Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

29 april 2012

Spaanse kip met chorizo

Recept 2 uit Ik kook stoofschotels is er één met kip en chorizo.

Ingrediënten gebruikt: 3kg kuikenbouten en kipdrumsticks, vier uien, 6 tenen knoflook, 2 rode 1 gele en 1 groene paprika, Spaanse bloedworst (ipv chorizo), 20cl prosecco (ipv sherry), 1 pot (270g) gedroogde tomaten op olie, 1 maggiblokje, 1 blok kippenbouillon, 1 kruidenbuiltje

Zachte, sappige (draadjes)kip met een mediterrane smaak. De overgare paprikakledders zijn helemaal lekker met zoute olijf in een smaakvol sausje. Gelukkig heb ik de worst knapperig gebakken voor een beetje contrast in textuur.

23 april 2012

Stoofschotel met rundvlees en uien

Recept 1 uit Ik kook stoofschotels is er één met rundvlees en uien.

Ingrediënten gebruikt: 2el boter (ipv olie), 1,2kg runderlappen, 2 middelgrote uien (grof), 1el bloem, 2el cassonade, 1 kruidenbuiltje voor vleesbouillon, 2 stengels bleekselderij, 1 pijpje Leffe bruin, 1 blokje voor krachtige rundvleesbouillon, 1el rode paprikapuree (ipv tomatenpuree), 3 laurierblaadjes, stukje foelie, 1 steranijs, 5 pimentbessen, 10 jeneverbessen, zout en peper.

Een klassieke stoof. Lekker met rode kool (en appeltjes) en verder is er niks nodig. Mals, kruidig, gewoon lekker vlees in een wat dunne saus.

Retro reclame: Tjolk

Wat is er méér jeugdsentiment dan Tjolk?

Tjolk was, als zuiveldrank voor de jeugd, in mini-pakjes vanaf de midden jaren '70 tot eind jaren '80 in Nederland te koop. Tjolk was er in vijf smaken, elk met een guitig dier op de verpakking: melk (koe), aardbei (konijn), chocolade (beer), banaan (aap) en tropisch fruit (papegaai, later een dolfijn).
In 2009 kondigde Tjolk zijn comeback aan. Tjolk was verkrijgbaar in de smaken mango, limoen, banaan, chocolade, choco/banaan en choco/rozijn. Echter, door een productiefout bleek de drank vroegtijdig te bederven en Tjolk haalde de drank van de markt. Sindsdien is niets meer van het merk vernomen...

Ik kook - stoofschotels

Bij een kringloopwinkel vind ik een klein (13,5x20cm) boekje anno 2009 (van Rebo Productions BV) waarin alleen maar recepten voor stoofschotels staan; 21 stuks in totaal. Het is een kookboekje uit de serie 'Ik kook' en ze hebben zich bij Rebo helemaal uitgeleefd in die serie waarin ik zo snel 42 delen tel à €1,99. Verwacht geen culinaire kunstwerkjes, maar alle recepten zijn "uitvoerig getest" (naar de uitslag kunnen we enkel gissen..) en voor iemand die graag allerlei, laten we zeggen, stoofschotels, wil uitproberen (ik dus), kan zo'n handzaam naslagwerkje best interessant zijn.

Er gaan in ieder geval genoeg ingrediënten in de meeste gerechten om een diepe volle smaak te mogen verwachten en ook benodigde tijden (voor voorbereiding en bereiding) en calorieën staan keurig aangegeven. Overzichtelijke werkbeschrijving, mooie kleurenfoto; we gaan maar eens stoven: recept 1, 2,

22 april 2012

Biscuitrol met amandelmousse

Hij werkt, ik werk; maar ruim vier weken na dato is dan toch mijn broer(tje) in aantocht (voor mijn verjaardag nog, alweer lang, lang geleden) en daar heb ik natuurlijk gebak voor nodig. Nou haal ik dat per definitie niet bij bakker (of supermarkt), want ik flans bij voorkeur zelf wat in elkaar. En aangezien tijd dus de beperkende factor is in deze, heb ik een snel recept nodig. Deze gevulde cake- rol voldoet, bij adequate planning vooraf, perfect aan die eis:

Stap 1: 100g gedroogde vijgen, in stukjes gesneden (met extra 60g rozijnen) in het sap van 2 citroenen met een flinke scheut (½dl) likeur (amaretto of wat er verder maar aangebroken in de kast mag staan) minstens 24 uur laten weken. Kost geen tijd; maar kost wel tijd ;)
Stap 2: sabayon kloppen van 4 eieren, 2 dooiers en genoeg suiker; hier bloem en maïzena door kloppen en 2 stijfgeklopte eiwitten (toch maar) aan toevoegen (want wat doe je anders met de twee eiwitten die je overhebt? Later bedenk ik me natuurlijk dat ik van het overgebleven eiwit met de overgebleven amandelspijs prima bitterkoekjes had kunnen bakken..) Van dit beslag biscuit bakken en de in slechts 6 minuten gegaarde biscuit direct in vetvrij papier oprollen om zo af te laten koelen. En kijk nou; ik heb genoeg beslag voor twéé biscuits!
Stap 3: geweekte vijgen laten uitlekken en pureren met honing en amandelspijs; het vocht verwarmen om er gelatine in op te laten lossen en alles met kant-en-klare slagroom vermengen
Stap 4: biscuit uitrollen, bestrijken met vijgenamandelvulling en losjes weer oprollen
Stap 5: gebak nachtje laten rusten (opstijven)
Exclusief het voorweken en opstijven, maar inclusief deeg maken, bakken en al het rollen: 30 tot 40 minuutjes werk (afhankelijk van je eigen perfectionisme).

Het biscuit blijft na zijn verblijf in de koelkast opvallend zacht snijdbaar.

Het esthetische effect van de rol is door zijn geelbeige ton-sur-ton kleur wat minder zichtbaar. Maar lekker is 'ie wel. Eerst met de fijne amandelsmaak, dan smeuïg romig in zoetige omeletbiscuit, waarna er stukjes fijn fruit achtergebleven blijken te zijn die zich knapperig kapot laten bijten. In de tweede hap wordt duidelijker vijg en dadel geproefd; volgens mij het perfecte picknickdessert! En in dit geval maar goed dat er twéé rollen uit het recept komen; één voor broer en zijn vriendin; en één voor de buren waar je hebt mogen instorten nadat je op een regenachtige vrijdagavond je huis niet meer in kon omdat je voordeurslot had besloten lam te zijn.

Saagwalla Dhal (met komkommer-raita)

Bladerend in Indiaas Koken, raak ik geïntrigeerd door een recept voor zogeheten 'saagwalla dhal'. Een Hindoestaans gerecht, dat "gemakkelijk te bereiden is en belangrijke voedingsstoffen bevat". Het is gemaakt met 'moong dhal' (gepelde mungbonen) maar er kunnen ook gele spliterwten gebruikt worden:

Gelukkig woon ik in Utrecht, waar een rijkdom aan toko's te vinden is. En dus vind ik probleemloos de benodigde mungbonen op de Kanaalstraat (bij Persepolis), hoewel ik zeker weet dat ik ook naar de stad had kunnen fietsen om ze bij Toko Centraal te kopen. Nu; ik heb ghee, ik heb alle specerijen (maar gebruik zoet paprikapoeder in plaats van chilipoeder) en ik maak de linzenschotel keurig volgens recept.

De voor mijn gevoel bijbehorende komkommer-raita van schijfjes geschilde komkommer in een sausje van dikke (Bulgaarse, haha!) yoghurt met geroosterd komijnzaad, citroensap, knoflook (die twee laatste zou ik anders toch maar weggooien in verband met nagenoeg verstreken houdbaarheid) en wat paprikapoeder, blijkt inderdaad prima te combineren met de dhal. Die geurige komijn (géén komijnpoeder gebruiken; veel te muf) is hélemaal goed.

De saagwalla dhal had wat pittiger gemogen, met meer spinazie. Er zit een klein bittertje in de nasmaak (van het mosterdzaad?) maar verder is het een prima, fijn weghappende gezonde vegetarische schotel. De frisse raita met de knapperige komkommer vormt een prima contrast; jammer alleen van de wat onuitgesproken smaken.

Indiaas koken

"De liefhebbers van oosterse spijzen vinden in Indiaas Koken een ware schat aan nieuwe recepten, van kruidige shish kebabs tot fris tafelzuur, van geurige curryschotels tot sappige kipgerechten, van ongedesemde broodjes tot oliebollen van rijstemeel. Uit meer dan 50 recepten, in de keuken getest en door de fotograaf schitterend in beeld gebracht, kunt u een voortreffelijke keuze maken en inspi- ratie opdoen voor elke maaltijd."

Ik vind dit boek op de schappen van een kringloopwinkel. Hoewel de complete Indiase keuken vast ook veel dikkere kookboeken kan opleveren (deze uitgave uit 1993 telt 52 recepten op 112 pagina's), heb ik sterk het idee met dit boek de essentie van India in handen te hebben. De meeste klassiekers zijn aanwezig, waarbij elk recept steeds twee bladzijden beslaat, met links een korte omschrijving van het gerecht, de ingrediëntenlijst en een stapsgewijze werkbe- schrijving; en rechts een mooie kleurenfoto op A4 formaat.

De plaatjes ontstijgen het soms wat flets gekleurde jaren tachtig spectrum en doen daarmee watertanden. De meeste gerechten zijn samengesteld uit een breed scala aan kruiden en specerijen; wat qua smaak veel goeds belooft.

Bovendien wordt door de overzichtelijke opzet het idee gevoed dat elk gerecht een haalbare kaart is; dat uitgebreid koken naar Indiase traditie voor iedereen is weggelegd en daardoor schrikken de vaak lange lijsten van ingrediënten niet af. Daarbij kan dit boek diensten bewijzen aan de vegetariërs onder ons (alleen jammer dat niet staat aangegeven welke gerechten vleesloos zijn).

15 april 2012

Karamellkremekuchen

Omdat ik hele dagen zo druk aan het werk ben én een meerjarige opleiding volg (volgens mijn bijzondere baas "is het een tijd van persoonlijke ontwikkeling.."), is er wat minder tijd om te bloggen, maar op mijn laatste vrije dag, een dag voor mijn 36e verjaardag, heb ik heerlijk tijd in de keuken doorgebracht. Achter fornuis en met name oven, om taarten voor mijn gewaardeerde collegae te bakken. In R'dam trakteerde ik op deze Karamellkremekuchen (uit mijn DDR Backbuch) en wat zíet hij er indrukwekkend uit op het plaatje (in het boek, tenminste):

Men beginne met een blokje verse gist (Jumbo) van 42g. Op de verpakking staat dat deze hoeveelheid genoeg is voor 1kg bloem. Het recept zegt echter dat voor 500g bloem een heel blokje gist gebruikt gaat worden. Vooruit dan; ik ga er voor. Nou maar hopen dat het niet te gistig zal zijn.. Ik volg het basisrecept voor gistdeeg (p.104/105) tot op de letter

en maak eerst een voordeeg van melk, gist en bloem. Dat moet ik een half uur 'laten gaan' en dan heb ik een wild bruisende massa. De rest van de bloem gaat erdoor, plus suiker, zout, een ei en boter en kneden maar (een minuut of tien). Weer een uur laten rijzen. Dan uitrollen en er een ingevette springvorm mee bekleden alvorens nógmaals te laten rijzen.

Zo hé; dik bol gerezen deeg!
En dan nog weer zoiets raars. De vulling wordt gemaakt met twee pakjes karamelpudding (van voorheen 'Saroma', nu 'Dr.Oetker'), vermengd met melk, room en suiker. Kun je pudding bakken dan? Nou, we gaan het uitvinden en ik herhaal voor mezelf: 'ik doe maar gewoon wat er in het recept staat'. Ookal klinkt het nog zo bizar.


Een flinke laag rozijnen wordt bedekt met een mengsel van eieren, suiker, (véél) room, eierdooier, wat citroenrasp en vanillepoeder en dan mag de taart de loeihete oven in. Het duurt meer dan (de aangegeven) 45 minuten vooraleer de toplaag gaar is en dan nog kan ik niet spreken van een vaste vulling. Maar de taartdoos staat klaar (gekocht bij de banketbakker voor €0,70) en de vrije dag is om, dus het is maar zoals het is.

De nacht wordt in de koelkast doorgebracht (niet door mij, maar wel door de taart) en vol spanning open ik op het werk de doos. Na het aansnijden zakken de punten wat in elkaar, maar in ieder geval geen lopende vulling. Zucht van verlichting! Die gistdeegbodem kan in ieder geval de volledige natte vulling aan en is níet zompig. Sterker nog; het is een heerlijke bodem, volgens mij ook zéér goed geschikt voor vlaaien, met zijn lichtzoete brooddeegsmaak. Deze taart schrééuwt om rum, en wel in de vorm van rumrozijnen. Had ik dat maar eerder bedacht, hè. Maar, mjam, het geheel smaakt naar puddingbroodje en is er-rug (!) lekker. Experiment geslaagd (who knew? = wer hätte das gewüßt?))

Baume du Jardinier

Bij Ici Paris XL wordt voor ca. €12 een prachtige matzilveren tube verkocht met "gardener's hand healer". Met ingrediënten als shea- boter, mimosa, kamille, calendula, rozemarijn, citroenmelisse en verveine wordt beloofd vocht in de (hand)huid te herstellen voor een zachte gladde huid en de huid te beschermen tegen kloven en scheurtjes. Het is in ieder geval een welriekende vette crème die zich goed laat verdelen. Een dotje spul ter grootte van een erwt is genoeg voor twee handen. De crème trekt snel in, maar de handen zijn wel een minuutje wat vettig. Direct verzachtend, dit product uit de Provence.

Abrikozen (en aalbessen) frangipanetaart

Omdat ik hele dagen zo druk aan het werk ben én een meerjarige opleiding volg (volgens mijn bijzondere baas "is het een tijd van persoonlijke ontwikkeling.."), is er wat minder tijd om te bloggen, maar op mijn laatste vrije dag, een dag voor mijn 36e verjaardag, heb ik heerlijk tijd in de keuken doorgebracht. Achter fornuis en met name oven, om taarten voor mijn gewaardeerde collegae te bakken. In A'dam trakteerde ik op deze wittechocoladetaart met oranjebloesemwater (in plaats van rozenwater; véél beter idd) en kardemom; en een sappige fruittaart met zachte amandelvulling. Die laatste naar een recept uit Bakken.

Ik neem twee keer de hoeveelheden voor deeg en hoewel ik góed korstdeeg kneed is het alleen nog nèt iets te weinig voor mijn grote springvorm van 28cm. Omdat ik het zo dun moet uitrollen om de hele vorm ermee te kunnen bekleden, scheurt het deeg bij uitrol- len en oppakken. Ik bak de deegbodem op mijn eigen inadequate wijze blind voor, maar omdat ik geen té krokante donkerbruine bodem wil verwijder ik de blinde vulling te snel, met natuurlijk de verwezenlijking van de gevreesde instortage. Met het verlies van de opstaande rand zit er niks anders op dan opnieuw beginnen. Potdorie!

De tweede keer vul ik de ongebakken deegbodem met uitgelekt en afgedekt fruit (abrikozen en perziken uit blik, en verse aalbessen); op hoop van zegen. De vulling (1,5 keer zoveel) is een mengsel van boter, rietsuiker, amandelpoeder, eieren en room.

Uit de oven ziet de taart er erg goed uit, maar bij aansnijden blijkt (dubbel potdorie!) dat meer dan 1 uur bakken toch nòg echt niet genoeg was om de frangipanevulling volledig te garen. De bodem is vrij zompig (dat zat er natuurlijk dik in), de vulling loopt en de bovenkant is ingescheurd. Blind voorbakken is toch wel een must. De frangipane is wél lekker en de zure besjes passen juist prima bij al dat zoet. Het korstdeeg is fijn krokant en smaakt nog het meest naar zandkoekjes.

Mijn taart wordt enthousiast onthaald. Zelf ben ik echt niet 100% tevreden (neem notitie hierbij van mijn hoge maatstaf), maar van collega's krijg ik lovende kritieken. J: "is het niet giftig?" O: "Nou, al was het giftig, at ik het". De wittechocoladetaart wordt bijzonder gevonden, maar deze abrikozenfrangipane lekkerder.

08 april 2012

De carrotcake van 'juni' (in april)

Corny? Nee, carrot! En helemaal niet 'corny' want altijd erg lekker. En dit "geheime recept" van Juni (Molenstraat 63 te Den Haag) is misschien wel nóg beter dan deze 'cake met carrots'.

Goed. Hoeveel gram is 1 winterwortel? Ik schil en rasp een flinke bospeen (want die vind ik lekkerder dan een winterpeen) en kom op ca. 50g raspsel uit. In totaal voeg ik 250g geraspte wortel toe aan het met walnoot-en zonnebloemolie gemaakte cakebeslag. Waarin rietsuiker zit in plaats van kristal.

Pecannoten zijn buiten Amerika (en Duitsland) niet goed(koop) te verkrijgen, maar walnoten zullen ook wel passen, plus geroosterd sesamzaad en blanke rozijnen. Waardoor het een met noten gelardeerd wortelcakebeslag is geworden.

Vanuit de Duitse Kaufland heb ik nog een verpakking marsepeinen worteltjes liggen die ik als decoratie echt onontbeerlijk vind, maar eerst moet ik het 'glazuur' maken. Wat blijkt te bestaan uit de ver- menging van pure roomboter met monchou en poedersuiker. Néé! Grapje toch zeker? Vet+vet+suiker? En natuurlijk is het besmeren van de cake zo'n knoeiboel dat ik continue mijn vingers 'moet' (ahum) aflikken. Volgens mij kun je van deze crème zó nog een cakebeslag maken (hé, idee!) Ik gebruik 1 pakje roomboter met 200g monchou en 300g poedersuiker om iets van de prettige aciditeit van de roomkaas te behouden.

Prachtig! Een direct feestelijk visueel spektakel; niet in de laatste plaats door de opvallende feloranje worteltjes, die deze cake ook meteen herkenbaar maken als zijnde een carrot cake. Vrij zachte smeuïge cake met prettige notensmaak, rozijnen en walnoten. Er mag inderdaad nóg meer wortel in. En die romige toplaag maakt het af. Niet bij nadenken, gewoon háp! LEKKER.

Bakken

Roze kaft, geel voorblad; dit lijkt een kookboek voor meisjes. Het boek is simpelweg getiteld 'Bakken' en daarmee is inderdaad alles gezegd. Dikke pil met recepten voor respectievelijk cakes&gebak, desserts&taarten, zoet&hartig, koekjes en brood&kleinbrood; 380 pagina's in totaal. Een boek uit 2004, gedrukt in China (!) en blijk- baar vertaald uit het Brits.

Natuurlijk zijn de eerste paar bladzijden gewijd aan ingrediënten en basistechnieken. Elk nieuw hoofdstuk wordt voorafgegaan door twee pagina's met links een grote voorbeeldige kleurenfoto en rechts een inspirerend bedoeld stukje tekst over het betreffende genre. Helaas staat het boek bol van clichés: "voor elk wat wils - zelfs voor diegenen die moeten letten op hun dagelijkse portie suiker en vet" en "geen excuses meer; de keuken in en aan de slag".

Wel helemaal fijn is de weergave van receptuur: elk recept beslaat niet meer (en niet minder) dan één kantje. In vetletters de naam van het baksel met daaronder twee verklarende zinnetjes (bijvoor- beeld: "een kruimige bodem van biscuitgebak, een romige vulling, bekroond met luchtig schuim"). Met pictogrammen bereidings-en baktijd, gevolgd door de ingrediëntenlijst en het flexibele 'voor (10) personen'. Naast de beschrijving in stappen en de grote foto van het gebakken eindresultaat (in kleur), bij elk recept ook een drietal kleine fotootjes ter verduidelijking van de verschillende bereidingsfases. En soms zelfs een zogeheten 'tip van de kok' ("in speciaalzaken zijn allerlei uitsteekvormpjes te koop").

De foto's ogen inspirerend en er zijn genoeg recepten om een heel eind uit de voeten te kunnen. Van een héél hoog culinair niveau lijken de diverse gerechten niet; meer iets uit het genre 'voor de gemiddelde thuisbakker'. Of althans, de ongetwijfelde pareltjes zijn tussen de veelheid aan hapsnap-baksels niet direct te herkennen (maar zonder twijfel aanwezig; alleen nog even trial&error (haha) vinden).

Uit dit boek werd gebakken: abrikozenfrangipanetaart.