik doe bij Feng Sushi is de 'Soft Shell Crab' maki bestellen (£9,00 per rol), die ze óók hebben met bruine rijst!! (waar heb je ooit eerder gehoord van sushi met bruine rijst?) Behalve de rol (8 stuks) krijg je er ook altijd nog twee 'over the top' bonusexemplaren bij, en verder een hele berg 'groentjes'. DIT is de meest belachelijk lekkere sushi denkbaar; behoorlijk ingenieus in elkaar gedraaid en creatief bedacht. En dit geldt sowieso voor bijna alles van de uitgebreide kaart (naast het standaard menu is er bovendien een wisselende Seasonal Specials) De edamame is warm (!) en niet te zout. De lijst met sakes enorm uitgebreid (15) en de gerechten zijn bijna fusion (bv. Powerlunch van zalmsashimi met verse sojabonen, granaatappelpitten, koriander en wakame) Jammer alleen dat de 'Green Spring Maki' (met knapperige wasabi peas) waar ik me op verheugd had van de zomer kaart is. Als je trouwens, zoals ik, met diepgaande lof de sushichef zou willen bedanken, dan kan dat op de sushicursus die Feng Sushi organiseert en door hem onderwezen wordt (voor groepen van vijf tot zeven mensen, acht lesdagen, £150,00, niet praktisch om voor heen en weer te reizen...)
Ik eindig mijn laatste dag Londen als altijd met een tas Feng Sushi take away voor thuis en als altijd wordt dit bijna als een cadeautje voor mij ingepakt.

Meer sushi? Kijk hier.

Opgedragen aan de heldere geest die mij mijn eerste sushi heeft doen eten, in Amsterdam, met het idee dat het wel eens iets voor mij zou kunnen zijn...(it was)!!