Ik heb gisteren weer een bijzonder plan tot uitvoer gebracht. Vandeweek was mijn allerliefste enigszins teleurgesteld in zichzelf en de wereld (a.g.v. nare sollicitatie-ervaringen), waardoor ik had bedacht dat enige relativering wel op zijn plaats was (in de trant van: klein en soms zelfs groot geluk ligt letterlijk om de hoek; er is meer dan alleen de luchtbel waarin je leeft; op het grote geheel zijn dergelijke details niet belangrijk; etc). Dus zette ik zaterdag- ochtend de wekker op 5.39u (!) om mij en mijn lief naar Parijs te rijden (vanaf Gent met de auto: 2,5 uur), zodat we konden ontbijten in zijn favoriete hotel, het Bel-Ami in St-Germain-des- Prés. En dan konden we er meteen mooi een dagje Franse hoofdstad aan vastplakken: altijd leuk, toch?!?
Klinkt inderdaad als een wild plan, zéker gezien het feit dat ik niet van plan was een héél weekend op te offeren en dus zaterdagnacht in eigen bed wilde slapen (want ook de belastingpapieren 'lonken'), maar de ouders wonen sinds de GroteEmigratie ook op drie uur afstand. Dat is nóg verder en daar gaan we ook wel eens voor een dagje heen. Bovendien vond ik al snel enkele gastronomische missies: 1. de macarons van LaDurée 2. de taarten van TarteJulie, 3. een markt en 4. de sushiband bij LôSushi.
Ad 1.
Wie wel eens bij La Durée is geweest (o.a. Parijs, Londen, Berlijn, Zwitserland en Monaco) wéét dat we te maken hebben met een heus FENOMEEN. Géén understatement, ookal heb ik een broertje dood aan het prestigieuze yuppengedoe er omheen. Want bij theesalon La Durée vind je 'madammen met
een bontjas'. Verder toeristen, upperclass Parijzenaren en andere zoetekauwen (zoals ik).
Nou is La Durée feitelijk niet zomaar een theesalon. Het zijn patissiers, chocolatiers, confiseurs. In de wáre zin van het woord. Zelfs ik heb wel eens geprobeerd de fameuze macarons na te maken (klik hier), maar een echt hemelse ervaring krijg je alleen wanneer je de échte gaat kopen (€6,90 per 100g = 6 macarons). Mijn ABSOLUTE favoriet: réglisse!! Ongeëvenaard!!
La Durée: 75 Avenue des Champs Elysées, 16 Rue Royale, au Grand Magasin du Printemps, 21 Rue Bonaparte (Paris)
Tja, waarom de macarons zo gedeukt zijn? Omdat mijn voeten het blijkbaar nodig vonden over een Franse stoeptegel te struikelen en ik op mijn 'blote snufferd' belandde. Ik kon tas en camera nog net omhoog houden, maar was niet in staat handen en knieën van een val op de stenen te behoeden, daarbij een dermate grote bloeduitstorting creëerend dat ik de rest van de dag geen trap meer op of af kwam (heel onhandig in de metro). Lopen: pijnlijk. Humeur: danig naar de haaien.
Gelukkig kan een bezoekje aan de supermarkt me bijna altijd opvrolijken, dus mocht ik de produkten in een 'Champion' gaan aanschouwen: o.a. ijstheesiroop. Verder kocht ik pindakaas in een werkelijk práchtig blik (van Dakatine).
Ad 2.
Ik moest altijd nog eens naar Tarte Julie in Forum des Halles in Parijs (308 Porte Berger). En we wáren in Parijs; en het winkelcentrum was niet moeilijk te vinden (metrostation 'Les Halles'). Dat laatste gold echter niet voor de quicherie zelf: wat een onmogelijk labyrinth is Forum des Halles!! Zelfs bij navraag aan de infodesk bleek Tarte Julie nog bijkans onvindbaar. Maar daar in een hoekje verstopt (op -3; de hemel zij geprezen vandaag voor roltrappen!!) : Tarte Julie. Met erachter een eetgelegenheid waar de verse quiches en zoete taarten ter plekke te nuttigen zijn.
Om eerlijk te zijn, valt de aanblik van de taarten me tegen. Fruit- vullingen allemaal in dezelfde
vale kleur en allemaal in nagenoeg dezelfde bodems. Ik krijg bijna het idee dat ik dit thuis zelf zou kunnen en ook de quiches verleiden mij niet. Ten lange leste koop ik toch maar een punt walnoten-chocoladetaart (à la brownie), maar enkel omdat de eerste keus honingkaastaart met noten alleen in het restaurant te bekomen is (?). Deceptief.
- Inmiddels thuis, moet ik zeggen dat de chocoladebrownie mij uitmuntend smaakte en ik moet bekennen dat de mythe van Tarte Julie zich enigszins hersteld heeft -
Ad 3.
We waren ooit voor mijn verjaardag in Parijs en aten toen voor het eerst vérse dadels, gevonden op een Afrikaanse groente-en fruitmarkt. Nou moet ik zeggen dat mijn voorbereiding voor de hit-Paris-and-run actie van afgelopen weekend uitermate summier was (ik heb gezorgd voor een volle tank benzine en ik heb de wekker gezet). Ik reken meestal op het geheugen van mijn lief, maar helaas kon ook híj zich de naam van de markt niet herinneren ("Marché DeJean", Rue DeJean, red.).
Uiteindelijk belanden we na diverse omzwervingen bij de vele traitteurs in de Rue des Martyrs: 
óók heel aangenaam. Zoveel keus in Franse kazen en kaasjes, worsten, vlees (o.a. konijnenlever) en artisanale produkten (paté's, brood, ciders, confituren, kruiden, etc). Er zit hier zelfs een heuse Griekse traitteur (Pelops Keramica, 15 Rue des Martyrs) en de sjieke patisseriezaken doen de - dan nog -
gemêleerde herinnering aan Tarte Julie vervagen (lange rijen, zelfs om 17.15u nog!).
Bij de Griek kopen we gekonfijte mandarijntjes, Armeense worst en zoete hapjes (baklava, lobum) die we oppeuzelen bij een kopje warme drank in een naburig café (thé à la menthe €3,70! cappucchino €3,20!!).
Ad 4.
LôSushi weet ik te vinden (8 Rue de Berri) in een zijweg van de Champs Elysées. Dankbaar schuiven we na een lange dag aan de lopende band aan. En hoewel de bordjes hier duur worden betaald (€3 tot €9 p.st.), er nagenoeg geen goedkope groene bordjes op de band rondgaan (met uitzondering van de immer aanwezige edoch prettige, ongepelde sojabonen) en er soms zelfs belachelijke dingen opliggen (twee vanillegaufrettes voor €6); is de complementaire zoetzure gember precies juist gebalanceerd (lees: meer zoet dan zuur), de bediening uitermate correct en vriendelijk en de vis Vers. We beëindigen de maaltijd met King Crab (mjam mjam) en strompelen tevreden naar de film ("Juno"). Interessante dag was het!
P.S. Bij een eerder bezoek aan Parijs (in langvervlogen tijden toen ik nog blogloos was...) werd ik eveneens blij van: restaurant annex kunstcentrum Palais de Tokyo (13 Avenue du Président Wilson); Joodse traitteur Florence Finkelsztajn (24 Rue des Ecouffes); poepiesjieke theewinkel Mariage Frères (30-32 Rue du Bourg-Tilbourg); de traitteurs van Rue le Petit Carreaux en zéker niet te vergeten: de Aziatische supermarkten van "TangFrères" en "ParisStore" aan de Rue d'Ivry (zij zijn zó onvergetelijk dat ze geen eigen website hoefden in te stellen, maar zelfs een eigen Wikipedia-pagina hebben...)
Ad 1.
Wie wel eens bij La Durée is geweest (o.a. Parijs, Londen, Berlijn, Zwitserland en Monaco) wéét dat we te maken hebben met een heus FENOMEEN. Géén understatement, ookal heb ik een broertje dood aan het prestigieuze yuppengedoe er omheen. Want bij theesalon La Durée vind je 'madammen met
een bontjas'. Verder toeristen, upperclass Parijzenaren en andere zoetekauwen (zoals ik).Nou is La Durée feitelijk niet zomaar een theesalon. Het zijn patissiers, chocolatiers, confiseurs. In de wáre zin van het woord. Zelfs ik heb wel eens geprobeerd de fameuze macarons na te maken (klik hier), maar een echt hemelse ervaring krijg je alleen wanneer je de échte gaat kopen (€6,90 per 100g = 6 macarons). Mijn ABSOLUTE favoriet: réglisse!! Ongeëvenaard!!
La Durée: 75 Avenue des Champs Elysées, 16 Rue Royale, au Grand Magasin du Printemps, 21 Rue Bonaparte (Paris)
Tja, waarom de macarons zo gedeukt zijn? Omdat mijn voeten het blijkbaar nodig vonden over een Franse stoeptegel te struikelen en ik op mijn 'blote snufferd' belandde. Ik kon tas en camera nog net omhoog houden, maar was niet in staat handen en knieën van een val op de stenen te behoeden, daarbij een dermate grote bloeduitstorting creëerend dat ik de rest van de dag geen trap meer op of af kwam (heel onhandig in de metro). Lopen: pijnlijk. Humeur: danig naar de haaien.
Gelukkig kan een bezoekje aan de supermarkt me bijna altijd opvrolijken, dus mocht ik de produkten in een 'Champion' gaan aanschouwen: o.a. ijstheesiroop. Verder kocht ik pindakaas in een werkelijk práchtig blik (van Dakatine).Ad 2.
Ik moest altijd nog eens naar Tarte Julie in Forum des Halles in Parijs (308 Porte Berger). En we wáren in Parijs; en het winkelcentrum was niet moeilijk te vinden (metrostation 'Les Halles'). Dat laatste gold echter niet voor de quicherie zelf: wat een onmogelijk labyrinth is Forum des Halles!! Zelfs bij navraag aan de infodesk bleek Tarte Julie nog bijkans onvindbaar. Maar daar in een hoekje verstopt (op -3; de hemel zij geprezen vandaag voor roltrappen!!) : Tarte Julie. Met erachter een eetgelegenheid waar de verse quiches en zoete taarten ter plekke te nuttigen zijn.
Om eerlijk te zijn, valt de aanblik van de taarten me tegen. Fruit- vullingen allemaal in dezelfde
vale kleur en allemaal in nagenoeg dezelfde bodems. Ik krijg bijna het idee dat ik dit thuis zelf zou kunnen en ook de quiches verleiden mij niet. Ten lange leste koop ik toch maar een punt walnoten-chocoladetaart (à la brownie), maar enkel omdat de eerste keus honingkaastaart met noten alleen in het restaurant te bekomen is (?). Deceptief.- Inmiddels thuis, moet ik zeggen dat de chocoladebrownie mij uitmuntend smaakte en ik moet bekennen dat de mythe van Tarte Julie zich enigszins hersteld heeft -
Ad 3.We waren ooit voor mijn verjaardag in Parijs en aten toen voor het eerst vérse dadels, gevonden op een Afrikaanse groente-en fruitmarkt. Nou moet ik zeggen dat mijn voorbereiding voor de hit-Paris-and-run actie van afgelopen weekend uitermate summier was (ik heb gezorgd voor een volle tank benzine en ik heb de wekker gezet). Ik reken meestal op het geheugen van mijn lief, maar helaas kon ook híj zich de naam van de markt niet herinneren ("Marché DeJean", Rue DeJean, red.).
Uiteindelijk belanden we na diverse omzwervingen bij de vele traitteurs in de Rue des Martyrs: 
óók heel aangenaam. Zoveel keus in Franse kazen en kaasjes, worsten, vlees (o.a. konijnenlever) en artisanale produkten (paté's, brood, ciders, confituren, kruiden, etc). Er zit hier zelfs een heuse Griekse traitteur (Pelops Keramica, 15 Rue des Martyrs) en de sjieke patisseriezaken doen de - dan nog -
gemêleerde herinnering aan Tarte Julie vervagen (lange rijen, zelfs om 17.15u nog!).Bij de Griek kopen we gekonfijte mandarijntjes, Armeense worst en zoete hapjes (baklava, lobum) die we oppeuzelen bij een kopje warme drank in een naburig café (thé à la menthe €3,70! cappucchino €3,20!!).
Ad 4.LôSushi weet ik te vinden (8 Rue de Berri) in een zijweg van de Champs Elysées. Dankbaar schuiven we na een lange dag aan de lopende band aan. En hoewel de bordjes hier duur worden betaald (€3 tot €9 p.st.), er nagenoeg geen goedkope groene bordjes op de band rondgaan (met uitzondering van de immer aanwezige edoch prettige, ongepelde sojabonen) en er soms zelfs belachelijke dingen opliggen (twee vanillegaufrettes voor €6); is de complementaire zoetzure gember precies juist gebalanceerd (lees: meer zoet dan zuur), de bediening uitermate correct en vriendelijk en de vis Vers. We beëindigen de maaltijd met King Crab (mjam mjam) en strompelen tevreden naar de film ("Juno"). Interessante dag was het!
P.S. Bij een eerder bezoek aan Parijs (in langvervlogen tijden toen ik nog blogloos was...) werd ik eveneens blij van: restaurant annex kunstcentrum Palais de Tokyo (13 Avenue du Président Wilson); Joodse traitteur Florence Finkelsztajn (24 Rue des Ecouffes); poepiesjieke theewinkel Mariage Frères (30-32 Rue du Bourg-Tilbourg); de traitteurs van Rue le Petit Carreaux en zéker niet te vergeten: de Aziatische supermarkten van "TangFrères" en "ParisStore" aan de Rue d'Ivry (zij zijn zó onvergetelijk dat ze geen eigen website hoefden in te stellen, maar zelfs een eigen Wikipedia-pagina hebben...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten