Oké. Dus bij De Wassende Maan had ik biomarsepein gekocht. Ingrediënten: aman- delen, rijstmalt, maïsmalt- poeder, ahornsiroop en rozenwater. Verder niks. Geen zout, geen kleurstoffen, geen conserveringsmiddelen; niks! En biologisch. Nou is marsepein natuurlijk sowieso niet goedkoop (de toevoeging van amandelpoeder schroeft de prijs op, maar van het spul met peulvruchten en amandelextract moet ik niets hebben) maar voor deze biovariant betaalde ik maar liefst €4,75. Maar ik had het perfecte koekje ervoor al in mijn hoofd: soepel honingdeeg geparfumeerd met kruidnagelen, gevuld met deze ahorn/amandel lekkernij...
Het is weer eens wat anders om een deeg te maken van verwarmde honing en melk, met daarin suiker opgelost. Bloem en kruiden erbij, een eitje, en mengen maar. Taai is het deeg. Het recept zegt dat er gist inmoet, en dat doe ik dan dus ook maar, maar slechts een half zakje (en je zou het ook achterwege kunnen laten). Het deeg is pérfect uitrolbaar en plakt nauwelijks aan het werkoppervlak, wat een onverwacht pluspunt is. De uitstoken deegrondjes houden echter geen vorm en moeten dus rap de oven in: deegrondje, platgedrukte marsepeinknikker, deegrondje, bestreken met losgeklopt eitje en wat melk.Het ruikt lekker. Maar de koekjes zijn DROOG en de biomarsepein valt tegen (want enigszins bitter). Ik had beter een beproefd basisdeeg kunnen nemen, maar de kruidnagelsmaak is wél zeer geslaagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten