Dus pindapoeder en gezeefd poedersuiker door elkaar mengen en er eiwitten door roeren. De radeloosheid sloeg toe. Er stond geen letter over het al dan niet opkloppen van de eiwitten, dus drie variaties:
2. Veel opgeklopt eiwit toegevoegd aan poedermengsel, verder als bij 1. Geeft zelfde resultaat als boven, met dat verschil dat het koekje nog veel meer uitgelopen is en uit de oven meer lijkt op een obliewafel dan iets anders. Geen holle achterkant. Heeft ook niks met een bitterkoekje te maken, tenzij je het in een niet-goed afgesloten trommel bewaard en het dus taai wordt. Als koekje geslaagd, als bitterkoekje niet.
3. Onopgeklopt eiwit toegevoegd aan poedermengsel tot stevig deeg en dit bijna een uur laten rusten. Dit keer heb ik braaf met een spuitzak bergje op de bakmat opgespoten, maar bij bergje vier was bergje twee al uitgelopen alsof ik het met twee lepeltjes erop had gedaan. Spuitzak = zinloos. Het recept schrijft voor de bergjes aan de open lucht te laten opdrogen, dus vooruit dan maar. En daarna 60 minuten in een voorverwarmde oven van 130°C afbakken. Resultaat: lekker maar keihard koekje (uiteraard) met intacte achterkant. Bitterkoekje? I think not!
Conclusie: dit recept vervalt als bewerking voor 'bitterkoekjes'. Voor wie fijne harde (pinda)koekjes wil, is dit het helemaal.
Bij de Plus Markt in Haarlem
BeantwoordenVerwijderen