Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

28 april 2010

Haagse bluf

Als je jarig bent, mag je zeggen wat je wilt eten. En dus kiest het lief op maandag Haagse bluf als ultiem toetje, want dat at hij vroeger ook altijd wanneer hij jarig was (kijk, zo gaat dat met self furfilling prophecies). Haagse bluf, zeg je? Ja, wel van gehoord, ja, maar ooit gemaakt? Ik dacht het niet. Hoe moet dat eigenlijk? Gelukkig kan ik putten uit mijn schier oneindige verzameling kookboeken en dus heb ik snel (in deze) het juiste recept te pakken:

En wat blijkt? Het is hárt-stik-ke eenvoudig. Gewoon (2) eiwitten (met 1/8tl wijnsteenzuur) opkloppen tot zachte pieken; daar (4el) fijne kristalsuiker doorheen kloppen tot een fijne, satijnglanzende meringue ontstaat en tenslotte, beetje bij beetje, 150 tot 200ml bessensap hier doorheen kloppen. Ik heb nog gebotteld bramen- sap staan voor dit doel, maar met roosvicée of een sapje uit de winkel lukt het ook.
De 'bluf' in een mooi glaasje lepelen (of spuiten), vruchtjes erbij, koekje erin. Et voilà; opgeklopte lucht at your beckon call!

27 april 2010

Oosterse spinaziesalade

Verse spinazie met een Oosterse sesamdressing (en wat jammer dat ik geen wilde spinazie kon vinden). Maar dat is dan ook wat het is; niets meer en niets minder. Je zou ook gewoon sesamolie en wat rijstazijn met sesamzaadjes over spinazie kunnen sprenkelen. De facultatieve toevoeging van taugé geeft nèt die fijne knapperig- heid die het tot meer dan een hap blad maakt.

DB: Traditional British Pudding

Deze maand doe ik niet mee met de DB uitdaging. Enerzijds omdat de gebruikte ingrediënten mij niet zo aanspreken (van rundervet, rundernieren en worcestershiresaus moet een pudding gestoomd worden) en anderzijds vanwege schier tijdgebrek. Op zich heb ik al wel eens een paar keer eerder deeg tot pudding/cake gestoomd en dat is me tot nu toe altijd goed bevallen; wat op zich dan weer een extra reden is om deze hartige variant (recept) even aan mijn neus voorbij te laten gaan.

I'm pressed for time. So that's one reason not to participate in this month's Daring Bakers' Challenge. Another being that, at first sight, the challenge itself isn't very appealing to me. Making a steamed pudding with suet, ox kidney and worcestershire sauce... Really?! And although I'm sure it would have turned out fine and we were of course even allowed to make a sweet version, I guess for now this savoury 'treat' will pass me by! But you can check out other bakers' successes HERE.

22 april 2010

Rodekoolsalade met tahindressing

De lovende woorden van Klary over haar rodekoolsalade waren erg moeilijk te negeren en ach, een mens moet elke dag eten, dus waarom dan niet een keer dit?!

De dressing is eenvoudig: 3el tahin, 1el olijfolie, het sap van één citroen, 1 volle el crème fraîche, 1el honing, zout en peper laten zich gemakkelijk genoeg vermengen. Het hele goedje gaat dan met cashewnoten en verse basilicum over in dunne reepjes gesneden en gewassen rauwe rode kool.

Smeuïge en smakelijke salade, inderdaad. Plus in een handomdraai een bak vól (hoewel de dag nadien enigszins ingedroogd en minder goed van smaak). Waar een pittige Surinaamse bloedworst heel fijn bij past, mijns inziens. Lekker, hoor.

19 april 2010

Klepon bali

Palmsuiker; in how many ways can I declare thee my love? Diep smakelijke zoetigheid in ondoordringbaar harde blokvorm (maar gelukkig wordt het in de betere toko's ook kant-en-klaar geraspt verkocht). Onderstaande gekkige rijstmeelballetjes zijn subtiel gevuld met het lekkere suikergoed en zó eenvoudig te maken, dat je zelfs (op sjouw met de ingrediënten) in andermans keuken kunt imponeren.

Het concept is simpel: met beleid ketanrijstmeel met een snufje zout en een drupje (smaak-, danwel) kleurstof, met precies zoveel kokosmelk aanmaken tot een soort kneedbare klei ontstaat. Twee of drie eetlepels geraspte gula djawa met een paar druppeltjes water tot een dik papje roeren. Lapjes ketanklei vullen met het palmsuikerpapje (wel góed sluiten)

en deze gekleurde bolletjes in een pan kokend water laten glijden (roze: rozen + groen: pandan = Doe Maar klepon bali)

De klepons komen vanzelf bovendrijven wanneer ze gaar zijn en dan hoef je alleen nog maar met een schuimspaan uit het (bruine, enige palmsuikerlekkage is onvermijdelijk) water te vissen. Dan over schaaltjes met wat geraspte kokos erin verdelen en serveren.

Maar ondanks de relatief makkelijke vervaardiging en de helemáál relatief snelle bereiding, zijn de klepons bali opvallend lekker (wat met name door eerdergenoemde palmsuiker komt) én intrigerend verrassend (knapperige kokosrasp op felgekleurde elastische rijst- snoepjes met vloeibare zoete vulling). Duidelijk voor herhaling vatbaar!

17 april 2010

Foe yong hai

Klary (Koopmans) heeft voor het 22e FoodBlog Event een wel héél bijzonder thema gekozen. Na mijn extravagante buffet van vorige maand, komt het voor deze maand april pas écht op de creativiteit aan, aangezien Klary ons allen vraagt "iets uit niets" te koken. Een hoop gebakken lucht? Nee, natuurlijk niet. Nee. Of we met resten uit eigen diepvries en voorraadkast 'n smakelijke maaltijd kunnen bereiden (gelukkig is mijn keuken een ware supermarkt in zichzelf, dus geen probleem).

Iets (foe yong hai) uit
Niets: knoflook, uien, restje prei, 2 wortels, diepvrieserwten, blikje tomatenpuree, bouillonblokje, ketjap, zilveruitjes

Nou heeft bijna iedereen wel wat eieren in zijn keuken rondslinge- ren (niet te letterlijk, hopelijk) en met een restje groente hier en wat kruiden en specerijen daar, bak je daar in no time een Chinese omelet van. Officieel worden naar recept, ringetjes prei met wortel 'en julienne', een gesnipperd uitje en knoflook aangefruit, om met verse selderij en eventuele garnalen door losgeklopte eieren te worden gemengd (twee eieren per persoon). En hiervan worden in een hete koekenpan foe yong hais gebakken.
Het typische Chinese zoetzure sausje is eenvoudig met een lepeltje tomatenpuree, een scheutje bouillon, gember, wat citroensap en ketjap te maken (en voor wie zelfs dát niet in huis heeft: suiker met azijn, water en tomatenpuree/ketchup verwarmen). Uienringen en geblancheerde diepvrieserwten completeren de maaltijd...

... waar wij gelukkig geen droge witte rijst, maar zelfgemaakte nasi goreng bij eten. Maar dat laatste valt niet echt binnen het kader van dit evenement.

Lees hier over de overige culinaire bijdragen!

Gifts from the Asian gang

Tijdelijk terug in België, nee, Brussel zelfs; en dus was een kleine omweg richting Kam Yuen supermarkt eigenlijk niet meer te vermijden. De aankopen bestonden met name uit kokos- azijn en maggi-citroen, maar verder was er om eerlijk te zijn niet veel anders te koop dan in de Aziatische supermarkt op twee kilome- ter afstand van mijn huis in Utrecht.

13 april 2010

Nasi goreng

Dit is feitelijk het verlate vervolg op een berichtje van bijna 2 jaar geleden, waarin ik zei wel eens uit te willen proberen hoe lekker zelfgemaakte nasi goreng is. Want geef nou toe, die volgestampte witte bak die je bij de Chinees afhaalt; dát is toch geen nasi? Dat is vettige opgebakken rijst met wat prei en ham. Op z'n tijd natuurlijk ook best goed weg te happen, maar authentiek? Nou, nee. Dus nu zitten al bijna twee jaar 'n aantal recepten voor nasi in de pijplijn; en er is schijnbaar maar een beperkte tijd waarin een mens zichzelf en zijn (haar) goede voornemens nog serieus kan nemen en bij mij ligt die grens blijkbaar bij twee jaar:

Laat je in ieder geval niet afschrikken door de schijnbaar erg grote hoeveelheid kruiden en specerijen (en vlees), want op een heel pak rijst mág er ook wel wat spul bij. Ik zou zelf zelfs nog zeggen dat er gerust nóg meer zout en peper doorheen had gemogen (níet meer sambal, hoor, dát zul je mij nooit horen zeggen), want de nasi was om eerlijk te zijn niet goed afgekruid (en je roert niet even snel wat extra zout door een gigantische wok nasi goreng). En belangrijk volgens mij om de rijst niet te gaar te koken.

Maar verder helemaal goed. Lekker veel in één klap; dat is altijd fijn. Goed combineerbaar met diverse gerechten; maar met wat atjar, uitjes en kroepoek ook op zich een prima maaltijd. En met dat je-ne-sais-quoi Indische smaakje wat mij persoonlijk altijd zo goed bevalt. Kijk. En dan heb je nasi goreng. Wat dan weer in zo'n plastic wit bakje van de Chinees kan om fijn in de diepvries te wachten op een volgende gelegenheid. Cirkel weer rond.

Wéér gral'k lekker!

Afgelopen weekend at ik nonnenscheetjes. Huisgemaakt, naar au- thentiek recept van iemand's mémé en dus gemaakt met pudding- deeg (en niet zoals op internet vermeld wordt, met soezendeeg). Als een ware Sherlock Holmes heb ik toen weten te achterhalen dat Imperial kant-en-klare vanillepudding is gebruikt (Dr.Oetker kan ook) en dat dit met suiker, bloem en een weinig melk tot een dik deeg is gemengd, wat vervolgens gefrituurd werd. Moet ik zelf ook eens gaan proberen te maken.

Érg lekker, in ieder geval. Waarvan acte.

12 april 2010

"Ik ben toch geen behang?"

Na een tip van een door psoriasis gekwelde vrouw die verder ook altijd van wanten weet, waagde ik me in een willekeurige Vlaamse supermarkt om Amidon Remy stijfsel te kopen. Niet om het linnen mee te stijfselen, of vanwege de erg fraaie nostalgische verpakking; maar om het badwater van het lief mee te verrijken. In een poging om hem van zijn eczeemjeuk te bevrijden.

08 april 2010

Pom (tidom)

Pom is, naast een héle mooie naam, een traditioneel Surinaams ge- recht. Met de inburgering van shoarma, döner en sinds kort ook lahmacun, zouden we onze oude culinaire banden met Suriname -onterecht- welhaast vergeten. De welriekende ovenschotel met geraspte tajer wordt veel gemaakt voor feesten en partijen en is perfect geschikt om geheel naar eigen inzicht te vervaardigen en aan te passen (iets zouter, of juist iets zoeter, meer vlees, pittiger).

Héle goede pom wordt in Utrecht door Het Javaanse Meisje geser- veerd, op een broodje. Bij de aanvang van mijn eigen pomschotel probeer ik alvast de deceptie weg te slikken dat ik zelf (nog) niet zulk één heerlijkheid zal kunnen produceren, hoewel ik móet zeg- gen dat het eindproduct in esthetisch opzicht in ieder geval al veel goedkeuring kan wegdragen.

Als je even niet in aanmerking neemt dat ik eigenlijk niet zo goed tegen chilipittig kan (nog, maar je schijnt jezelf te kunnen trainen...) was dit een héél geslaagd diner. Voor ieder een bord met kluifkip in smeuïge kruidige saus. In elk opzicht geschikt om serieus je vingers bij af te likken. Voor de gelegenheid werd een streng kouseband bij de toko aangekocht die ik nou eens níet in stukjes sneed; de geblancheerde bonige slierten zijn het wat mij betreft hélemáál!

06 april 2010

Voetbalravitaillering

Voetbal. Het is al weer een tijdje geleden dat ik voor het laatst naar een wedstrijd van het lief ben gaan kijken (op mijn aanmoedigin- gen tijdens een training hoeft sowieso niet gerekend te worden). Ik denk dat het 2004 is geweest. Of 2003, dàt kan ook. Het is gewoon niet mijn ding. En ik koester die ogenblikken van ultieme rust thuis (op zondag) en hóe kan ik daar nou van genieten als ik dan niet in huis ben..?! That would make no sense.

En tòch is bovenstaande foto door mij gemaakt. Dus ik was er. Dat komt zo: één van de teamleden, tevens een gerespecteerd vriend, verjaarde en op zijn wenslijst stond een rieten korf om brandhout van de schuur naar de bijkeuken te sjouwen. Kijk. Dát geef ik dus niet. Dus kreeg hij waardebonnen. Van eigen makelij. Eén waarvan goed was "voor 1x voetbalravitaillering" (het moet natuurlijk ook wel een beetje leuk voor míj zijn!). 'Ravitaillering?' Inderdaad, een term uit de wielrennerij, wat zoveel betekent als eten/drinken voorziening. Dus ik kom wel, maar alleen als ik ook mag koken.

.
De hoeveelheid vlees (2kg kipkarbo's van de markt en 1kg spare- ribs) die ik voorzien had voor de uitgebluste voetbalmannen op leeftijd, was, zoals verwacht, natuurlijk een schot in de roos. En verder geen gezeik met groenten ofzo (afgezien van wat partjes sinaasappel op de orange tian), gewoon een grote bak krokante kippenpoten, een schaal kipcarbo's met Jamie Oliver's Magische Marinade en idem spareribs. Genoeg vlees dus om zelfs nog een rondje door de kantine te doen, tot groot plezier van de barman. Zó vind ik voetbal dan nog wel leuk (van de wedstrijd heb ik denk ik de laatste tien minuten meegemaakt, met als ultiem excuus 'dat de kip nog niet gaar was, anders was ik wel eerder gekomen'). En nog gefeliciteerd, HH! Mag ik alvast aannemen dat er volgend jaar 'waardebonnen' op je verlanglijst staan?!

05 april 2010

Jamie Oliver's Magische Marinade

Mr.Oliver is nogal een kookboekenschrijver. Van zijn hand rolt het ene na 't andere boek van de pers. En die komen daarna ook weer in diverse uitgaves uit en dan mag je er als thuiskok natuurlijk best nog wel wat keukengereedschap bijkopen van Meneer Oliver (zoals de allang door mij verworpen 'flavourshaker'). Nou, ik vind het wel goed met het meneertje. En dus kopieer ik zijn dvd-serie "Thuis bij Jamie" van de bieb (did I just say that out loud?). Puur voor ver- makelijke redenen, uiteraard.

En hoewel inderdaad best vermakelijk, zijn er weinig recepten die mij persoonlijk intrigeren. Misschien zelf ketchup maken (maar ik vind de fles Heinz goed zoals die is; dus besluit ik dáár verder niet moeilijk voor te gaan doen). Met één grote uitzondering: Jamie's barbecue marinade. Díe klinkt goed. Díe wil ik maken. En ik heb de perfecte gelegenheid (lees hier meer)!

Het recept wijst zichzelf; de enige onmisbare factor is het gerookte paprikapoeder waarvoor misschien even naar een naburige toko moet worden gefietst. En zelfs zonder barbecue (maar met behulp van oven) ontstaan er heel appetijtelijke vleesjes. Die - zoals dat hoort - kruidig, plakkerig en rokerig smaken en héle vieze vingers opleveren! En dit werkt volgens Jamie óók met kippenpoten, hele kippen, lamsbouten, "heck, you can bbq sauce anything with a bone". LINK (halverwege staat de marinade)