Troostspaghetti

Thuis maakte mijn moeder regelmatig macaroni klaar. Dat was dan steevast van die elleboogjes macaroni met een uitje, stukjes Smac en geraspte jonge kaas. We mochten daar zelf ketchup op doen, maar nooit teveel. Ik weet nog goed dat ooit, precies op het 'ketchupgietmoment', buiten een toeter klonk en mijn oom en tante onder de carport stonden voor een verrassingsbezoek. Iedereen liep naar buiten, behalve ik natuurlijk: ik was bezig (letterlijk!) de halve fles Heinz ketchup over mijn macaroni leeg te schudden (een knijpfles was het toen nog niet). Ik weet ook nog goed dat dit helemáál niet zo lekker was als ik had gedacht...

Tegenwoordig gebruik ik liever spaghetti. Met rul gebakken gehakt en, inderdaad, een meegefruit uitje. Meer dan geraspte kaas en ketchup is er verder niet voor nodig om mezelf of mijn vriend welkom thuis te heten. We proberen dan ook om dit 'diner' alleen klaar te maken als één van ons behoefte heeft aan troost en het is nu onze manier geworden om te zeggen "ik ben er voor je; hier, spaghetti met ketchup".