Canstelingen

In de Gentse bieb (B: bib) vond ik dit kinderkookboek met middeleeuwse recepten. Hoewel foto's naast de recepten normaal gezien een 'must' zijn voor mij en deze in dit boekje ontbreken, vond ik het idee erachter toch bijzonder goed. Zo staat er een stamppot in beschreven van enkel ui, winterwortel en klapstuk. Reden: in de Middeleeuwen kende men nog geen aardappels. Verder een interessant recept voor roggebrood en voor peperkoek, maar omdat ik in de koelkast nog een eierdooier heb die nodig op moet (overblijfsel van de limoenmacarons), waag ik me op bladzijde 48 aan 'canstelingen'; de koekjes die ridders en jonkvrouwen bakten om elkaar het hof te maken (ridders die bakten? in de middeleeuwen?): hoofse liefde.

Dus verwarm ik 2 eierdooiers au-bain-marie (nou heb ik weer een eiwit over en vrees ik dat hiervan weer macarons zullen moeten worden gemaakt...) met 2el boter en 1 el (schenk)stroop. Door dit afgekoelde mengsel wordt een snufje zout en 150g bloem 'gekneed', maar deze hoeveelheid bloem lijkt veel te veel. Er onstaat een zéér elastisch 'deeg' dat veel te droog is en nauwelijk uitrolbaar blijkt:

Ik waag me niet eens aan de vervaardiging van hartvormige koekjes, maar steek eenvoudig rondjes uit het deeg die tien minuten gebakken worden. Uit de oven komen knapperige, erg droge koekjes tevoorschijn, die nauwelijks naar iets anders smaken dan naar bloem. Van de stroop is bijna niets te proeven en ik zie mij genoodzaakt de koeken ('canstelingen' moet ik eens in een ethymiologisch woordenboek opzoeken) met poedersuiker te bestrooien om nog iets van een lekker smaakje te verkrijgen.

Ik heb net een restje amandelspijs ontdekt. En deze canstelingen blijken heel wat appetijtelijker te worden als ze één op één gestapeld worden met spijs ertussen!! Hadden ze in de Middeleeuwen dan nog nooit gehoord van 'zoetigheid'? Suiker zal wel duur zijn geweest!