Zowaar. Ik heb het geheim ontdekt van lekker, fijn luchtig brood: kneden, kneden, kneden. En dat is nou juist waarin een drukke yup kan verzaken, want wie heeft er op een dag nou een kwartier (!) de tijd om deeg te kneden? (zegt de vrouw die zich schijnbaar wel van belangrijke bezigheden kan wegrukken om überhaupt een brood in elkaar te zetten; en wàt voor een brood)
De hulde voor dit recept mag bijgeschreven worden op het conto van bakker Cees Post te Maarssen, die de bereiding van deze oude 'lekkernij uit de Vechtstreek' neerpende voor de Allerhande. Ter onzer meerdere eer en glorie, want nu lijkt het toch echt net alsof ikzelf zoiets uit de oven kan toveren..
De amandelspijs is door de toevoeging van een eetlepel zachte (room)boter verrukkelijk smeuïg en door de vermenging met bruine basterdsuiker ontstaat een zoete tussenlaag die in één klap het hele brood naar nieuwe hoogten tilt. Paar rozijntjes en wat snippers gekonfijte oranjeschil erdoorheen en smullen maar (twee dagen lang, want op dag drie is het gistbaksel te droog; dat zal zijn waarom bakkers aller landen 'broodverbeteraar' toevoegen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten