Mijn aangeboren voorliefde om boodschappen te doen, zou bijna omschreven kunnen worden als supermarktfetisjisme. De stille observatie van een maatschappij, zowel wat betreft mens als pro- duct, zoals die mogelijk is in een supermarkt, doet mij veelal van de ene verbazing in de andere vallen en ik geniet daar met volle teugen van. Wát mensen kopen! En wát er te koop ís! Ongelooflijk. In welk een luxe leven wij tegenwoordig als je ziet wat er allemaal verkocht wordt en wat je daar allemaal thuis mee kan maken, ko- ken, bakken! Heerlijk vind ik het, om langs de schappen te struinen en te kijken naar de mooie verpakkingen; te zien wat fabrikanten verzinnen om dingen maar te laten opvallen.
De(ze) Hoogvliet valt in de eerste plaats op door de overdaad aan (AH!)blauw. Het is een ruim opgezette nette winkel met redelijke bewegingsvrijheid voor de klant, waarin toch elk hoekje gebruikt is om producten uit te stallen. Daarom moet je soms even zoeken voordat je bijvoorbeeld de lucifers hebt gevonden (zijkant van een display). In het assortiment zit alles wat je nodig hebt, maar ook niks nieuws. Er liggen welgeteld zes pakjes biologisch vlees in de koeling (in totaal!), maar de bakafdeling met diverse verse taarten verkoopt dan wel weer kruidnoten uit eigen bakkerij! De lopende kortingsacties zijn op zich prima en aan de kassa spaar je makkelijk mee voor gratis producten (met de kassabonzegels achterop de bon), zoals nu 12 zegels voor Sun Green Power.
Voor ik was verhuisd, kende ik de Hoogvliet ook niet. In het stukje Den Haag waar ik nu woon is het een van de weinige winkels. Inderdaad, geen luxe, geen bio, geen ruime sortering enzovoort, maar toch ben ik er voor de alledaagse boodschappen zeer tevreden over. En de spaaracties zijn soms prut, maar vaak ook zeer interessant: blokjes voor de afwasmachine hoef ik voorlopig niet te kopen: de lading van de vorige keer staat er nog en de nieuwe bonnen moet ik nog inleveren.
BeantwoordenVerwijderen