Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

31 maart 2010

FoodBlogEvent maart 2010: verjaardagsbuffet (round-up)

Welkom, iedereen. Kom binnen. Het is feest. Ik vier mijn verjaar- dag en kwam in de gelukkige gelegenheid om 'toute Nederland' mee te laten koken voor het buffet. En er werd dan ook massaal gehoor gegeven door culibloggers aller landen aan mijn oproep om mij voor het FoodBlogEvent van deze maand te helpen. Dus pak een drankje en een bordje, en help jezelf:

Bij deze een kleine aubade aan een ieder die meekookte en bakte:

Culinette van Cornette's Culinaire Weblog pakte om te beginnen héle- maal uit met een heleboel handige tips voor de beginnende òf de zeer gestresste buffetter. Dus iedereen die wél gecharmeerd is van 't idee maar niet weet waar te beginnen...

Irene, net als ik óók in maart jarig, viert dit al jaren niet meer. Zij heeft geen eigen weblog, maar wil ons wel wijzen op de voor haar inspirerende site van Sparkling Ink, waar zij zelf regelmatig ideëen opdoet. Zoals deze polenta pizza, die op mijn buffettafel zeker niet zou misstaan!

Johanna, welbekend van De Keuken van Johanna, waar zij steevast traditionele heerlijk- heden uit tevoorschijn tovert, maakte slim muffins met kaas en pijnboompitten. Goed op een buffet, zowel warm als koud; maar de brakke dag daarna ook nog lekker bij een soepje.

Als er gasten over de vloer komen, is het voor mij persoonlijk heel moeilijk om me in te houden. Bij gróte voorkeur vallen mijn feest- vierders van de ene culinaire verbazing in de andere, onder het motto "Overdaad schaadt niet". Voor Yvon van Taste of Matisse geldt dat laatste niet zo, maar gelukkig lukt het zelfs haar meestal niet om de rem op het eigen enthousiasme te zetten. Maar liefst zes gerechten worden overwogen, vooraleer zij haar veelbelovende Surinaamse kipdrumsticks én Pekingkippannenkoekjes op tafel zet. Maar die volle kan Bloody Mary mag je óók best meenemen, hoor Yvon, geen probleem!

Mijn uitgebreide verjaardagsbuffet van deze maand, was voor Sil- ke van Silke's kookhoekje een goede gelegenheid om eindelijk alle recepten met ons te delen van haar overdadig goede Nieuw- jaarsmenu, waar frisse ananasmangosalade, zoetzure koolwortelsalade en Griekse pastasalade met geroosterde groenten goede sier maakten!

Jeroen van Rietje en Jeroen maakte óók een fijne salade, maar dan een hele grote Noord- amerikaanse klassieker: dé coleslaw! Volgens Jeroen tevens goed "als extra rauwkostdingetje bij een mooi stuk vlees".

Max (Ruijsbroek) tilde voor de gelegen- heid het concept 'gevulde eieren' naar een heel nieuw niveau en zette oeufs farcis aux anchois op tafel. Geen goed feest is compleet zonder, dus bedankt, Max!

De inzending van Klary Koopmans kon bij mij op gróót enthousiasme rekenen: pasteitjes met kip, port en oesterzwammen. En vooral omdat Klary haar eigen pasteideeg (mét roomkaas) kneedde en daarmee een prachtig alternatief leverde voor het al te makkelijke bladerdeeg. Op haar site geeft Klary nóg zes goede ideëen voor een buffettafel, maar de vrouw is dan ook dól op haar verjaardag en sleept er naar eigen zeggen elk jaar "minstens vier feestmomenten" uit. Carpe diem pur sang, mijns insziens.

De meiden van Excellent-eten.nl (Ivonne en Femke, de geïnspireerde gastvrouwen van vorige maand) sloegen eveneens aan het betere kneedwerk en knutselden deze schattige focaccia's in elkaar. Maar liefst drie varianten kwamen geurend en wel uit hun oven op mijn tafel!

Wie weet er wat een stromboli is? Tonia, van Watatenwijvandaag! Het betreft een heerlijk gevuld Italiaans brood, waar de vulling als bij een vulkaan, uitstroomt. Dat klinkt alsof er lekker veel kaas in zit, Tonia, en dat lusten we wel!

Een broodje, een drankje, wat salade. Een eitje. Ik lust eigen- lijk nog wel een worstje. Maar Christel (Daily Stuff and More) is wáy ahead of me! Zij heeft nl. pinchos moruno (gekruide kipspiesjes) meegenomen en zet daarnaast an(t)i(a) (pas)ti als bresaola en salami voor on- ze neuzen.

De bel gaat. Daar komt Karen van Bake my day binnen en gelukkig, gelukkig, met iets zoets in haar handen. Van die grote amandelspijscake van jou snijd ik stiekem alvast een plakje af, Karen, want die mini-krabquiches waar je het over had zijn vast allang op...

Jammer. Sietske van Zilte Zee stuurt geen fotootje mee van haar eigen kunstwerk: gestold verlangen van ei (maar wél dat van iemand anders). En ik ben het sowieso helemaal met je eens, Sietske, dat 'n ei een prách- tig, bijzonder product is (en met mij sowieso ook Max Ruijsbroek, zie boven).

Die heerlijke quinoasalade met avocado en feta is meegenomen door Maaike van Kessel en vormt wat mij betreft het perfecte hapje tussen brood en wijn door. Je ziet, Maaike, er zijn helemaal niet veel woorden nodig! Alleen veel lekkerbekken.

Ik vind Aranka's term 'hap-graai-en-snaai-buffet (Koken in de Buurt) een héle goede en die gaat ook zéker slaan op de buffettafel die deze maand overweldigend gevuld werd! En wat bij deze (op de valreep dan, maar dat maakt niet uit) dus ook niet meer ontbreekt, is jouw grote kom bagna cauda (knoflook/ansjovisdip uit de Piemonte). Als je er inderdaad "van blijft eten", zoals Aranka zegt, dan moeten we misschien nóg maar een kom bijmaken...

En dan krijg ik het schrijnende gevoel dat ik, met zoveel lek- kers, met mijn eigen 'pattine' van paddestoelen een beetje zal blijven zitten. Want die ziet er gewikkeld in plakken spek natuurlijk bij lange na niet zo appetijtelijk uit, als ik weet dat hij wél smaakt: volkruidig en luchtig smeuïg. Misschien met wat crackertjes erbij?

Jémienémie, wat een feest! En wát een ideëen. Waarvoor iedereen hartelijk dank. En voor wie echt niet van koken houdt, maar wél van verjaardagen vieren en eten; ten slotte nog onderstaande tip voor een zogenaamd saladebuffet, waarvoor je alleen maar bakjes, lepels en een eigen selectie ingrediënten hoeft neer te zetten, zodat elk zijn eigen salade kan samenstellen.

En daarmee is het april geworden. Het was een prachtige maand maart, met veel zon (eerste terras van het jaar is check) en veel regen (de boeren ook weer blij); maar vooral was het een (niet-meteorologische) wárme maand, omdat ik aangenaam verrast werd door de grote navolging die mijn buffetidee kreeg. Het FBE- stokje geef ik met plezier door aan Klary, die ons ongetwijfeld net zo warm zal willen ontvangen. Ik persoonlijk ben héél benieuwd wat de nieuwe uitdaging gaat zijn....

27 maart 2010

DB: Orange tian

Voor de maand maart presenteerde gelegenheidshost Jennifer ons met een uitdaging die volgens haar, na wijs beraad (met zichzelf), was aangewezen als dé perfecte Daring Bakers' challenge: orange tian. Nou ben ik niet eens in staat 'tian' te vertalen, maar zoals zij het zei moest het helemaal geweldig zijn.

She presented herself with such dashing enthusiasm that it was almost impossible for me not to make her DB host's suggestion orange tian. I did, although maybe somewhat later than desired. The 2010 March Daring Bakers' challenge was hosted by Jennifer of Chocolate Shavings. She chose Orange Tian as the challenge for this month, a dessert based on a recipe from Alain Ducasse's Cooking School in Paris.

Hier links het verrassende resultaat van zelfgemaakte sinaasappelmarme- lade. Ontstaan door de schil van maar liefst één sinaasappel (zoals in het re- cept voorgesteld; maar hoe kan ik hier nou twéé platen gebakken 'pâte sablée' mee besmeren?) drie keer tien minuten in vers water te koken en daarna met suiker en pectine tot jam te verwarmen. Het is wat wei- nig, maar het smaakt lekker naar sinaasappelzuurtjes. De verdere receptueuze opstapeling van de diverse lagen neemt dik twee uur in beslag. Hoofdleermoment deze maand: si- naasappelpartjes uitsnijden door de schil mét wit heel dik te schillen en daarna de partjes tussen de vliesjes uit snijden (nog nooit eerder gedaan maar al wel vaak over gelezen), is veel makkelijker dan vantevoren gedacht. Met een schérp mes. Dank u, aanzetstaal. Ik laat alleen de sinaasappelkaramel aanfikken en giet die in een foute impuls door de wc (koud spoelwater+hete suiker- siroop=één harde plaklaag+een heleboel schoonmaakwerk).

I don't know. Isn't this merely a large cookie with whipped cream? The whole thing just doesn't sweep me off my feet like I kind of ex- pected. And I can hardly eat more than a few bites before the tian makes my stom-ache. After a night in the freezer the dessert came more together; the cookies softened and totally absorbed that nice citrusy orange flavour. And even though I'm fiercely proud of my orange segments, the pretty little thing still consisted of too much cream for my liking.

Koek, slagroom, koek, marmelade, slagroom, sinaasappel. Ik weet niet; je kunt nog zó omslachtig doen in je bereidingswijze, maar is dit taartje niet veel meer dan een biscuitje waar je met de kidde of slagroomspuit op tekeer bent gegaan? Dag één proef ik vooral vet (en word ik na enkele happen misselijk, wat verder níets te maken heeft met het diner wat aan dit dessert voorafging). Dag twee komt de frisse citrussmaak van sinaasappel veel meer tot zijn recht en zijn de koekjes doortrokken van marmelade. Maar meteen daarná proef ik weer al dat vet.

23 maart 2010

Vechtse wegge

Zowaar. Ik heb het geheim ontdekt van lekker, fijn luchtig brood: kneden, kneden, kneden. En dat is nou juist waarin een drukke yup kan verzaken, want wie heeft er op een dag nou een kwartier (!) de tijd om deeg te kneden? (zegt de vrouw die zich schijnbaar wel van belangrijke bezigheden kan wegrukken om überhaupt een brood in elkaar te zetten; en wàt voor een brood)

De hulde voor dit recept mag bijgeschreven worden op het conto van bakker Cees Post te Maarssen, die de bereiding van deze oude 'lekkernij uit de Vechtstreek' neerpende voor de Allerhande. Ter onzer meerdere eer en glorie, want nu lijkt het toch echt net alsof ikzelf zoiets uit de oven kan toveren..

De amandelspijs is door de toevoeging van een eetlepel zachte (room)boter verrukkelijk smeuïg en door de vermenging met bruine basterdsuiker ontstaat een zoete tussenlaag die in één klap het hele brood naar nieuwe hoogten tilt. Paar rozijntjes en wat snippers gekonfijte oranjeschil erdoorheen en smullen maar (twee dagen lang, want op dag drie is het gistbaksel te droog; dat zal zijn waarom bakkers aller landen 'broodverbeteraar' toevoegen).

Regionale lekkernijen


Ik zou eens moeten proberen ze te laten liggen waar ze liggen, al die kookboeken met regionale lekkernijen en recepten voor meer streekgerechten. Maar ik ben zo geobsedeerd door mijn culinair erfgoed...

(update 29-11-2010)
Jammer alleen, dat wanneer je dan in Friesland bent, de veelge- prezen bakker in Heeg inmiddels al ter ziele blijkt! En de eveneens veelgeprezen bakker Crébas in Groningen (Steentilstraat 7) valt jammerlijk tegen (qua assortiment en klantvriendelijkheid) én blijkt €3,60 per Groninger koek te rekenen!

22 maart 2010

Appelsoufflé

Het idee is leuk. En de smaak is verrukkelijk (ik ben wat al te erg uitgeschoten met de kaneel, maar dat blijkt helemaal geen pro- bleem). Maar écht omhoog gekomen is mijn soufflé niet. En laat dàt nou net het kaf van het koren scheiden, culitechnisch. Die halve walnoot is dan ook louter geplaatst om het oog van het in- gezakte baksel af te leiden. Ach, en zodra de lepel erin is gegaan is het allemaal niet zo erg meer...

21 maart 2010

Paddestoelen'pattine' (het is geen paté, het is geen terrine)

Deze maand ben ik de georganiseerde gastvrouw van het fameuze Nederlandse FoodBlogEvent en voor deze soms zonovergoten en soms druilerige maartdagen heb ik als onderwerp gekozen voor een buffet. Een verjaarsdagsbuffet, welte- verstaan. Voor mij. En daarmee dus voor 'toute NL'.
Die verjaardag is inmiddels geweest en er stroomden ondertussen ook al een groot aantal inzendingen van andere culibloggers binnen. Dus het lijkt een waar feest te gaan worden met véél en lekker eten. Dus wat moet ik er zelf eigenlijk nog op zetten? Want om nou een vierde verjaardagstaart te bakken... (1, 2, 3). Misschien dat ik juist iets hartigs neerzet. Zoals een terrine met bijzondere paddestoelen en lekker véél kruiden:

Ik moet héél eerlijk zijn. Het is nogal een ingewikkeld recept. Het vereist enkele malen geconcentreerd doorlezen en dan maar stug beginnen, om deze terrine op tafel te krijgen. Door alle aanwijzin- gen op de letter te volgen, kom ik toch tot een héél goed resultaat. Maar om te beginnen verminder ik de hoeveelheden met 75% en zelfs dan houd ik nog genoeg over voor een plakje of vijftien. Vet spek echter wordt vervangen door plakken 'mager' spek. En helaas blijkt mijn 'terrine' niet snijdbaar...

... maar dit blijkt al snel geen enkel probleem, want het resultaat is 'n soort paddestoelenpaté (zonder lever) die zich smeuïg over een toastje laat verspreiden en de dag nadien nog voldoende smakelijk op een versgebakken broodje als brunch dient. Warm uit de oven lekker, maar ook koud prima te verteren. En bovendien ruikt deze 'pattine' heerlijk, wat ongetwijfeld sterk te maken heeft met de gró- te hoeveelheden toegevoegde aromaten: gember, foelie, knoflook, chilipoeder, basilicum, tijm, salie, kummel en paddestoelen. Geen alledaagse mix van kruiden en specerijen, maar vreemd genoeg werkt het wél. Behalve dus, dat er geen mooie plakken te snijden vallen. Maar als je druk bezig bent met je gasten, heb je daar toch verder geen oog meer voor...

Kunstgebitvoer

Bij gebrek aan beter ontstaat op zomaar een doordeweekse dag de volgende maaltijd:
gekookte aardappelen met een kwak diepvriesspinazie, ieder één visstick en dus ook elk een gekookt ei. Met andere woor- den: vroeger tijden herleven, want dit is mijn horrordiner van weleer. En nee, inderdaad, op zich is er niks mis mee, maar toch hoop ik dit nooit meer op m'n bord te treffen. Saai (afgezien van die visstick). Gelukkig weet ik uit de koelkast een restje blauwschimmel op te diepen.

Aubade aan dé boterham, in drieluik

En als ik uit logeren ging in die dagen, waren er legio opties. Ik kon naar oma in Nijmegen, waar we samen de avonden doorbrachten op de buurtbingo en ik op de één of andere manier altijd wel iets won (desnoods stopte oma haar eigen prijzengeld in mijn tas). Er was het nichtje in Zaandam, die mij heeft leren rebelleren en 'kik- keren' en met wie ik hele zakken snoep in bed verorberde (tot de kauwgom uit heur haar geknipt moest worden, omdat we kauwend in slaap waren gevallen). Of ik reisde af naar Marian. Het oudste kleinkind van moederskant, maar ook mijn creatieve peettante. En dàn bestonden de dagen fijn uit culturele activiteiten en ellenlange knutselsessies. En voor de gelegenheid van mijn komst, begonnen we elke dag met een witte boterham belegd met boter - hagelslag - boter - hagelslag en boter. Een dubbeldikke laag vet en suiker dus, die me tot op de dag van vandaag nog bijzonder goed smaakt...

... maar die ik mij enkel op héél speciale gelegenheden permitteer. Zoals wanneer mijn nichtje komt logeren.

18 maart 2010

Fingerlickinglicious

Hartstikke druk op elke doorsnee zaterdagmiddag is de winkel van Bakkerij Lakerveld (Markt 27, Wijk bij Duurstede). En met reden. De prachtige uitstalling van verse broden alleen al is genoeg reden om even een kijkje te gaan nemen. En daarnaast is het assortiment lekker uitgebreid én liggen er diverse bakspecialiteiten. Een Wijkse kei is een zwaar gevuld rozijnen roggebroodje. Vingerlikkers zijn ronde zoete halfrozijnen-halfsuikerbroodjes met banketbakkers- room (door het deeg) en een vulling van amandelspijs. Er liggen Timmies en appeltjesbroden. Je kan een ruwe bolster kopen. Of iets anders natuurlijk, maar állemaal ambachtelijk gebakken.

Wéér een Turks woord geleerd (naast 'ekmek')

Dik stroperig granaatappelsap uit geconcentreerde granaatappel (en geen enkele andere toevoeging). In een stijlvol vormgegeven flesje, dat makkelijk dienst doet als cadeauverpakking. Met een prettig friszuur smaakje en volgens mij dus helemaal goed in stoofschotels (de lente dreigt, dus het kan nog nèt)! €3,39 in Turkse toko's als Meltem Plaza (die nu ook een filiaal geopend heeft in winkelcentrum De Gagelhof). Zoek naar 'nar eksisi'.

16 maart 2010

De wijzen uit het Oosten blijven voorlopig daar

Vandaag speel ik de hoofdrol in de theaterproductie "De geheimen van Bäcker Derks" en op het toneel wil ik een versie van mijn favo- riete kwarkbroodjes neerzetten. Of met andere woorden: ik doe weer eens een poging om óók zulke lekkere quarkbrötchen te bakken, zoals die Duitse bakkersketen doet.

Het recept beschrijft de vermenging van (vanille)kwark met eie- ren, melk, olie, bloem, suiker en bakpoeder. Met lepels schep ik dit op de bakplaat en een half uur na de start zijn de 'broodjes' feitelijk al klaar (kleinere deeghoopjes waren beter geweest).

De smaak is eigenlijk wel goed. Tikkeltje zoet. Romig. Met zachte rozijnen (en voor de gelegenheid ook oranjesnippers, want het deeg deed mij zo ontzettend aan oliebollenbeslag denken en toen kòn ik niet anders dan naar de gekonfijte citrusschil grijpen). Maar de korst is elastisch en het geheel doet meer aan een cakeje of zelfs een puddinkje denken, dan aan een broodje. Ik eet ze wel op, hoor, deze broodjes, maar ik weet nog niet zeker of ik een échte fan ga worden. Bäckerei Derks, in Utrecht kunnen we ook best een filiaal gebruiken, hoor!

Een roosje m'n roosje

Een week na dato, vind ik de perfecte manier om simpel zelf roosjes van marsepein te maken. Voor op een over-de-top-taart, bijvoorbeeld. Als je daar tenminste roosjes op wilt...

15 maart 2010

Dé verjaardagstaart

Zoals gezegd, dit jaar twéé taarten mee naar het werk, ter meerde- re eer en glorie van.. mijzelf, want ik ben jarig. Trouwens, één taart is ook niet genoeg voor die 'veelvraten' van een collega's van mij en bovendien gun ik ze een gewéldige traktatie (althans, dat moet het worden). Taart nummer één is een witte slagroomverschijning, met abrikozen en Cointreau (deze) en taart nummer twee wordt 'n kunstwerk van appel, specerijen, cider en walnoten. Alcohol op 't werk, schijnbaar geen probleem..

Ik heb me nogal een recept gevonden. Fijn van Martha Stewart's website geplukt. Natuurlijk ben ik daarbij aanvankelijk volledig op het plaatje afgegaan, want zo visueel ingesteld ben ik wel. Maar bij het doorlezen van de Amerikaanse tekst, besef ik pas ten volle wát ik wil gaan maken.
Een heel stel appels (Granny Smith) moet geraspt worden en ik kan je zeggen dat de keukenmachine daarbij gouden diensten bewijst; de geschilde appel enkele secon- den hakken in die electrische rakker gaat beter én sneller dan het met de handrasp bewerken van vier keer zeven appelpart- jes. De rasp wordt in boter met vanille, suiker en cider gekookt "tot het vocht verdampt is". Uit mijn appels komt echter zóveel vocht dat ik alle appel eruit zeef en het vocht inkook. En dat werkt ook.
Door het heerlijke kruidige cakedeeg, verrijkt met zure room en de bovenbeschreven appelrasp, gaan fijngemalen (wal)noten en daarbij strooi ik met gulle hand met gemalen specerijen. Mjam.
MJAM.
Na het bakken en afkoelen worden de 2 cakelagen besmeerd met botercrème. Tussen de beide lagen besluit ik, anders dan Martha, nóg een vulling aan te brengen en ik diep uit mijn geheugen een smakelijke friszure appelvulling op, waaromheen ik ooit DBdeeg vlechtte (hier). Zo'n smeuïge appelvulling lijkt mij wenselijk om al dat zoet en vet een beetje te doorbreken. Bovendien is het dan ook meteen niet alléén maar cake wat de klok slaat. De lagen stapelen. De zijkanten besmeren met botercrème. En dan? Ik krijg natuurlijk nóóit een mooie strakke taart als ik op mijn eigen vaste hand moet vertrouwen bij het afsmeren van de crème. En dus volgt een twee uur durende speurtocht op de fiets. Doel: marsepein.

Maar kijk, dan scheelt het toch dat je in een grote stad woont, want thuis, teleurgesteld en een tikje wanhopig achter internet, kom ik erachter dat Utrecht in het bezit is van een heuse taartenwinkel: De tafel van 18. En daar verkopen ze natúúrlijk marsepein (€5,50/ kg), rolfondant en allerhande -eetbare- taartversieringen. Dus ik mag nog een tochtje maken en terug in de keuken geef ik dan maar mijn versierzin de vrije hand. En zo tover ik dus deze lente-creatie tevoorschijn. Het oogt mij allemaal wat té zoetig (lees: té braaf en meisjesachtig), maar die blaadjes van ouwel moeten nou eenmaal op....

Voor de gelegenheid ga ik met de auto naar Amsterdam (ipv de trein). Het regent. Complimenten. Het regent complimenten en mijn baas zoent me zelfs een keer extra. De taart is ook werkelijk héél bijzonder, met de smaken van: zachte marsepein met een bitterzoet amandelaroma; lichtnotige korrelige maar toch luchtige cake; die zuurfrisse appelvulling en de smeuïge botercrème. Pas helemaal aan het eind komt er een zóete smaak in je mond. Die toegevoegde appelvulling is in mijn ogen een múst en de taart zou zonder deze vulling als taart te saai zijn geweest. De appel en de cider in de cake proef je niet echt terug, maar geven wel nèt dat beetje extra. En toegegeven, de uitbundige decoratie waarmee ik zo ben uitgeschoten, maakt van de cake een Taart. Dat ik maar snel weer jarig mag zijn...

(update 11.03.2011)
Bij hoge uitzondering ben ik op mijn verjaardag aan het werk, en als bijzonder verjaardagscadeau vertelt mijn baas mij wat hij van mijn taart van vorig jaar vond: "Je nam een hap en de smaken bleven maar komen, dan het één, dan het ander; die taart was héérlijk!"