Nigella's Cuban Cure

Met zoveel kookprogramma's op tv in deze tijd van het jaar, is het bijna onmogelijk géén inspiratie op te doen. En dan bedoel ik niet voor de beste methode om een kalkoen te vullen en te roosteren, want daarvoor bestaan inmiddels al zóveel verschillende manieren, dat het niet leuk meer is. Ik bedoel de kleine gouden tips die tussen de regels door verschijnen.
Uit de tweede aflevering van Nigella's Lawsons Christmas Special heb ik de zwarte-bonen-soep onthouden die zij in haar gebruikelijke superlatieven aanprijst als dé soep die alle ellende uit je lijf spoelt: "The Cuban Cure". En aangezien wij beide hier thuis wel toe zijn aan een snelle, verwarmende soep met licht heilzame werking, begin ik de ingrediënten uit de koelkast te pakken:

Het officiële recept valt hier terug te lezen, maar erg moeilijk is het niet:
Snijd een stuk droge worst in plakken en halveer deze. Snipper een ui in grove stukken (Nigella gebruikt lente-ui, maar ik gebruik wat ik in huis heb: zo ligt er ook geen chorizo klaar in míjn koelkast, maar gewoon ordinaire goedkope droge worst; niets wat een beetje extra kruiden niet op kunnen lossen...). Verhit een kookpan op middelhoog vuur en bak hierin (geen vet nodig) de stukken worst aan. Ui toevoegen en mee laten bakken. Een theelepeltje gemalen komijn erbij en mee laten bakken, evenals een gesnipperd teentje knoflook of twee, en een snufje cayennepeper (zeer goed voor het verwarmende effect). Ik ben verder nog scheutig met de zoete paprikapoeder en overweeg nog wat gemberpoeder, maar laat deze laatste uiteindelijk toch achterwege. Het geheel afblussen met kokend water (uit de waterkoker) en vervolgens een bouillonblokje, in stukken gesneden tomaat en twee handenvol gekookte bonen (niet uit blik; ik had dit aspect al voorbereid en vantevoren wat zwarte bonen gaar gekookt) mee laten sudderen. Lekker veel verse groene kruiden (in mijn geval: peterselie) boven de pan grof knippen en na een beetje roeren, de soep in diepe kommen scheppen.
Warme soep, altijd goed! (Feitelijk is dit geen recept; dít is gewoon spul in een pan verwarmen met water en een bouillonblokje, maar is dát niet wat 'soep maken' is?!)

Overigens; het geinige groene 'gras' wat ter decoratie uit mijn soep steekt, is de recent ontkiemde tarwe uit de kiemdoos, die ook nog eens heerlijk zoetig nootachtig smaakt (kiemtarwe, o.a. te koop bij De Wassende Maan).