Dillebrood

Omdat de gekochte verse dille ligt te verpieteren op het aanrecht en er nog hüttenkäse in de koelkast staat, sla ik drie vliegen in één klap door een lekker vers brood te gaan bakken met -dus- dille en hüttenkäse. Mijn lief is zo lief (what's in a name?) om het kneden voor zijn rekening te nemen (10 minuten! en hoe langer, hoe soepeler het deeg, hoe fijner het brood). Mijn excuus is het feit dat ik laatst in mijn duim heb gesneden (tot in de nagel, yak, en om scheuren tot ver in het nagelbed te voorkomen, draag ik nu permanent een pleister) en we willen geen van beiden een brood met pleistersmaak.
Gek recept blijkt het zijn. Ik heb nog nooit eerder hüttenkäse op moeten warmen en het heeft bijna iets tegennatuurlijks. De hüttenkäse'fondue' gaat bij de gistsuikeroplossing en hier worden de overige ingrediënten doorheen geroerd. En gekneed (entrez het musculaire vertoon van mijn lief). En dan maar rijzen: eerst een uur als bal onder een natte doek, weer even doorkneden, en dan dik een uur in de vorm (weer onder een natte doek om uitdrogen te voorkomen). Driekwartiertjes bakken (de gesmolten boter smeer ik vóór het bakken over de bovenkant uit, voor een knapperig bruin korstje).

Ondanks de rijkelijke toevoeging van kruiden, is het brood geen geurexplosie. Het ruikt gewoon wel naar vers brood en een beetje naar gist, maar ik ruik niks van dille. Was de hüttenkäse in het deeg nog verantwoordelijk voor een zeer korrelige structuur, in de oven blijken de bolletjes weggesmolten. Het enige wat herinnert aan de aanwezigheid van cottagecheese is de licht zurige smaak. Heel zacht brood verder, wat wel enig beleg nodig heeft (plakje zalm?!)