Linzen in rozenthee

Als een vrouw de hele dag moet werken, mag een vrouw 's avonds best lekker eten voor zichzelf klaarmaken. Sterker nog; ik geloof absolúút dat je het na een lange dag verdiend hebt! En dus sla ik aan het koken, zodra ik binnenkom (dat moet namelijk dírect beginnen, want als ik eenmaal op de bank - of achter de computer - wegzak, komt er niks meer van).

Linzen heb ik in de lunchpauze gekocht (zo'n pak kost ook geen fluit!) en rozenthee van Mr. Jones heb ik nog ergens achterin de kast liggen, want dat betrof zo'n typische 'interessante' aankoop die het in de dagelijkse praktijk niet haalt bij mijn geliefde sterrenmunt. Dus fruit ik een gesnipperd uitje aan met een fijngehakt teentje knoflook in een wok met wat olie, terwijl ik in een steelpannetje de rozenthee, met kruiden volgens recept, maak. Na vinden zíj van het recept dat je de linzen à la risotto langzaam moet gaarsudderen (ik laat creatief een kaneelstokje meetrekken met de linzen), maar ík denk (retrospectief) dat je ook gewoon de linzen beetgaar kan koken in de thee om ze daarná te bakken.

Bij gebrek aan bietjes, blancheer ik witte asperges, broccoli en erwtjes en roer die met amandelschaafsel en verse koriander door de theelinzen. Schapenkaas heb ik ook niet, maar wél verrukkelijke blauwschimmelkaas. En natuurlijk heb ik teveel gemaakt, zodat ik morgen voor de lunch een bakje koude-linzensalade kan meenemen (is niets anders dan de afgekoelde versie van dit diner). Lekker. Groenterijk. Vezelrijk. Voedend. Maar rozentheesmaak? Mwâh. Als ik de volgende keer nou eens sterrenmunt gebruik...?!