Chique kokkerellen

De schoonmoeder kwam langs gisteren en terwijl zoon en moeder door de stad liepen te 'bonden' had ik mezelf de taak van kok toegewezen. Een vullend maar niet vet diner was het devies, want schoonmoeder zou na het eten de reis terug ondernemen (een uurtje of vier van eettafel tot aan eigen bed) en ik zou niet willen dat ze op de gevulde koeken van de stationsrestauratie zou moeten teren. Scholrolletjes, dus, met wijting in plaats van schol; want chique koken is níet hetzelfde als duur koken:

Een vulling maken door miniblokjes wortels, een fijngesnipperd uitje, fijngesneden (groene) olijf en géén abrikozen (niet op voorraad en door mij afgedaan als onnodig) in olijfolie met citroensap te smoren. Citroenrasp en peterselie toevoegen en het geheel uitsmeren op dun gesneden visfilets. Deze oprollen, vaststeken met een prikkertje en in de oven garen. Verder in de oven: ovenaardappeltjes en bloemkool uit de oven. De maaltijd wordt gecompleteerd met winterpostelein, enkele schijfjes champignon (die op moeten) en 'le pièce de résistance' is natuurlijk de vermouthsaus. In mijn geval: witte wijnsaus.

Het is de eerste keer ooit dat ik zo'n fancy saus maak, maar door het recept te volgen lukt het wonderwel. Visfond en witte wijn tot een kwart inkoken en daarna binden met een scheutje kookroom: sterk vissig van smaak, dus per bord is maar een eetlepel of twee nodig. Paar kiemgroenten (van eigen teelt) eroverheen en gegarneerd met zeewiervlokken en enkele Hollandse garnaaltjes. Een zéér geslaagd chique diner!

Toetje: kazandibi (helaas is de melkpap met kipfilet te dun uitgevallen en ik slaag er dan ook niet in om de pudding fatsoenlijk te bakken; desondanks is de smaak goed!)