Afgelopen week hebben we de halloumi opgegeten; de Cypriotische kaas die omschreven staat als 'zoute rubberachtige schapenkaas'. Nou, zo smaakt het ook precies, met name érg zout. Deze kaas is volgens mij bijna als tofu te gebruiken, zo vast van textuur en zo stevig van smaak. Goede vleesvervanger. Míj viel de kaas echter niet tegen...
"De mediterrane keuken" van Tip geeft een recept voor halloumi met fattoush (=groentesalade) en pitabrood. Ik besloot de pitabroodjes zèlf te maken:
Verse gist haal ik eenvoudig uit de supermarkt (€0,22 voor een pakje van 42g) en het deeg voor de pitabroodjes is ook snel genoeg gemaakt. Na de eerste rijsperiode dient het deeg vijftien (!) minuten (!!!) gekneed en geslagen te worden. Nou, dat trek ik niet, hoor. Na een kleine tien minuten geef ik het al (?) op, maar ik moet toegeven dat het deeg veel zachter en soepeler wordt van het bewerken. Laten rijzen. Deegballetjes, laten rijzen, deeglapjes, laten rijzen, bakken. En inderdaad, uit de oven komen prachtige pita's (hoewel lijkbleek). Het doormidden snijden als ware het een verse stroopkoek lukt ook! De smaak is een beetje gisterig, maar we komen overeen dat dat juist wel lekker is. Ze smaken bijna zoals die uit de winkel; maar zien er alleen niet zo profi uit.
Halloumi is een intrigerende kaas. De vorm alleen al doet zo niet-commercieel aan: een inspiratieloos hompje. De afdrukken van de herdersdoek staan er nog in... Het met een mes in plakken snijden geeft een raar geluid; rubberachtig. En dat vóelt ook rubberachtig. Gek genoeg scheuren de plakken wel zeer eenvoudig (dat doet rubber toch niet).
De halloumi dient gebakken te worden. In de koekenpan kleurt de kaas goudbruin (tot zwart, afhankelijk van de tijdsduur) maar smelt niet. Te dikke plakken halloumi bakken, lijkt mij niet lekker. En de kaas moet ook direct geserveerd worden, want warm is het duidelijk het best te verteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten