DB: Canadese Nanaimo bars

Koude gure wintermaanden doen verlangen naar verbroedering en warme gezelligheid. En vrees niet; dat zit er aan te komen. Over vijftien dagen (vanaf nú) zullen de 2010Winterspelen beginnen, in Vancouver, Canada. (De wekker zetten om 2.00u en dan slaapmoe en dus chagerijnig het fluitketelschuiven kijken, leidt tot verbroe- dering?) Eén van de twee redenen waarom de DB uitdaging van deze maand (uitgedokterd door host Lauren) het maken van een Canadese lekkernij is. Of meer specifiek: de beroemde chocolade- kokosrepen naar eeuwen, nee, vijfendertig jaar oud recept. Toen bedacht door een huisvrouw die meedeed aan een kookwedstrijd. Zij kwam uit Nanaimo en vernoemde haar repen naar de stad.

The January 2010 Daring Bakers' challenge was hosted by Lauren of Celiacteen. And as we're all enjoying the new year, our host has challenged us Daring Bakers to make something gluten free. I think this will absolutely broaden my horizon and I am game!! Talking about game; the Winter Olympics will hit Vancouver in a fortnight and to welcome everyone to Canada: Lauren chose gluten free Graham Wafers and Nanaimo Bars as the challenge for the month. The sources she based her recipe on are www.nanaimo.ca and "101 Cookbooks".

De Nanaimorepen bestaan uit een laag van boter, suiker, cacao, koekkruimels, kokos en noten (een soort arretjescake dus); een laag van boterroomcustard; en een toplaag van pure chocolade. De koeken voor de kruimels gaan we óók zelf maken: glutenvrije Grahamplaten. Knapperig, zoet en wafeldun; gemaakt van plakke- rig kandijdeeg. Zonder tarwebloem dus. In plaats daarvan wordt ketanmeel (glutinous rice flour, kleefrijstmeel), tapiocameel en kafferkorenmeel voorgesteld. Die eerste twee haal ik probleemloos uit het rek bij Oriental, maar van kafferkoren hebben ze zelfs daar nog nooit gehoord. Misschien is het een graan wat je bij Erica of DeTuinen zou kunnen vinden, maar dan zie ik al een zakje 'millet' oftewel gierst liggen. Daarmee kan ik het kafferkoren vervangen; ik hoef alleen maar 30g gierst tot meel te vijzelen, en dàt is nog wel te doen!

Tijdens het bakproces is het wél even opletten (met het aanzien- lijke suikerpercentage is aanbranden gebeurd in een onfortuin- lijke handomdraai), maar het resultaat mag er wezen: héérlijke dunne en uiterst knapperige koekjes, met een smaak die van vol volkoren transformeert naar zoete rijst. Bijna zonde om te ver- kruimelen. Maar dat moet.

Because using regular flour is out, I am obliged to visit the local Asian shop to obtain rice flour, tapioca starch and sorghum flour. The first two can be picked out of the shelves easily, but the latter is nowhere to be found. Luckily I spot a bag of millet and I decide to grind it myself. I will just be needing 1/4 cup, so that is doable.
I really (!) like these cookies. They are waferthin, very crunchy and tasty; transforming in your mouth from almost wholewheat to sugary rice (if you know what I mean). They are crumbled to make the bars.

De Nanaimo Bars worden volgens recept gemaakt. (Ookal had de hoeveelheid poedersuiker in de middelste roomcustardlaag best met honderd gram verminderd mogen worden. En já, blijf na de toevoeging van het ei aan de warme botercacaomassa, ondanks schijnbare schifting, gewoon stug doorroeren!) Het eindproduct is een soort Canadese bounty. De vette maar smakelijke mezenbollen voor mensen neem ik maar meteen naar mijn werk mee; daar zijn ze tegen de tijd dat het middagpauze is, compleet verorberd. Of ik het recept wil geven, vragen collega's. Bij deze!

The result is a somewhat fatty Canadian 'Bounty'. It's good, but the ressemblance to bird seed balls is hard to shake and so I take it to work. Around noon the whole thing is devoured, which is really saying something! Colleagues kept asking me for the recipe that day.... well, consider it done!

The recipe used is to be found HERE.