Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

23 november 2009

"Met poten en oren, om duimen en vingers bij af te likken"

Hutspot. Hutsepot. What's in a name? Nou, véél, schijnbaar. Plat préferé is weer begonnen en aangezien ik niet elke week met mijn neus in de programmagids zit, heb ik de eerste vijf afleveringen (Astrid Lindgren - Kötbullar, Armand Pier - Asperges in mousselinesaus, Bob Marley - Escovitch, Charles de Gaulle - Poule au pot en Bruce Lee - Rundvlees in oestersaus en tofu) alweer gemist (Canvas, breng deze verrukkelijke serie alstublieft op dvd uit!) Vorige week kookte Jeroen Meus het favoriete gerecht van Greta Garbo (Laxpudding) en morgenavond (dinsdag, 20.40u, Canvas) is het culinaire genot van Toon Hermans aan de beurt, waarna wekelijks Ian Fleming, Hergé en Frank Sinatra zullen volgen. Vorig jaar leerde Mr. Meus mij Yorkshire puddings maken (hier) à la Roald Dahl (en Frtz attendeerde mij toen al op hutsepot).
Maar die hutsepot dus. West-Vlaamse boerenkost, op zijn best be- reid vlak na de (varkens)slacht. Met verse aardappeltjes en groen- te van het land. Een favoriet van wielrenner Briek Schotte en daar- mee een aflevering uit het eerste seizoen Plat Préferé. Mijn lief wil het eten en dus op speciaal verzoek:

Het RECEPT is makkelijk via de Canvaswebsite te vinden, compleet met videofragment uit het programma (een mustsee)!

Als je, zoals ik de zoektocht naar pekelzout en reuzel, achterwege laat (Nederland is wat dat betreft een heel stuk beperkter bevoor- raad dan bijvoorbeeld België), is het ook nog eens helemaal geen moeilijk gerecht om te maken. Het vergt enkel geduld.
Van veel varkensvlees wordt met smaakmakers (RJ: verse tijm, verse laurier - ik leer, ik leer) een krachtige bouillon getrokken (duur: vier uur). Daarna in een andere pan aardappeltjes, peen en knollen (meiraapjes) in een scheut bouillon garen; halverwege de kooktijd overige groenten als bloemkool, groene kool en prei mee smoren en wanneer de hele boel zo'n beetje gaar is, de pan flink schudden ('de pot hutsen') zodat het zetmeel van de aardappelen de smurrie bindt tot wat nog het meest op stamppot lijkt. Maar geen stamppot ís. Dit is dus géén (Hollandse) hutspot! Dit "proeft naar het platteland des jeugdigen Flandriens". Het van het been vallende vlees gaat erin en al wat het dan nog nodig heeft, is een flinke lik (Tierenteyn) mosterd. Èchte winterse kost.

4 opmerkingen:

  1. Het boek van de serie is ook super leuk, vooral met de verhalen van Jeroen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk, dat je ook bent gevallen voor het aanstekelijk enthousiasme van Meus. Ik schreef er zowat op de kop af een jaar geleden over. Van zijn kooktechniek (basaal, grofstoffelijk en zonder poespas) wordt ik bepaald vrolijk.

    Kookprogramma's zijn op "d'n Bels" hoe-dan-ook veel prettiger om naar te kijken dan die via onze vaderlandse treurpit tot ons komen (hoofdzakelijk op commerciele grondslag vanuit Luxoland uitgestraald...).

    Zelfs veel Vlaamse reisprogramma's gaan stiekem over eten en drinken. Met veel plezier keek ik gisteravond naar 'Zalm voor Corleone' (reisreportage met culinaire trekjes) door de onnavolgbare Herman van Molle: ook een 'must see'.

    En ja: het doet me deugd indien kookbloggers de juiste termen voor de bestanddelen uit hun recepturen gebruiken. Hulde dus, al mag je in dit geval - tijm en laurier - gerust het woord 'kruiden' gebruiken, wat het (in tegenstelling tot zout en peper) ook zijn.

    Zoals de zuiderburen zeggen: "doe zo voort..." ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tot een jaar geleden woonde ik in België; ik bén dus de zuiderburen en zeg terug aan jou: doe zo voort.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. lief was er in ieder geval vree content van!

    BeantwoordenVerwijderen