Nectarinemousse roomtaart

Op de markt kostte een kilo nectarines €1,00 en dat waren er, in mijn geval: zeven. Één om uit het vuistje op te eten, en nog zes om deze nectarinetaart te maken.

Dankzij de geweldige siliconen bakmat hoefde ik niks geen cirkels te tekenen; deze staan namelijk al voorgedrukt! Een springvorm van 18cm heb ik niet. De mijne meet 28cm, maar ik vond dat dat de pret niet mocht drukken. Dus ging ik braaf 10 minuten lang 2 eieren met 50g suiker opkloppen tot "een bleke, dikke massa waar de afdruk van de garde in blijft staan". Maar wanneer is dit stadium bereikt? Ik vond eigenlijk na dik zes minuten dat het schuim dik genoeg was en in mijn ervaring bakt luchtig schuim in de oven alleen maar op tot harde biscuit.
Het verdelen van het eierschuim in bruin en lichtgeel schuim, leek mij een heel leuk plan, maar als het alleen maar is om een taartbódem op te fleuren, dan zal het wel. Achteraf had ik dit nog wel kunnen doen om de bovenste biscuitlaag te verfraaien.
Nectarinemousse maken, geklopte slagroom en eiwit erdoor spatelen, er een taart van maken en (zeker een nacht!) in de koelkast laten opstijven.

Het keiharde, uitgedroogde cacaobiscuit (zo kwam het uit de oven), dat spontaan in stukken brak tijdens de eerste verwoede poging om het in de springvorm in te passen, bleek niet alleen een zeer decoratieve toplaag, maar was vooral na het opstijven-in-de-koelkast-'avontuur' weer uiterst zacht en soppig geworden. De tweede poging om een biscuitlaag in de springvorm te krijgen, voerde ik uit toen deze nog warm was en dat ging beter!
Mooie taart, met oranje levensmiddelenkleurstof om de nectarinekleur beter uit te laten komen. Het donkerbruine cacaobiscuit steekt scherp af tegen dit oranje. Niet zo'n hoge taart als op het oorspronkelijke plaatje, omdat mijn springvorm immers 10cm breder was. Het garneren met fruit en abrikozenjam, heb ik maar helemaal achterwege gelaten. Was in mijn ogen niet nodig. Jammer van het rauwe eiwit, waardoor de houdbaarheid daalt en de taart écht in de koelkast bewaard moet worden.

Mijn lief beschrijft de taart als: "licht en heel luchtig, fris" (zijn smaakpapillen zijn blij met mijn 'geblog'; zijn 'eend' minder...)