Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

30 november 2009

Bavarois van doperwten

Of we meedoen met een filmmarathon? Op het programma staan de drie delen van "Lord of the Rings", extended versions. Een luie zondag lijkt míj de perfecte gelegenheid voor twaalf (!) uur film, dus oké, maar dan moet er natuurlijk wél goed eten komen. Dus, joepie: zaterdag bakdag. En voor de benodigde groente begin ik met een erwtenbavarois.

Ik blancheer een hele zak diepvrieserwten (450g), pureer de uit- gelekte inhoud en meng hier zout, peper, veel bieslook, 200ml crème fraîche en wat stijfgeklopte slagroom doorheen. Samen met (5) uitgeknepen blaadjes, verwarmde (witte) gelatine wordt het hele mengsel op een bodem van garnalen en rivierkreeftjes in een kleine (glazen) cakevorm gestort om daarna in de koelkast op te stijven.
De bodem maak ik volgens recept van ontkorst en verkruimeld witbrood, gemalen amandelen en gesmolten boter. Dit wordt over de bavarois uitgespreid en het ding gaat terug de koelkast in, tot nader gebruik.

Snél recept. En veelbelovend. Jammer dat het zuur van de crème fraîche in de uiteindelijke bavarois de smaak van zeevruchten verdringt en überhaupt het geheel overheerst. Dat zou een volgen- de keer makkelijk op te lossen zijn door het gebruik van meer slagroom en minder crème fraîche. Die amandelbodem is ook niet helemaal je-dat qua smaak, en maakt in mijn ogen het geheel te zwaar, te machtig, te vet. Bovendien geldt ook hierbij, zoals vaker, méér doperwten! Verder oké.

Voor het filmbuffet zorgde ik verder voor: fruitbonbons, geraspte bospeen, gebakken ananasrijst, krokante kippenpoten, Bugles (en roomkaas), Indische gehaktpasteitjes, mandarijnen en lychees.

Hazelnootmaanzaadboterkoek

Uit mijn favoriete bakboek (Koekje) bak ik amandelmaanzaad- boterkoek. Voor bij de koffie, omdat schoonmoeder langs komt. Alleen gebruik ik gemalen hazelnoten bij gebrek aan amandel- poeder en laat ik, helaas, de koek te lang in de oven staan (omdat ik zit te wachten op een aanvankelijk uitblijvend bruin korstje, waardoor de uiteindelijke smeuïgheid tegenvalt). De smaak van hazelnoot is aan de overheersende kant, maar die hint van maanzaad is héérlijk.

Slagroom kloppen, spatvrij

Om spetters room tegen ramen en keukeninventaris te voorkó- men, is het eenvoudig plasticfolie over de bovenkant van de kom te spannen. Met een kleine opening voor de mixer. Natuurlijk géén aluminiumfolie gebruiken, want dan zie je niet meer wat je doet.

27 november 2009

DB: Cannoli

De Daring Bakers opdracht van deze maand wekt weinig enthousi- asme bij mij op. De uitdaging is gesteld door Lisa Michele van PSD&LD en het is de bedoeling dat we kruidig deeg waarin marsala is verwerkt, in rolvorm gaan frituren tot cannoli. Nou heeft ze er zèlf best wel iets mooi van weten te maken (hier), maar werkelijk?

The November 2009 Daring Bakers Challenge was chosen and hosted by Lisa Michele of Parsley, Sage, Desserts and Line Drives. She chose the Italian pastry Cannolo (Cannoli is plural), using the cookbooks "Lidia's Italian-American kitchen" by Lidia Matticchio Bastianich and "The Sopranos Family Cookbook" by Allen Rucker; recipes by Michelle Scicolone, as ingredient/direction guides. She added her own modifications/changes, so the recipe is not 100% verbatim from either book.

Het deeg (125g bloem,15g suiker, ½tl cacaopoeder, ¼tl kaneel en ¼tl fijn zout met 1½el zonnebloemolie, ½tl appelazijn en 50ml marsala tot een homogene massa kneden) moet na een uurtje rusten héél dun worden uitgerold (moeilijk, want te elastisch), in rondjes uitge- stoken, om metalen cannolipijpjes worden gerold (wíe heeft die nou in de keukenla liggen?) en in hete olie worden gefrituurd.
Bij gebrek aan marsalawijn offer ik mijn goede Italiaanse notenli- keur (Nocino di Modena) op, wat in het eindresultaat überhaupt niet terug geproefd wordt. Ik gebruik mijn zester om de deeglapjes tot buisjes te rollen en gooi die tot twee keer toe gepassioneerd in het hete vet. Zonder zester (lees: cannolipijpje) worden de cannoli inderdaad niet mooi rond en hol (zie foto), maar wíe gaat er dan ook zijn keukengereedschap frituren? De frituurolie verbrandt snel door de vele kruimels die van het deeg loslaten en de hele keuken stinkt.
De cannoli zijn aan de droge kant, vrij vet en van zichzelf te smaak- loos. Je proeft wat kaneel en het koekje is een krokant knappertje, maar dat was het dan ook wel!

Ik heb ze gemaakt en laten we het daar maar bij houden.
I made them, didn't love them and let's just leave it at that.

Misschien dat de deegjes beter uit de oven dan het frituurvet ko- men? Nou, dát wel, maar nog steeds aan de droge kant en daarbij als koekje véél te hard. Mogelijk nog bruikbaar als dessertcracker, belegd met uienchutney, in combinatie met een portje en een kaasje?

I thought these cookies would possibly be better coming out of an oven instead of the deep fryer. Which I tried. They were indééd better, but still too fatty and a tat tasteless. Maybe useable with onion chutney as a dessert cracker, combined with some red port and some good cheese?

23 november 2009

"Met poten en oren, om duimen en vingers bij af te likken"

Hutspot. Hutsepot. What's in a name? Nou, véél, schijnbaar. Plat préferé is weer begonnen en aangezien ik niet elke week met mijn neus in de programmagids zit, heb ik de eerste vijf afleveringen (Astrid Lindgren - Kötbullar, Armand Pier - Asperges in mousselinesaus, Bob Marley - Escovitch, Charles de Gaulle - Poule au pot en Bruce Lee - Rundvlees in oestersaus en tofu) alweer gemist (Canvas, breng deze verrukkelijke serie alstublieft op dvd uit!) Vorige week kookte Jeroen Meus het favoriete gerecht van Greta Garbo (Laxpudding) en morgenavond (dinsdag, 20.40u, Canvas) is het culinaire genot van Toon Hermans aan de beurt, waarna wekelijks Ian Fleming, Hergé en Frank Sinatra zullen volgen. Vorig jaar leerde Mr. Meus mij Yorkshire puddings maken (hier) à la Roald Dahl (en Frtz attendeerde mij toen al op hutsepot).
Maar die hutsepot dus. West-Vlaamse boerenkost, op zijn best be- reid vlak na de (varkens)slacht. Met verse aardappeltjes en groen- te van het land. Een favoriet van wielrenner Briek Schotte en daar- mee een aflevering uit het eerste seizoen Plat Préferé. Mijn lief wil het eten en dus op speciaal verzoek:

Het RECEPT is makkelijk via de Canvaswebsite te vinden, compleet met videofragment uit het programma (een mustsee)!

Als je, zoals ik de zoektocht naar pekelzout en reuzel, achterwege laat (Nederland is wat dat betreft een heel stuk beperkter bevoor- raad dan bijvoorbeeld België), is het ook nog eens helemaal geen moeilijk gerecht om te maken. Het vergt enkel geduld.
Van veel varkensvlees wordt met smaakmakers (RJ: verse tijm, verse laurier - ik leer, ik leer) een krachtige bouillon getrokken (duur: vier uur). Daarna in een andere pan aardappeltjes, peen en knollen (meiraapjes) in een scheut bouillon garen; halverwege de kooktijd overige groenten als bloemkool, groene kool en prei mee smoren en wanneer de hele boel zo'n beetje gaar is, de pan flink schudden ('de pot hutsen') zodat het zetmeel van de aardappelen de smurrie bindt tot wat nog het meest op stamppot lijkt. Maar geen stamppot ís. Dit is dus géén (Hollandse) hutspot! Dit "proeft naar het platteland des jeugdigen Flandriens". Het van het been vallende vlees gaat erin en al wat het dan nog nodig heeft, is een flinke lik (Tierenteyn) mosterd. Èchte winterse kost.

22 november 2009

Calvé hazelnootcrème

Bussink Deventer koek

Deventer. De stad waar Jacob Bussink in 1593 zijn bakkerij begon, genaamd "In de van Oudsher gekroonde Allemansgadinghe" (toe maar). En daar grote faam mee verwierf. Niet zozeer vanwege die bizarre naam, maar wél omdat de Deventer Koek die er gebakken werd in de wijde omstreken door klanten werd gewaardeerd. Bus- sink werd hofleverancier, kocht locale concurrenten op en groeide uit. Tot een begrip.

In 1910 werd het assortiment uitgebreid en alle verschillende koeksoorten, gebakken in de Hanzestad, zijn tot op de dag van vandaag te koop. In het 'koekhuisje' op de Brink (nr.84); een authentiek ingerichte thee-en koffieschenkerij. En met een beetje geluk in de supermarkt (vooral die in de omgeving van Deventer, uiteraard).
De kartonnen verpakking is práchtig met het oude lettertype, de handteking van Jacob himself en het predicaat 'hofleverancier'. "Teneinde onze cliëntele de hoogste kwaliteit te waarborgen, is elke koek schoon en dicht verpakt. Mocht de koek op den duur toch enigszins droog en stijf zijn geworden, dan legge men de koek ontdaan van de binnenverpakking in het doosje bij het brood in de broodtrommel. Weldra zal zij dan weder zacht en smakelijk zijn, zoals door de maker bedoeld."

Deventer Koek Kruidkoek Blokjes (€2,00 240g): twaalf per stuk verpakte koekreepjes met de bekende nostalgische tekening op de verpakking; stevige kruidige roggekoek met een hoofdrol voor gekonfijte sinaasappelsnippers; bijna onvergelijkbaar met de ge- wone ontbijtkoek
Deventer Koek Gemberblokjes (€2,25 240g): twaalf per stuk ver- pakte koekreepjes met diezelfde nostalgische tekening in groen; de stevige roggekoek is wederom goed gekruid maar vanaf de eerste hap valt de smaak van gember op; het gembergehalte is dan ook 22%!!
Deventer Koek Kruidkoek (€2,50 500g): de kruidkoek in zijn witte plastic verpakking lijkt uit de doos nog het meest op een baksteen en voelt ook zo; zwaar gevulde, compacte roggekoek met weer die heerlijke sinaasappelboventoon
Deventer Koek (Heele) Ellekoek (€3,85 560g): de hele Ellekoek bestaat uit twee los verpakte halve Ellekoeken die elk alvast han- dig in de lengte zijn doorgesneden; uit de ingrediëntenlijst kan niet echt een groot verschil met de Kruidkoek worden ontdekt en ook de smaak lijkt eender

Jammer dat de Gemberblokjes niet als ongesneden Gemberkoek te koop zijn en dat de enige variatie verder uit diverse snij-en verpakmethodes bestaat! Verder een heerlijk product.
(PS dit is mijn 1.000e bericht!)

Almighurt

Héle lekkere romige yoghurt in een glazen 0,5l (statiegeld)verpak- king met metalen schroefdeksel. Deze "Almighurt" van Ehrmann is gelukkig ook in Nederland te koop, maar wanneer je toevallig in thuisland Duitsland bent, vind je een heel pak smaken meer (soms onder de naam "Landliebe"). Waarvan de één nog interessanter dan de ander: ananas; hazelnoot; kokosnoot; de Winterspecials: bratapfel; amandelspeculaas en lebkuchen; de varianten met ha- ver en muesli; Käsekuchen mandarijn of citroen; blutorange en mijn gróte favoriet: maanzaad-marsepein. In totaal momenteel 37 verschillende soorten!!

21 november 2009

De Bakkerswinkel

Zoetermeer is een opvallend schizofrene stad, met zijn twéé stads- centra (het Stadshart en het Oude Centrum). Deze tweeledigheid is geheel afwezig bij de originele Bakkerswinkel (Dorpsstraat 125); die is één en al gewéldig! Hét absoluut perfècte adres voor ontbijt, lunch, taart en high tea. Dit filiaal in Zoetermeer (waar het in 1981 allemaal begon en waarnaar de andere Bakkerswinkels in het land dus zijn gemodelleerd) heeft een heerlijke tuin achter het pand waar je 's zomers prettig zit met een salade, sandwiches en gebak (alles bij de Bakkerswinkel ziet er zó lekker uit, dat er geen sprake meer is van of). De inrichting is losjes geïnspireerd op de jaren '20 en deze stijl is ook in de etalages en menukaarten terug te vinden: het opvallende lettertype, de tekeningetjes en het hoge poezie-albumgehalte.
Vandaag neem ik voor thuis een grote punt amandeltaart mee (€3), die smaakt naar spijs en gevuld is met stukjes sukade. Lekker!

Hoogvliet

Mijn aangeboren voorliefde om boodschappen te doen, zou bijna omschreven kunnen worden als supermarktfetisjisme. De stille observatie van een maatschappij, zowel wat betreft mens als pro- duct, zoals die mogelijk is in een supermarkt, doet mij veelal van de ene verbazing in de andere vallen en ik geniet daar met volle teugen van. Wát mensen kopen! En wát er te koop ís! Ongelooflijk. In welk een luxe leven wij tegenwoordig als je ziet wat er allemaal verkocht wordt en wat je daar allemaal thuis mee kan maken, ko- ken, bakken! Heerlijk vind ik het, om langs de schappen te struinen en te kijken naar de mooie verpakkingen; te zien wat fabrikanten verzinnen om dingen maar te laten opvallen.

En vandaag valt mijn oog op een Hoogvliet (in Zoetermeer). Die ken ik eigenlijk nog niet (hoe is het mógelijk?). Hoogvliet zegt van zichzelf "bewezen de goedkoopste" te zijn, maar dat zegt Nettorama ook. En die laatste geeft daar ter ondersteuning, in tegenstelling tot Hoogvliet, ook Consumentenbondtabellen bij.
De(ze) Hoogvliet valt in de eerste plaats op door de overdaad aan (AH!)blauw. Het is een ruim opgezette nette winkel met redelijke bewegingsvrijheid voor de klant, waarin toch elk hoekje gebruikt is om producten uit te stallen. Daarom moet je soms even zoeken voordat je bijvoorbeeld de lucifers hebt gevonden (zijkant van een display). In het assortiment zit alles wat je nodig hebt, maar ook niks nieuws. Er liggen welgeteld zes pakjes biologisch vlees in de koeling (in totaal!), maar de bakafdeling met diverse verse taarten verkoopt dan wel weer kruidnoten uit eigen bakkerij! De lopende kortingsacties zijn op zich prima en aan de kassa spaar je makkelijk mee voor gratis producten (met de kassabonzegels achterop de bon), zoals nu 12 zegels voor Sun Green Power.

Hier doe je dus je boodschappen voor een redelijke prijs, maar wat míj betreft delft de Hoogvliet het onderspit qua assortiment (aan Jumbo), qua luxe-artikelen en culiositeiten (aan AH), qua prijs (aan Nettorama en Aldi), qua bio-sortering (aan SuperdeBoer) en qua prijs groente-en fruit (aan Lidl). Maar een fijne buurtsuper; dat wél! Áls je in de buurt woont...

19 november 2009

Vogtlander Pompoentaart

We hebben ergens langs de weg zo'n hele grote oranje pompoen gekocht (€5) en dat ding raakt maar niet op. Na twee keer soep, een pompoensaus, pompoenbruscetta en geroosterde pompoen wordt het dus hoog tijd voor een pompoentaart, jawel. Ik blader maar weer eens door mijn vele bak-en kookboeken en stuit op een interessant recept in het nóg interessantere DDR Backbuch:

Geen pâté sucrée, maar een deegbodem van bloem, suiker, zout en butterschmalz. Dat laatste is een boter waaruit het water is verwij- derd, dus gebruik ik ghee. Daarvoor geldt namelijk hetzelfde.
In de met deeg beklede bakvorm gaat een mengsel wat eenvoudig is verkregen door een beetje boter met suiker op te kloppen, hier eierdooiers doorheen te mengen, en kaneel, vanille, gember en fijn maïsmeel (=Speisestärke), om er daarna (uitgeknepen) pompoen- puree en de stijfgeslagen eiwitten doorheen te spatelen. Half uurtje de oven in.
Het eindresultaat is een lekker kruidige, niet zo überzoete, vaste taart die zeer goed snijdbaar is en verrukkelijk smaakt. Doet sterk denken aan spekkoek. De pompoen proef je eigenlijk alleen terug als je het wéét en de grote hoeveelheid kaneel en gember (die ik er met vrije hand doorheen gestrooid heb) máken het geheel tot een heerlijke smeuïge pudding-op-koek. Zonder die deegbodem ook heel goed te bakken als pompoenpudding! (trial and error: zonder bodem laat de metalen bakvorm zijn grijze sporen na in het nat van de vulling)

Is dit wel pluis, man?!

Hé; Buisman. Mijn ouders hadden dat vroeger (toen zat het nog in een blauw blikje) in de kast staan en deden er steevast een theele- peltje van bij de filterkoffie. Beetje korrelig bruin spul met mij tot op heden onbekende werking. En nu mijn oog er toch op is geval- len, misschien wel meteen een mooi moment voor een nadere inspectie.
Dus (citaat): "Bij het branden verliest koffie 80% van de suikers. Buisman vult dit weer aan." (is dat nodig dan?) De koffie zou pitti- ger en (dus?) lekkerder worden en bij elke manier van koffiezetten te gebruiken zijn. Ingrediënten: glucosestroop, melasse. Raar ge- noeg bevatten zowel de bruine classic als de blauwe royal precies dezelfde ingrediënten...

16 november 2009

Viskoekjes

Het is al een tijdje geleden dat Albert Heijn een nieuw visproduct in het schap legde: zalmgehakt. Op het eerste oog dacht ik "handig" om het al snel daarna weer te ver- werpen als zijnde "te gefabriceerd". Maar aangezien het spul tóch bleef intrigeren, kocht ik dan maar een pakje. Dit vooral omdat er viskoekjes op het programma stonden en ik eigenlijk geen zin had in een hoop gefileer en gratenplukwerk met een hele vis.

Recept
In 1el (avocado)olie 3tl komijnzaad lichtbruin roosteren en daar een gesnipperde rode ui aan toevoegen. De ui fruiten op middel- hoog vuur. Het mengsel kruiden met ½tl gemberpoeder en 2 fijngesneden tenen knoflook. Af laten koelen.
Ondertussen 250g AH zalmgehakt vermengen met 1 eierdooier, een mespunt cayennepeper, ½tl fijn keukenzout, 1tl fenegriek- poeder en 1tl dilletopjes. Het uimengsel aan het gehakt toevoegen en facultatief ook paneermeel of verkruimelde beschuiten (voor een steviger mengsel). Balletjes van het gehakt vor- men en deze in bruisend vet op middelhoog vuur tot vis- koekjes bakken.
Warm serveren.


Goh. Verrassend. De eer valt ongetwijfeld ten deel aan de kruidige toevoegingen, maar deze vis- koekjes smaken best goed, koud én warm. Ik heb maar niet eens gekeken wat Albert allemaal al door het zalmgehakt heeft gedaan (aan zout, suiker en andere rotzooi), maar gewoon 'onwetend' genoten van de zalmige vissigheid. In déze hoedanigheid in ieder geval goed te verteren, al valt een zekere factor van luiheid niet te ontkennen...

Daarom voor de gelegenheid dus ook niet mijn allerbeste poging om een mooi plaatje te schieten (B: trekken), maar gewoon het eindresultaat, al uitlekkend op een stukje keukenpapier!

Losjes opgedragen aan RJ van Bikken en Buizen, die mijn meest verachte(lijke) eigenschap feilloos wist bloot te leggen.

Pompoensoep

Op een gegeven moment bereik je je eigen ritme in de keuken. Míjn ritme bestaat eruit dat ik, afgezien van de snert van mijn moeder, maar op één manier soep kan maken. Namelijk als volgt:

(Recept voor soep)
Olie naar keuze in de grote soeppan verwarmen en hierin een (of twee) gesnipperd(e) uitje(s) fruiten; fijngehakte verse knoflook en kruiden meebakken (bv. fenegriekzaadjes, korianderzaad); stuk- ken pompoen (of bloemkoolroosjes of doperwten) toevoegen en afblussen met bouillon (of met water, maar dan wel een bouillon- blokje boven de pan verkruimelen); bij voorkeur kook ik ook een in stukken gesneden geschilde aardappel mee voor de binding; het geheel kwartiertje laten sudderen en er dan de staafmixer doorheen halen; afkruiden (zout, peper, maggi) en opeten.

Lekker, hoor, maar de enige variatie die ik hierin kan aanbrengen is a. wisselende kruiden en b. verschillende groentes gebruiken. Ik sta open voor ideëen..

15 november 2009

Koffiebonen

Dit boekje van Kees en Cees ("Koekje") is hard op weg mij van het goede idee te overtuigen élk recept van élke pagina thuis te gaan maken. Want ook de koffiebonen die ik maak voor een jarige broer (van wie ik niet helemaal zeker ben of hij tussen werk en werk door wel tijd heeft gehad om voor de nodige taart te zorgen) zijn een gróte hit. Lekker simpel te maken (wanneer je tenminste gemalen palmsuiker thuis hebt liggen of ergens kunt bemachtigen). En in deze tijden bovendien een fijn kruidnotenalternatief:

Na een weekje in een koektrommel zijn de koekjes nóg lekkerder, want minder hard krokant en nèt een beetje taai, maar nog wel met die héérlijke bijna stroperige, beetje bittere koffiesmaak. Een ware verrukking!!

Gefrituurde gamba's met aardappelchips

Uit de nieuwste Allerhande scheurde ik in een opwelling boven- staand receptje. Op die mooie foto zag het hapje met gefrituurde garnalen op een prikkertje, gewikkeld in aardappelchips, er wel feestelijk uit. En wanneer frituur je nou nog eens iets?
Inderdaad kwam het bruisende gespetter van heet vet op mij over als de verwachtingsvolle feestpotentie zoals die een keuken vult om 15.00u op 31 december. Het hapje zelf vond ik aardig, maar (dûh) te vet en daarom een beetje zonde van die mooie gamba's. Chips krijg je schijnbaar zelf nooit zo knapperig en krokant als wanneer gekocht. Een duidelijk 'éénkeerproberen' gevalletje, maar wél een decoratief bord op de buffettafel.

14 november 2009

Versierpiet

Oh lieve hemel; dit móet één van de beste schoencadeaus van dit jaar zijn. Een door de AlbertHeijn ontwikkelde 3d melkchocolade Zwarte Pietenkop in reliëfopdruk. Mét vier plastic potjes ge- kleurde chocoladedragees, die (au-bain -marie) gesmolten kunnen worden tot 'chocoladeverf' in vier kleuren. Helaas niet €0,76 zoals in de Allerhande van deze maand gedrukt staat, maar €4,99. Dus daar zul je extra hard voor moeten zingen (maar dan hèb je ook echt wat)!!

Desnoods zet ik die schoen zelf wel....

Croky saté

In de supermarkt lijkt Croky (toch bekend om de lekkerste bolognese) bijna compleet verdrongen door Lay's, dus misschien is het me daarom nog niet opgevallen.. Maar ik zag bij de Xenos kleine zakjes Croky saté liggen (€0,39) en die vond ik interessant genoeg om er één van te kopen. Hártstikke lekker!! Echt verrassend prettig van smaak; pinda, met een beetje pittig. Mmm. Dus nou ben ik op zoek naar een grote zak...

(update 05-01-2010)
Croky heeft zichzelf behoorlijk terug in de markt gezet met deze saté chips. In ieder geval hebben zowel Super de Boer (€0,85) als Albert Heijn (€0,79) de snack inmiddels in hun assortiment opgenomen! En met saté is vaak ook bolognese terug te koop.

AH ambachtelijk

Die Appie, die weet wel wat lekker is. En het lukt AH ook elk jaar weer om de meest interessante hapjes in hun 'Excellent'lijn vast te leggen. Die stroopwafeltaart is volgens mij een regelrechte hit!

12 november 2009

TREETS

Hoe is dat nou mogelijk? Bij het eerste het beste pompstation over de grens (waar we moeten zijn voor een handiger kaart van Duits- land, namelijk níet uitvouwbaar maar in boekvorm), liggen Treets bij de kassa. Treets! TREETS!! Waar komen díe nou vandaan? Die waren toch twee decennia geleden overgenomen door M&M's? (hoewel het meerendeel van de ondervraagden tot op heden van mening is dat het cacao'erige van Treets het suiker'ige van M&M's bij verre overtreft).

Ik koop drie zakjes van 36g à €0,95 (één voor de opprop, één voor de bewaar en één voor een vriend met nostalgisch sentiment) en ben dàn nog vol van mening dat ik ergens in Duitsland of desnoods in Oostenrijk nog wel een grote zak zal scoren. Helaas. In heel Oos- tenrijk niet en in geen één Duitse supermarkt zijn Treets te vinden. En ook niet bij één van de acht pompstations waar ik me dus op de terugweg genoodzaakt zie te stoppen. Twilight zone anyone? Omdraaien dan maar naar Bat Huenxe West (Opschlagweg 44, Huenxe, D) om de complete voorraad op te kopen (er is overigens een sluiproute terug, zodat je niet de hele snelweg af hoeft). Ik heb het gevoel alsof ik terug in de tijd ben gereisd. Is het nu wachten op verdere ontwikkelingen?

Thuis Treets op google opgezocht: geen recente informatie... Op de verpakking die ik nu in mijn handen houd (houdbaarheidsdatum 15/01/2010), staat tekst in het Duits en Noors. Fabrikant: Mars te Viersen (mars.de) en Mars te Oslo (mars.no), maar op die websites geen Treets te vinden. Spooky!

10 november 2009

Real

En dus rijdt je door Duitsland, op weg naar huis vanaf het één of andere Oostenrijkse dorpje. De route brengt ons respectievelijk langs Ulm, Stuttgart, Karlsruhe, Mannheim, Frankfurt, Köln en Dusseldorf. En vooral de E35 (5) brengt míj veel vreugde, want direct bij afslag 44 (Karlsruhe-Durlach) ligt een werkelijk gigán- tische supermarkt: Real. En die kende ik nog niet! JOY!!

"Einmal hin. Alles drin" is hun slogan en dat klopt wel zo ongeveer. Met zijn brede gangpaden en RUIME assortiment een hypermarkt pur sang. Nog nooit zag ik zoveel importprodukten in het schap staan (uit VS, India, Japan, Italië, Zuid-Afrika en Thailand), en laten we eerlijk zijn; ik zag al héél wat supermarkten van binnen.
Víer paden met bakbenodigdheden, vijf rijen diepvries en zóveel ruimte voor klanten dat de winkel bijna leeg lijkt. En omdat Real een Duítse supermarkt is, is het goed scoren voor yoghurtfans, chocoholics, bakfanaten en worstliefhebbers. Verder veel goed- kope cosmetica zoals deodorant, gróte pakken wasmiddel voor weinig en - rond deze tijd van het jaar - keuze uit ongeveer elf verschillende adventkalenders. Kortgezegd: een gróót genoegen om in rond te neuzen!

P.S. Mam, gaspatronen voor de kidde liggen hier aan €2,99 de vijf (Zenker by Fackelmann).

Frisdrank die daadwerkelijk verfrist

"Emotion" van Römerquelle. In de aanbieding voor €0,99 per fles van 1 liter (Interspar). In de smaken guarana, citroengras, kiwano, mango/guave, raberber/munt, jostabes en braam/limoen. Lekker!

Aankopen in Oostenrijk

Oostenrijkse supermarkten!! Met klinkende namen als Billa, Hofer (=Aldi) en Sutterlüty. Een walhalla van chocola! Én culiositeiten als maanzaadolie, ananassiroop, vlierbessenlikeur, walnootazijn, gemalen pompoenpitten en persipan (van abrikozenpitten). Meest opmerkelijke echter, is nog wel de ruime aanwezigheid van Spar, Eurospar en Interspar (een keten die hier toch zo goed als uit het straatbeeld verdwenen is). Een Lidl hebben ze ook.

Amandelnogataart

Ben je gek als je 'even' op en neer rijdt naar Oostenrijk om met goede vrienden vier dagen in een huisje ergens te gaan zitten (en de te steile hellingen te bewandelen)? Ben je dan gek als je van die in totaal vier dagen er ook nog eens twee nodig hebt om er te komen (en weer vandaan te gaan). Lees: werken, 1 dag rijden, 2 dagen Oostenrijk, 1 dag rijden, weer werken. Is dat (te) gek? Ík vind uiteraard dat het het waard was, want we waren in uitstekend gezelschap en er lag sneeuw op de bergtoppen. Die laatste zagen we vanuit ons bed, tenminste... als de gordijntjes open waren en inderdaad; het waren van die gordijntjes in een stemmig roodwit ruitje. Wat eigenlijk wél gek was, of in ieder geval té gek was de suikervetcreatie die ik dacht te moeten maken in de vorm van een mega chocolade-noga-amandel-taart die érg lekker was maar als een blok op de maag lag.


Van een heerlijk zacht soepel deeg rolde ik (thuis!) zes vierkante lagen, die bestrooid met amandelschaafsel één voor één werden gebakken. Niet zo'n klus als het lijkt, want binnen tien minuutjes is zo'n laag goudbruin. De ware uitdaging lag dit keer in de crèmige vulling, die ik volgens deze bakencyclopedie zéker zou krijgen als ik maar boter en een ei zou mengen (ik kan je zeggen: "dat mèngt níet!") om daar vervolgens gesmolten noga doorheen te mengen. Nou wordt (au-bain-marie) gesmolten noga a. nogal plakkerig en b. van het vuur keisnel weer hard. En dan heb ik het nog niet eens over de stukjes noot en vruchten die elke mogelijke smeerbaar- heid van de vulling uitsloten, plus het feit dat 200g noga nog niet genoeg was voor één laag (en ik had er dus minstens vijf nodig)! Maar ondanks al deze ontegenzeggelijke drempels ontstond uit de rauwe ei-met-boter-smurrie na toevoeging van de warme noga een lékkere romige substantie, waarmee ik dus één koeklaag be- streek. En toen was het spul óp!

Snel bij Appie zakjes banketbakkersroom gekocht. Van die alleen-nog-water-toevoegen-rotzooi, maar het mocht van mezelf, want het was een noodgeval; ik was al bezig met een taart die de dag daarna mee moest in de auto en dat ding móest af. Zo kwam ik op een onderste laag van alleen gesmolten (en weer hard geworden) noga, een laag nogacrème en lagen banketbakkersroom. Stapelen die hele hap en overgieten met gesmolten chocolade. Versieren. En een hele nacht in de koelkast laten opstijven.

Het was natuurlijk wél een beauty. En absoluut een taart waarmee je ten tonele kan verschijnen. Ik maakte er volgens mij ook abso- luut indruk mee (op de in de eerste alinea beschreven manier), maar het gróte aantal calorieën zorgde er toch duidelijk voor dat ieders voorkeur na portie één uitging naar lichter voedsel zoals croissantjes... Gek genoeg werd vooral de onderste (puur noga!!) laag geprezen. Minpuntje: van de heerlijke knapperige koek was in het eindresultaat niet meer over dan zachte biscuit. Pluspunt: één taart maken, genoeg voor een complete familiereünie.