Ik eet dus echt NOOIT speklapjes. Ze zijn veel te (onverantwoord) vet. Maar eigenlijk vind ik ze wél lekker; waarschijnlijk juist ómdat ze zo vet zijn. Voor het gastronomisch familieweekend heb ik dan dus toch maar speklapjes op de lijst gezet, omdat mijn moeder die heerlijk knapperig en krokant bruin kan bakken en ik niet weet hoe ze dat doet.Bij de slager kopen we speklapjes zonder zwoerd, die mijn moeder thuis in de breedte halveert (vooral omdat we geen van allen zo'n heel ding op willen eten, om overduidelijke gezondheidsredenen). Mam smelt zéker 50g boter in een braadpan (onderwijl mijn uitroepen van afkeer negerend) en bestrooit het vlees met peper, zout en ruim paneermeel. Dit laatste wordt met de hand in de lappen ingemasseerd en over de gehele lengte verdeeld. Wanneer de boter in de pan is uitgebruist, worden de gepaneerde speklapjes aangebraden tot ze bruin zijn (mama zegt dat ze de boter uit laten bruisen omdat anders het vlees in de pan blijft plakken en aanbrandt; bovendien beweegt ze het vlees aanvankelijk in de pan, óók weer om aanbakken te voorkomen). Het vlees niet te snel omkeren. Het lijkt míj dat je dit moet serveren met stamppot (B: stoemp) of gestoofde prei ofzo.
Terwijl ik dit blog en bovenstaande foto upload, beginnen de klieren in mijn mond, tot mijn eigen verbazing, speeksel te produceren; er is geen twijfel over mogelijk: ik ben aan het watertanden! En zit zélfs daadwerkelijk te bedenken of ik niet binnenkort thuis ook speklapjes zal gaan klaarmaken. Zogenaamd om aan mijn liefste te laten proeven, maar stiekem weet ik beter: "Mijn naam is Inge en ik ben vetverslaafd!"
Speklapjes bak je zonder toegevoegde vetten in een anti-aanbakpan. Zo loopt het meeste vet er tijden het bakken al uit. Door ze uit te laten druipen op keukenpapier scheelt het ook nog weer wat aan vetgehalte. Nooit met paneermeel gaan bakken, want het paneer slurpt de toegevoede boter of olie etc. op, met als resultaat nog hoger vetgehalte!
BeantwoordenVerwijderenMaar ja....wel lekker eigenlijk.