Voor de maand maart presenteerde gelegenheidshost Jennifer ons met een uitdaging die volgens haar, na wijs beraad (met zichzelf), was aangewezen als dé perfecte Daring Bakers' challenge: orange tian. Nou ben ik niet eens in staat 'tian' te vertalen, maar zoals zij het zei moest het helemaal geweldig zijn.
She presented herself with such dashing enthusiasm that it was almost impossible for me not to make her DB host's suggestion orange tian. I did, although maybe somewhat later than desired. The 2010 March Daring Bakers' challenge was hosted by Jennifer of Chocolate Shavings. She chose Orange Tian as the challenge for this month, a dessert based on a recipe from Alain Ducasse's Cooking School in Paris.
Hier links het verrassende resultaat van zelfgemaakte sinaasappelmarme- lade. Ontstaan door de schil van maar liefst één sinaasappel (zoals in het re- cept voorgesteld; maar hoe kan ik hier nou twéé platen gebakken 'pâte sablée' mee besmeren?) drie keer tien minuten in vers water te koken en daarna met suiker en pectine tot jam te verwarmen. Het is wat wei- nig, maar het smaakt lekker naar sinaasappelzuurtjes. De verdere receptueuze opstapeling van de diverse lagen neemt dik twee uur in beslag. Hoofdleermoment deze maand: 
si- naasappelpartjes uitsnijden door de schil mét wit heel dik te schillen en daarna de partjes tussen de vliesjes uit snijden (nog nooit eerder gedaan maar al wel vaak over gelezen), is veel makkelijker dan vantevoren gedacht. Met een schérp mes. Dank u, aanzetstaal. Ik laat alleen de sinaasappelkaramel aanfikken en giet die in een foute impuls door de wc (koud spoelwater+hete suiker- siroop=één harde plaklaag+een heleboel schoonmaakwerk).I don't know. Isn't this merely a large cookie with whipped cream? The whole thing just doesn't sweep me off my feet like I kind of ex- pected. And I can hardly eat more than a few bites before the tian makes my stom-ache. After a night in the freezer the dessert came more together; the cookies softened and totally absorbed that nice citrusy orange flavour. And even though I'm fiercely proud of my orange segments, the pretty little thing still consisted of too much cream for my liking.
Koek, slagroom, koek, marmelade, slagroom, sinaasappel. Ik weet niet; je kunt nog zó omslachtig doen in je bereidingswijze, maar is dit taartje niet veel meer dan een biscuitje waar je met de kidde of slagroomspuit op tekeer bent gegaan? Dag één proef ik vooral vet (en word ik na enkele happen misselijk, wat verder níets te maken heeft met het diner wat aan dit dessert voorafging). Dag twee komt de frisse citrussmaak van sinaasappel veel meer tot zijn recht en zijn de koekjes doortrokken van marmelade. Maar meteen daarná proef ik weer al dat vet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten