Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

25 juli 2011

Vistaart

Wie wat bewaart, die heeft wat. Zo zegt men. Ik bewaar recepten en zie meestal door de vele knipsels het gerecht niet meer, maar sommige pareltjes duiken netjes op in een ordner en dan kan het zomaar opeens gebeuren dat ik vistaart maak uit de Tip Culinair van 2004. Dank u wel, mevrouw Schaaphuizen...

Het is een gevalletje simpel: bakblik invetten en dan bekleden met (vers) bladerdeeg en hier hartige koekjes (Tuc) over kruimelen. Een restje broccoli of courgette in stukjes toevoegen en twee hele filets pangasius over de bodem spreiden. Afdekken met garnalen, fijngesneden venkel (1 knol) en ringetjes lente-ui. Afkruiden met peper, zout, dille en bijvoorbeeld gedroogde oregano.

Het geheel wordt een taart door een blister (160g) Paturain met 3 eieren en 2 eierdooiers en een flinke scheut slagroom los te klop- pen en dit over de vis te verdelen. Wat paneermeel over de top en een voorverwarmde oven doen de rest.

Met een voorafje (soep) of een salade als bijgerecht, voedt deze vistaart makkelijk zes mensen. Èrg lekker! Venkel (met zijn lichte anijssmaak) combineert natuurlijk prima met garnalen en witvis en die hele pangasiusfilet in de taart is niet alleen snel en makkelijk qua bereiding, maar geeft ook een prettige stevige structuur aan het eindresultaat. En is bladerdeeg niet altijd goed?!

't Schippersrijk

Ik heb heus wel eens gehoord van plaatsen als Purmerend, Hoorn, Heerhugowaard en Castricum; ik heb alleen geen flauw idee waar ze liggen. Dat was tenminste tot voor afgelopen weekend, toen ik de weersvoorspellingen (16 graden, nát) besloot straal te negeren en voor mezelf een paar dagen weg boekte in Noord-Holland. En natuurlijk bleek het inderdaad zestien graden en nát (stromende regen van zaterdag 16u tot zondagavond, non-stop), dus zocht ik mijn heil qua vertier binnen, in musea en kartbaan. Waarna ik met gezonde trek des avonds in het midden van nergens stond.

Al rijdend was ik schijnbaar in Uitgeest terecht gekomen, alwaar ik cafetaria en pizzeria rap verwerp. Maar er bleek - een paar rondjes verder - ook nergens een Chinees ofzo te bekennen en dus leek de veiligste gok mij de borden 'jachthaven' te volgen in de hoop op 'n restaurant daar. Een stel borden en een grote parkeerplaats met (rozerood) grind bleken inderdaad de voorboden van een culinair etablissement: 't Schippersrijk (Lagendijk 3, Uitgeest). Een bistro naar eigen zeggen, maar dan niet met uitsmijter of plateservice, maar met een keuken vol ambachtelijke streekprodukten, vlees uit eigen slagerij en gerookte vis.

Om te beginnen is daar het prachtige uitzicht over de jachthaven (Zaadnoordijk) en het Uitgeestermeer. Dat geldt zéker vanaf de bovenverdieping, een soort vide. De stoelen zitten comfortabel en de menukaart laat een speekselopwekkende indruk achter: doet u mij maar "de verzameling" (een selectie voorgerechtjes op een plank van een meter, €13,50 p.p.) hoewel de zogenaamde "tasties" (kleine hapjes) ook erg aanlokkelijk klinken. Handgesneden dikke frieten à €2 komen met twee papieren bootjes mayonaise; leuk detail.

Aangezien de voortreffelijke dessertkaart (elk dessert blijkt een verzameling van zoete hapjes, elk binnen een bepaald thema) héél hard mijn naam aan het roepen is, past er bij mij na 't voorgerecht geen hoofdgerecht meer bij. In ruil daarvoor mag ik wel een bord "Turkije" (€6,50) verorberen: koffiemousse, súperlekkere zachte tuttifrutti-nougatparfait, 2 stuks baklava, opgeklopte vanilleroom en vijgennotencake. En kijk nou, ze serveren hier werkelijk vérse zoethoutthee, toevallig mijn favoriete postdinerdrank. Góed! Nee, deze avond is zéker niet in het water gevallen.. Voor de rokers die gedwongen buiten hun behoefte moeten doen, hangen overigens bodywarmers klaar. Ik concludeer: vers, lekker, culinair, creatief, attent, aanrader.

Thuis ontdek ik via internet dat het restaurant ook vaararrange- menten en tochten op het meer verzorgt, desgewenst met borrel of waterskiles (waterskielers? nee, waterski-les).

20 juli 2011

Vomar voordeelmarkt

Misschien zijn er in Nederland ook wel supermarkten waar ik nog niet ben geweest, in plaats van dat ik verlangend fantaseer over tripjes richting onbekende Europese landen om boodschappen te gaan doen (ik weet het; het is een vreemde hobby). En inderdaad, zo is daar de Vomar. Een supermarktketen met filialen in voorna- melijk Noord-Holland, maar schijnbaar ook op een schamele elf kilometer van mijn voordeur. Da's dus instappen (auto) en wegwe- zen.

Ik stap uit bij een winkelcentrum midden in een woonwijk, nog net vindbaar tussen de mannen die hun zaterdagse autowasbeurt uit- voeren. Links een 'echte bakker', rechts een kantoorboekhandel. Voor de ingang een verrijdbare Vietnamees die even niks te doen heeft. Mensen met armen vol planten komen uit de winkel, want die blijken net in de aanbieding (2 voor €5). Deze Vomar beschikt over een inpandige slijterij en een uitgebreide servicebalie. En geel is dé winkelkleur.

Qua assortiment is alles er wel zo'n beetje, maar op het eerste oog zie ik weinig bijzondere noviteiten (met uitzondering van een zoet kaneelkwarkbroodje à €0,65). Direct na de versbroodafdeling bij binnenkomst, is er al een dubbelzijdig houten bankje en een koffie/ thee gelegenheid. De hete drank kan in papieren (gele, dûh) bekers worden geschonken en kinderen kunnen aan de achterkant van de drankautomaat een spelletje doen op een touchscreen.

Het aantal aanwezige mensen is hier zeer beperkt en dat is op een zaterdagmiddag toch wel een verademing. Wat een verschil met het irriterende geduw in een AH.
Koelvers achter transparante deuren, het huismerk is Markant. Er is vis. Er wordt zelfs kip vers gegrilld. Je kunt sparen voor korting op bestek. De wijn van de maand gaat voor 2 halen 1 betalen (€4). Bij de verse vleeswaren mag je een gratis bewaarzakje meepakken. Het verse vlees is mooi uitgelicht en tussen al het groente en fruit (weinig biologisch helaas, maar wel wilde bosperziken en eetrijpe avocado's) zie ik slechts één beschimmelde sinaasappel. De winkel is schoon en netjes en hoewel gekleed in dat opvallende geel, valt het personeel mij niet storend op. De vele versartikelen ontberen kortingsstickers, wat een adequaat inkoopbeleid suggereert. Ster- ker nog, hoe beter ik langs de schappen tuur, hoe enthousiaster ik word over het assortiment dat aanvankelijk zo basaal overkwam. Hier staat de goede ketjap, er is Flevosap te koop, er zijn negen maaltijdsalades, zwartwit poeder ligt te koop en ik zie (uit eigen worstmakerij) paardenworst.

Al met al kan ik zeggen dat de winkel een verademing is qua rust en orde. De aanbiedingen zijn niet om uit je dak te springen en, nee, ondanks dat ze zelf anders beweren vind ik Vomar Voordeelmarkt niet de goedkoopste supermarkt van Nederland, maar waarom zou ik me tussen alle verhitte druktemakers in AH of Dirk verdringen, wanneer ik een klein stukje verder óók alle boodschappen kan vin- den die ik nodig heb? Prima dus, zéker voor de afwisseling.

18 juli 2011

Bastognestoof

Bastognestoof: dat klinkt als vol kruidig rundvlees met verfijnde kandijsmaak. Me want! Ach, en zulk zomers weer is het nou ook weer niet, dus een winterse stoofpot kan best.

Laat ik eens stoofpot bereiden op die andere manier. Nadat de in blokken gesneden runderlappen in roomboter bruin zijn gebraden en met bloem bestrooid, nog even bakken met glazige uienringen. Door een thee-ei te vullen met kruiden (laurier en veel verse tijm) en specerijen (kruidnagel, steranijs, foelie, piment) en dit vervol- gens met bier en azijn bij het vlees in de pan te doen, moet het op smaak komen. En dan twee uur lang de 80°C oven in, in plaats van stoven op een laag vuurtje. Binding komt van (7) bastognekoeken en ik ben enthousiast over het feit dat ik geen verlepte takjes tijm (of verdomd moeilijk terug te vinden kruidnagels) uit de stoof hoef te vissen. Slechts één keer thee-ei verwijderen en c'est ça.

Het is opvallend alvast, dat het vlees minder in draadjes uit elkaar is gevallen in de stoof, zoals het dat op een laag vuurtje altijd wél doet. Deze hele stukken blijken echter niet, zoals verwacht en ge- hoopt, botermals, maar nog een tikkie taai. De schotel verspreidt een lekkere rundvleesgeur en heeft een volle stoofsmaak. Maar zelfs na afkruiden met zoete bruine basterdsuiker, zout en verse peterselie, blijft de smaak enigszins bitter (is 1,5 pijpje al te veel bier?) en is helaas niet heel kruidig. Maar meest teleurstellend: wáár is de gedroomde bastognesmaak? Niet mijn beste stoofvlees ooit, dit keer.

16 juli 2011

Frambozenpudding met witte chocolade

Ergens tussen de twee en vier jaar komt voor (bijna alle) meisjes (en vaak jongetjes) een onvermijdelijke en fascinerende voorkeur voor de kleur roze. Die evenzo onvermijdelijk ook weer verdwijnt. Met tekenlessen (op de middelbare school) ontstaat soms terug verbazing over de aanwezigheid van zoveel roze in de kleur rood, simpelweg door er wit doorheen te mengen. Maar grotere meisjes worden incidenteel weer herinnerd aan hun jeugdjaren. Door een simpel frambozenpuddinkje bijvoorbeeld.

Nou ja, simpel. Het blijkt nog niet zo'n eenvoudige klus om alle pitjes uit de gepureerde (verse) frambozen te verwijderen. Door een zeef werken, ja, dát weet ik ook wel, maar dit heet schijnbaar niet voor niets 'werken'. Door de fruitpuree wordt gesuikerde en verwarmde zoete dessertwijn geroerd (waar gelatine in opgelost is) en als het geheel na een uurtje koelen lobbig is geworden, mag er rijkelijk (kant-en-klaar; ik ben een fan) opgeklopte slagroom doorheen gevouwen worden. Met beleid, dus. En dan rustig in (licht geoliede) vormpjes laten opstijven.

Mijn frambozenpuddinkjes glijden een dag later moeiteloos uit de (Blokker) vormpjes. De pudding zelf is luchtig en zurig en dat com- bineert dus perfect met het zeer zoete van krullen witte chocolade. Deze laatste smelt verrukkelijk weg in warme vanillesaus (van de Ikea, 440g €1,69), hoewel ik waarschijnlijk de enige ter wereld ben die een extra zakje vanillesuiker en extra vanille-aroma door een pakje vanillesaus nodig vind..

11 juli 2011

De Beverwijkse Bazaar

Zondag blijkt inderdaad een zón-dag en dus wordt het een dagje strand. Maar na een paar uur voeten in het zand en de zon op mijn hoofd slaat de sufheid toe en mag er wel weer een ander avontuur komen. Misschien dat de zo vermaarde maar nog nooit bezochte Bazaar in Beverwijk iets is? Vanaf het strand bij Haarlem is het maar een paar kilometer, dus 'en route'.

Moeilijk te vinden is het alvast niet, want 'Bazaar' staat (in wit) op alle officiële borden aangegeven. Bewaakt parkeren kan op diverse plaatsen voor €3 p.dg. (de bazaar heeft vijf ingangen plus zeven eigen parkeerterreinen) en anders zijn er nog de vele wegen op dit industrieterrein (€0,50 per half uur, gemeentetarief). De entree bedraagt €2,25 p.p. (gratis bij aankomst voor 9.00u) en de bazaar is élk weekend geopend, zaterdag en zondag, van 8.30 tot 18.00u. Laagdrempelig en relatief goedkoop toegankelijk dus. Maar wat is het?








"Wat op 13 september 1980 begon in de Beverwijkse bloemen-en groenteveiling met de zwarte markt is anno 2011 uitgegroeid tot Europa's grootste overdekte markt. Koopjes in duizenden kramen; voor elk wat wils tegen bodemprijzen." Er is de Grand Bazaar (hal 4 en 21 t/m 26) met "cosmetica tot tapijten en leren jassen"; op de Oosterse Markt (hal 31 t/m 35) zijn groentestraten, het kruiden- plein, de Oosterse warme bakkers en Oriëntaalse slagers te vinden; hal 36 is dé plek voor nieuwe en tweedehands hard-en software (Computermarkt); interieur accessoires en nagelstudio's vind je in hal 30. Op de Kofferbakmarkt worden tweedehands curiositeiten vanuit de kofferbak verkocht (aan de Ringvaartweg) en dan zijn er nog de buitenmarkten tussen de verschillende hallen.

Eigenlijk is deze Beverwijkse Bazaar niet zo heel erg anders dan de Utrechtse Bazaar, maar dan tig keer uitvergroot. Lopend door de mensenmassa komt de associatie met een pretpark snel in mij op; ik mis alleen de attracties. Veel te veel mensen, veel te veel te vet eten, goedkope rotzooi (niet ecologisch verantwoord) die je feite- lijk niet nodig hebt en kledij van inferieure kwaliteit. Ik zeg het zo- als ik het zie. Natuurlijk; er zijn ook genoeg interessante dingen. Ik koop oranje en gele tomaten (€0,75 p.kg.) en ik ontdek prachtige gekonfijte cederappelschil (sukade €3,50 per 100g). Alle kruiden en specerijen denkbaar, interessante baklava, ontelbare olijven en noten. Maar alles met evenzo ontelbare spelfouten opgeschreven ('piestash', 'keshju noten') en aan de tenenkrommende medemens verkocht (hoe is senseo een aanprijzing geworden?). Hier is het geen voor allen, allen voor zichzelf. Leuk om gezien te hebben, nóg fijner om nooit meer heen te hoeven.

10 juli 2011

Hasselback aardappelen

Op de foto zien ze er hartstikke mooi uit, dus staan er sinds langere tijd weer eens aardappelen op het menu. Deze Hasselbackspotatis (Hasselback aardappelen) zijn vernoemd naar het restaurant 'Has- selbacken' in Stockholm, waar het koolhydraatrijke gerecht voor het eerst werd geserveerd.

Kleine vastkokende aardappeltjes (verse met schil) worden goed schoongeboend en tot op ca. 1/3 meermaals ingesneden (dus níet helemaal; dit lukt prima door bijvoorbeeld een aardappel op een lepel te leggen zodat de zijkanten van de lepel voorkomen dat de aardappel helemaal wordt doorgesneden). De aardappels worden overgoten met een mengsel van gesmolten boter, olijfolie en uit- geperste knoflook en vervolgens in de oven gegaard.

Naar eigen inzicht eventueel kruiden als peterselie, rozemarijn of dille toevoegen. De aardappeltjes te 'huize hier' werden rijkelijk voorzien van verse (en gedroogde) blaadjes laurier, waardoor ze sterk (stérk!) naar laurier smaakten, dûh. Nou weet ikzelf nooit precies hóe laurier smaakt, maar zó dus. Inderdaad een beetje te laurier! Verder een feestelijk uitziend gerecht met aardappels die krokant zijn van buiten en zacht van binnen.

03 juli 2011

Aardbeibloem

En zo kreeg ik onverwacht een 'bloemetje' van de aardbeikweker...

Belgisch broodtaartje

Zo'n klein (Belgisch) broodtaartje is snel genoeg in elkaar geknut- seld. Eerst wordt een lekker smeuïge vulling gemaakt van (100g) appelmoes/appelcompôte, (3) bolletjes fijngesneden stemgember, (1tl) kaneel en fijngesneden geweekte (2,5el) blanke rozijnen en (1,5el) krentjes. Uitgestoken rondjes witbrood worden door (3) losgeklopte eieren met een flinke scheut melk en wat zout gehaald om er vervolgens de bodems van (2 grote en 4 kleine) beboterde ovenschaaltjes mee te bedekken. Vulling erover verdelen, nóg zo'n nat broodrondje met wat eiermengsel en afstrooien met suiker.

Na tien minuten in de voorverwarmde oven plakken broodrondjes en vulling vreemdsoortig aan elkaar tot een taartje. De bolgerezen toetjes platten uit de oven in rap tempo weer af, maar het ruikt wél lekker. Op de één of andere manier is de geribbelde witte cocotte met het geelbruine korstje dat er à la soufflé bovenuit rijst, stijlvol genoeg om gasten voor te zetten. Weten zij veel dat dit feitelijk brood met appelmoes is..

Leuke van zo'n oventoetje is dat je niet weet wat er gaat komen. Oké, je ziet een krokante bovenlaag met gebruind suikerkorstje, maar je hebt een vork nodig om te weten wat de rest gaat bieden. De onderste laag is wat zompiger en tussen deze beide in zit een kruidige bruine kern met vooral rozijnensmaak. De vulling heeft wel wat weg van minced meat en is natuurlijk elke volgende keer aan te passen aan de wensen van dat moment (meer fruit, meer gember, minder rozijnen, andere specerijen). Een beetje te eiig, deze eerste poging. En op z'n best na een dagje staan!