Ahornsiroopkoekjes

Het klinkt héél interessant, dit recept wat ik op internet vond (hier) want de smaak van ahornsiroop vind ik persoonlijk niet te versmaden, maar er blijkt al snel dat er iets niet klopt...

Ik heb boter en suikers in een kom en ben op een laag vuurtje ahornsiroop tot de helft aan het inkoken. Voor de zekerheid heb ik voor dit koekjesexperiment de hoeveelheden gehalveerd, want ik wil mijn kostbare maple syrup (goed spul!) niet verprutsen (misschien is dát het wel geweest; good old-fashioned 'self furfilling prophecy') én bovendien wil ik geen bakplaten vol koekjes in huis.
Als de ahornsiroop is ingedikt, giet ik de warme vloeistof in de kom met boter en suikers, maar - oh nee- de siroop karamelliseert en wordt hard. KEIhard. Onmogelijk hard. Ik zit met een kom boter, suiker en onmengbare ahornbrokjes. Niks anders te doen dan de hele kom verwarmen, in de hoop dat de stukjes ahorn weer terugsmelten tot een siroop en alsnog met de boter mengen. Wat de boter doet smelten en dat was het. Eindresultaat na bijna een kwartier kloppen en mixen is botercrème met stukjes. Het deeg wordt afgemaakt volgens recept (hee, dat ei moet er toch ook nog in?!) en in de koelkast te rusten gelegd.
Denk niet dat het deeg uit te rollen is. Ja, met veel bloem, ja, en dan nog. Ik steek er koekjes uit en plaats mijn creaties in de voorverwarmde oven (begeleid door een stil schietgebedje). Uiteraard zorgt het bakpoeder ervoor dat het koekjesdeeg rijst tijdens het bakken. Weg vormpjes. Ik had beter gewoon deze truc met de ijsbolletjes- tang (of hoe heet zo'n ding?) kunnen toepassen.

En dat alles zou nog tot dáár aan toe zijn, ware het niet dat de koekjes ook niet echt naar ahornsiroop smaken. Best lekker, hoor, daar niet van, als een soort zoete jodekoeken, en knapperig zéker (door de overmaat aan gekristalliseerde suiker), maar 'maple syrupy'? Nee! Vreemd genoeg zijn de verguisde stukjes verdwe- nen! Weggesmolten waarschijnlijk, in de oven.