Je kunt niet alleen maar gehaktbrood in ossobuccosaus eten als avondmaal, dus maakte ik daar laatst gnocchi bij. Niet dat ik ooit al gnocchi had gemaakt, maar gnocchi leek mij een goede aanvulling en bovendien had ik mijn lief een indrukwekkende maaltijd belooft. Op internet een goed recept gezocht en paarse (!) aardappelen gekocht. Want paarse aardappelen maken paarse gnocchi, id est: indrukwekkend:
De Vitelotte truffelaardappelen zijn vrij bloemig van structuur en dus erg geschikt om puree van te stampen. Afgezien van hun mooie paarse kleur en de prijs, verschillen ze niet erg van de reguliere aardappel. Een aardigheidje, dus. Wel belangrijk: de paarse aardappel NIET schillen voor het koken (want dan 'bloedt hij dood' zoals dat heet).
Dus 1kg Vitelotte mét schil in kokend water garen. Prachtig groen (?!) water blijft er achter... De nog warme truffel- aardappelen van hun schil ontdoen en in een kom pureren. De 'pu' mengen met de overige ingrediënten (zout, nootmuskaat, geraspte Parmezaanse kaas en bloem) en dit alles goed door elkaar kneden.
Nou ben ik zelf niet al te nauwkeurig geweest met fijnstampen (ik heb even een vorkje gebruikt) en ik kan dan ook níet zeggen dat mijn aardappelpuree bijzonder egaal is (een klontje hier en daar; wie doet mij wat?). Maar dat blijkt helemaal niet veel uit te maken, zolang je deeg maar goed kneedbaar en niet te plakkerig is, zullen prachtige consistente gnocchi ontstaan. Voor een eventueel Kerstdiner kun je altijd nog secuurder te werk gaan.
Van het paarse aardappeldeeg strengetjes rollen van ca. 1,5cm dik en deze in 3cm lange stukjes snijden. Gebruik een beetje bloem op aanrecht en handen om plakken te voorkomen (er is als het goed is niet veel bloem nodig). Gebruik twee vorken (zie onder) om de kenmerkende ribbels in de gnocchi te duwen; deze zorgen er later voor dat er lekker veel saus aan de gnocchi blijft hangen. Ik gebruik na enig geploeter de achterkant van de ene vork op de voorkant van de andere; met het deegbolletje daartussen.
Dan een pan water met genoeg zout op het vuur zetten en zodra het water flink begint te koken, de rauwe gnocchi erin doen. Voorzichtig roeren met een houten lepel zodat er geen gnocchiklont ontstaat. Van zodra de gnocchi boven komen drijven, zijn ze gaar en kun je ze er met een schuimspaan uithalen. Wel metéén opeten (want koelt snel af).
Nou ben ik zelf niet al te nauwkeurig geweest met fijnstampen (ik heb even een vorkje gebruikt) en ik kan dan ook níet zeggen dat mijn aardappelpuree bijzonder egaal is (een klontje hier en daar; wie doet mij wat?). Maar dat blijkt helemaal niet veel uit te maken, zolang je deeg maar goed kneedbaar en niet te plakkerig is, zullen prachtige consistente gnocchi ontstaan. Voor een eventueel Kerstdiner kun je altijd nog secuurder te werk gaan.
Van het paarse aardappeldeeg strengetjes rollen van ca. 1,5cm dik en deze in 3cm lange stukjes snijden. Gebruik een beetje bloem op aanrecht en handen om plakken te voorkomen (er is als het goed is niet veel bloem nodig). Gebruik twee vorken (zie onder) om de kenmerkende ribbels in de gnocchi te duwen; deze zorgen er later voor dat er lekker veel saus aan de gnocchi blijft hangen. Ik gebruik na enig geploeter de achterkant van de ene vork op de voorkant van de andere; met het deegbolletje daartussen.
Dan een pan water met genoeg zout op het vuur zetten en zodra het water flink begint te koken, de rauwe gnocchi erin doen. Voorzichtig roeren met een houten lepel zodat er geen gnocchiklont ontstaat. Van zodra de gnocchi boven komen drijven, zijn ze gaar en kun je ze er met een schuimspaan uithalen. Wel metéén opeten (want koelt snel af).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten