Muhallabia

Na het 'kazandibi'experiment, ben ik helemaal klaar om opnieuw melkpudding te maken en omdat mijn lief helemaal dól zegt te zijn op deze Marokkaanse "muhallabia", waag ik me op een reguliere vrijdagavond aan dit amandeltoetje.
Ruim, ruim vantevoren begin ik melk te koken (ik reken op een uur of twee vooraleer het geheel ingedikt zal zijn tot de gewenste puddingconsistentie). Mijn rijstpapje van, dit keer, 2 redelijk volle eetlepels rijstbloem en 120ml melk staat klaar wanneer de rest van de melk kookt. In plaats van een kleine hoeveelheid zoals bij 'kazandibi', vraagt het recept alle kokende melk bij het rijstpapje te roeren. En dan terug in de pan. Roeren. Huh? HUH? Dit dikt direct in!! Al na enkele seconden gaat het roeren steeds moeilijker. Hoe kan dit nou?! De volgende keer ga ik 'kazandibi' aan dit recept aanpassen. De melkpudding pruttelt op heel heel laag vuur nog een half uur, omdat ik nog lang niet klaar ben om de muhallabia te bereiden. Dat is 30x langer dan zou moeten, maar goed. Verder braaf recept gevolgd en uiteindelijk heel smakelijk toetje gekregen.