Bouillon kun je zelf maken (maar om eerlijk te zijn: wie heeft daar altijd tijd voor?!), in pasta-of tabletvorm kopen, of zelfs verkrijgen als blokjes met een vloeibare vulling. In België is ook deze vloeibare straffe bouillonbasis verkrijgbaar, van het wereldberoemde merk "Oxo" (bekend van de mooie, bijna antieke bekers). In Groot-Brittanië zag ik deze Oxo bouillon ook als blokjes... Als niet gewild voor de goede smaak en het lage zoutgehalte, dan toch zeker voor de esthetische waarde.
Bij voorkeur krieltjes gebruiken, maar je kan ook gewone aardappels in stukken ('wedges') 
snijden. Ik kook de aardappelen altijd kort, ookal meldt de fabrikant dat dit niet nodig is. De aardappelen afgieten en direct daarna in de meegeleverde zak doen, kruidenmix erbij en de zak als een ballon iets opblazen. De zak dichtgehouden heen en weer schudden, zodat de kruiden zich over de knollen verdelen. Op het meegeleverde bakpapier op een rooster in de oven bakken tot de verrukkellijke (!!) heerlijkheid ontstaat, die zowel warm als koud gegeten kan worden.
Omdat de gekochte verse dille ligt te verpieteren op het aanrecht en er nog hüttenkäse in de koelkast staat, sla ik drie vliegen in één klap door een lekker vers brood te gaan bakken met -dus- dille en hüttenkäse. Mijn lief is zo lief (what's in a name?) om het kneden voor zijn rekening te nemen (10 minuten! en hoe langer, hoe soepeler het deeg, hoe fijner het brood). Mijn excuus is het feit dat ik laatst in mijn duim heb gesneden (tot in de nagel, yak, en om scheuren tot ver in het nagelbed te voorkomen, draag ik nu permanent een pleister) en we willen geen van beiden een brood met pleistersmaak.
Ondanks de rijkelijke toevoeging van kruiden, is het brood geen geurexplosie. Het ruikt gewoon wel naar vers brood en een beetje naar gist, maar ik ruik niks van dille. Was de hüttenkäse in het deeg nog verantwoordelijk voor een zeer korrelige structuur, in de oven blijken de bolletjes weggesmolten. Het enige wat herinnert aan de aanwezigheid van cottagecheese is de licht zurige smaak. Heel zacht brood verder, wat wel enig beleg nodig heeft (plakje zalm?!)
Mijn liefste had van zijn werk een enórme zak druiven meegekregen: witte en rode. Lekker hoor, maar wat moet je in godesnaam met zo'n enórme zak druiven? Cakejes van bakken, natuurlijk (en dan nóg is de hoeveelheid druiven in de zak enórm!)
Het eierbeslag rijst nog iets in de oven; maar zodra de cakejes de oven uit zijn, zakken ze als plumpuddingen weer in. Prachtig goudbruin gekleurd zijn de cakejes wel en smakelijk ook, al zijn ze mij iets te zompig (onhandig om op picknick mee te nemen, maar ideaal op de brunchtafel).
Onze recensie:
Wanneer ik thuis kom van werken, ben ik gewoon moe! Ik wil zitten, verstand op nul, meestal iets onderhoudends op tv kijken en lekker eten. En hoezeer het lichaam ook altijd lijkt te snakken naar vet en suiker; rationeel geef ik de voorkeur aan vitaminen en vezels. Maar de hoeveelheid bruikbare energie voor koken is gewoonlijk tot een minimum beperkt, dus moet het doordeweekse diner snel, simpel en tóch gezond zijn. En voedzaam, zodat je de rest van de avond niets anders meer nodig hebt dan een paar koppen hete thee...
Deze lekkere lichte spaghetti schotel is simpel genoeg in elkaar te prutsen, áls je maar een oven hebt! Schil een pastinaak, een zoete aardappel en snijd in stukken. Verdeel deze met gesneden tenen knoflook (2 of 3) en ringetjes (rode) ui over een ovenschaal en besprenkel met olijfolie, balsamico azijn en basterdsuiker. Beetje door elkaar husselen en bedekt met aluminiumfolie een half uurtje de oven in. Ik heb nog wortels en prei liggen, dus die gaan er ook bij.
Uit de oven komen heerlijk geurende, lichtgezoete groenten, die met wat gekookte volkoren (!) spaghetti en rucola al een prima diner vormen. Een handje (geroosterde) pijnboompitten erover, wat blaadjes munt of basilicum en een sausje van ingekookte sinaasappelsap (1 sinaasappel uitpersen en evt. met vruchtvlees op laag vuur inkoken met een eetlepel gedroogde oregano of munt). Superlekker!! En vooral tjokvol groente.
Ik heb altijd al gevonden dat 'sinaasappel' gewoon een véél te lang woord is. Wanneer je deze citrusvrucht een 'snappel' zou noemen, begrijpt toch ook iedereen waar je het over hebt?!
In de picknickmand:
Het cornbread ging mee in de vorm waarin het gebakken was, maar was thuis al wel vast in handzame plakken gesneden (want je hebt gewoon geen zin om te veel spul mee te slepen, en alleen de koelbox is al een heel gewicht)
Voor de koude rijstsalade heb je niet meer nodig dan rijst (ik gebruik zilvervlies), een ananas, wat kokosrasp, cashewnoten (of andere noten desnoods) en rozijnen en wat grofgehakte verse groene kruiden (liefst munt of anders koriander) en lente-ui (of gewone ui):
De rijst simpelweg gaar koken zoals gebruikelijk en vervolgens in een wok of koekenpan opbakken met de genoemde ingrediënten. De cayennepeper is essentieel voor een zekere pit en door de peper eerst in olie aan te fruiten, geeft 'ie nog meer scherpte af. Zoet door de kokos en de ananas en heel goed zowel warm als koud te eten (of de dag erna). In het geval van een picknick zoals deze, wordt het uiteraard een "koude" rijstsalade. Is snel klaar ook, dus deze heb ik 's ochtends nog staan maken. Lekker!!
In de eerste plaats heb je, om de pakketjes te kúnnen stomen mousseline (gaasdoek) of een ander fijnmazige stof nodig. Ik had kaasdoek in huis en dat is weliswaar gewoon katoen, maar het belangrijkste is dat de hete stoom erdoorheen dringt (en dat deed het).
Voor het daadwerkelijke stomen had ik nog een wok met water opstaan, met een vergiet erin geplaatst. Deksel erop en klaar is je zelfgeknutselde stoompan. Ik heb ook een handiger stoommandje, maar die is nogal aan de ronde kant en ik was bezig rava idli te stomen in muffinvorms en als je díe in hun instabiele vormpje op iets ronds zet, staan ze scheef en kunnen ze dus overlopen. De vispakketjes heb ik direct na de rava idli gestoomd, omdat ik dan toch al alles voor het stomen klaar had staan, vandaar de omslachtige aanpak.
De gemaakte garnalenmousse moet keurig in plakjes zalm verpakt worden, maar in de verpakking die ik uit de supermarkt had meegenomen, zat niet genoeg zalm, dus heb ik me tot de prei gewend die ik nog had liggen. Daartoe de buitenste bladeren in hun geheel verwijderen (per pakketje had ik maar één preiblad nodig), even blancheren in kokend water en daarop zalm en vismousse verdelen. De poging om het zo strak mogelijk op te vouwen is natuurlijk danig mislukt, maar goed. Kaasdoek er stak omheen gewikkeld en stevig vast laten binden door mijn lief (ik had zelf niet genoeg handen).
En tenslotte, voor op het cornbread en om de bleekselder te verheerlijken: rode bietendip. Simpel genoeg zo in elkaar geflanst met gekookte biet, blauwschimmelkaas, een lente-uitje en een beetje magere room.
Áls je van rode bieten houdt, dan is deze dip een gezonde aanrader. En in combinatie met het cornbread in mijn optiek een zeer geslaagde hap. Beetje tuinkers erop ter contrast.
Oei, ik heb 250g polenta nodig. Ik besluit het tekort gewoon aan te vullen met 50g fijn maïsmeel (en dat blijkt achteraf een prima oplossing, want polenta geeft natuurlijk een licht korrelig eindresultaat en je moet zoiets ook niet overdrijven!) Simpel recept: alle ingrediënten in een kom doen (de maïsolie laat ik achterwege), een beetje doorroeren tot het geheel vermengd is, in een ingevette vorm en half uurtje de oven in.
Physalis (of "Kaapse bessen", zoals ze ook wel genoemd worden) zijn van zichzelf een tikkeltje zurig. Precies het soort van zuur, waar ik niet zo van houd. Ik ben een duidelijke zoetekauw!
Dan de blaadjes van de physalis terugvouwen, weg van de bes, en deze als houvast gebruiken. De bessen eventueel even afspoelen en voorzichtig drogen, om vervolgens de bessen voorzichtig door de gesmolten chocolade te halen. Natuurlijk kun je de op deze manier gechocolateerde Kaapse bessen blijven vasthouden tot de chocolade gestold is (voor het meest 'ronde' resultaat), maar handiger is het om ze op het bakpapiertje te laten drogen (er ontstaat dan wél een 'plat' stukje).
Ergens in een toko vond ik deze instantmix voor "rava idli", schijnbaar een (Oost-) Indiase gestoomde granencake (met linzen) Volgens de ingrediëntenlijst achterop de verpakking bevatten de idli: griesmeel, linzen, cashewnoten, groene chili, currybladeren, mosterdzaadjes, gember, fenegriek en asafoetida (en verder de gebruikelijke toevoegingen als zout, citroenzuur, anti-oxidanten, bicarbonaat).
Het deeg is makkelijk genoeg gemaakt, want het mengsel uit het pakje is kant-en-klaar en er hoeft alleen nog maar water te worden toegevoegd (en een handjevol verse gehakte koriander). Een heel dun beslag ontstaat, wat na een kwartiertje rusten echter al wat indikt. Ik vul siliconenvormpjes voor muffins met het beslag en plaats die 15 minuten in een voorbereide stoompan (in de vorm van een wok met daarin een laag water en een vergiet; regelmatig met kokend water aanvullen, zodat de pan niet droogkookt).
De cakejes zijn hartig met een behoorlijk scherpe nasmaak (indeed, it DOES "make your mouth water in minutes", but not in a good way). Ik vind ze een beetje flauw en eigenlijk niet zo lekker. Met een flinke dip zoete chilisaus gaat het nog. Beter misschien eens in India 'the real thing' proberen (als ik daar ooit ben...)
Het is best een lekkere salade, hoor. De bieten werden rauw, in plakjes gesneden toegevoegd. Een smaakvolle toets is afkomstig van de sappige sinaasappel en de walnootoliedressing.
Aangename verrassing waren deze "zoete spruitjes". Natuurlijk wordt met appelsap, banaan en kokosrasp bijna álles wel lekker, maar deze combinatie met spruitjes is wel een héle grote aanrader!! Spruitjes zouden op deze manier ook gemakkelijk als dessert gegeten kunnen worden. Ik ben benieuwd of kinderen ze dan wél lekker vinden (het blijft echter essentieel om de spruiten KORT te blancheren, want aan te lange gekookte spruitjes kan zelfs een banaan weinig eer meer behalen!). Spruitjes combineren sowieso goed, ook met meer hartige dingen:
Zo, dvd'tje erin. Onderuit zakken en genieten!
Rondom de StJacobs Kerk te Gent is het sowieso natuurlijk al goed boodschappen doen bij Van Landschoot op nr. 21, waar je nog net niet álles (maar al wel echt héél veel) op het gebied van verse groenten en fruit kunt vinden. In de grutterswinkel van Vits-Staelens (Bij StJacobs 14) vind je dan weer bíjna alles in de categorie "gedroogd": zowel kruiden, als theeën, als pasta, als zuidvruchten. De voor mij meest interessante kruidenzakjes die er liggen, zijn rijkelijk gevuld met bv. vlooienkruid, paardebloem, bitterkruid, goudsbloemblaadjes, schildpadkruid (en natuurlijk de gebruikelijke overvloed aan kruiden en specerijen). Niet al te duur, maar wel even letten op de houdbaarheid misschien?!
Maar het meest opwerkelijke in deze winkel is natuurlijk het aloude kruidenierssfeertje. Zo kun je zonder pardon het magazijn (of de trap omhoog naar de ongetwijfelde privévertrekken) inlopen, omdat ze hier gewoon nog niet doen aan bordjes "verboden toegang". De patron zit achter een weegschaaltje (niks digitaal) en verkoopt zoetigheden als zoethoutstokjes of dropstaven aan de liefhebbers. Ik denk zelfs dat als je hier de volgende keer met een bruinpapieren puntzakje afkomt om 50 gram gemalen peper te kopen, de mogelijkheid bestaat dat je daadwerkelijk geholpen gaat worden. Dag van de klant? Een extra lach kun je krijgen!
Fruit is van zichzelf al lekker genoeg, zéker wanneer je het hebt over papaya, mango en ananas. Maar er is niks tegen een beetje variatie, dus fruit ik gemberpoeder, kardemom, koriander en komijn in boter (mét een beetje suiker; ik ben zelf niet zo van het zuur) en bak daarin exotisch fruit. Niet té lang, want vooral met banaan in de pan wordt het al snel papperig, maar net genoeg om door-en-door warm te worden (en dus sappiger). Mjam.
