Vleespasteitjes

Weet je waar ik nou écht zin in had? Vleespasteitjes! Bij voorkeur met lekker Indisch gekruid gehakt. Maar hoe maak je die dingen? Het keukengereedschap ervoor heb ik in ieder geval al wel tijden (ongebruikt natuurlijk, zo gaan die dingen) in de kast liggen; ooit gekocht in Rotterdam.
Het idee is een zoetpittig kruidige gehaktvulling met een accent van gember, maïs en doperwtjes. Wat het natuurlijk uiteindelijk niet wordt, omdat er een nóg betere ingeving(e) naar boven komt dwarrelen in mijn brein:

Recept gehaktvulling:
Bak 250g half-om-half gehakt rul in een hete wok en voeg daar 1½tl gemberpoeder, ¾tl mosterdpoeder, een snuf versgemalen vierseizoenenpeper en een snuf cayennepeper, 1 fijngesnipperde ui en 2 fijngehakte tenen knoflook, 2 bolletjes fijngesneden Chine- se stemgember, 1½-2el ketjap, 1 volle tl gemalen palmsuiker plus een mespuntje sambal (naar smaak) aan toe. Even roerbakken. Vervolgens 1 gesneden lente-ui, 2el verse selderie en doperwtjes aan het mengsel toevoegen en afkruiden met zout.

De eerste uitvoering wordt verpakt in bladerdeeg, wat vérs wel lekker is (zoals vers gebakken bladerdeeg altíjd lekker is!) maar aangezien de pasteitjes ook voor de volgende dag zijn, valt deze versie dán een beetje tegen. Bovendien zijn de mooie karteltjes weggebakken.
Voor uitvoering twee gebruik ik het superquichedeeg (van dit recept); een lekker soepel elastisch deeg waar goed mee te werken valt omdat het fijn uitrolt en niet scheurt. Daar blijken ook prettige pasteitjes mee gebakken te kunnen worden, maar die vulling kan ik sowieso zó ook al wel naar binnen werken. Fijn borrelhapje.