We hebben ergens langs de weg zo'n hele grote oranje pompoen gekocht (€5) en dat ding raakt maar niet op. Na twee keer soep, een pompoensaus, pompoenbruscetta en geroosterde pompoen wordt het dus hoog tijd voor een pompoentaart, jawel. Ik blader maar weer eens door mijn vele bak-en kookboeken en stuit op een interessant recept in het nóg interessantere DDR Backbuch:
Geen pâté sucrée, maar een deegbodem van bloem, suiker, zout en butterschmalz. Dat laatste is een boter waaruit het water is verwij- derd, dus gebruik ik ghee. Daarvoor geldt namelijk hetzelfde.In de met deeg beklede bakvorm gaat een mengsel wat eenvoudig is verkregen door een beetje boter met suiker op te kloppen, hier eierdooiers doorheen te mengen, en kaneel, vanille, gember en fijn maïsmeel (=Speisestärke), om er daarna (uitgeknepen) pompoen- puree en de stijfgeslagen eiwitten doorheen te spatelen. Half uurtje de oven in.
Het eindresultaat is een lekker kruidige, niet zo überzoete, vaste taart die zeer goed snijdbaar is en verrukkelijk smaakt. Doet sterk denken aan spekkoek. De pompoen proef je eigenlijk alleen terug als je het wéét en de grote hoeveelheid kaneel en gember (die ik er met vrije hand doorheen gestrooid heb) máken het geheel tot een heerlijke smeuïge pudding-op-koek. Zonder die deegbodem ook heel goed te bakken als pompoenpudding! (trial and error: zonder bodem laat de metalen bakvorm zijn grijze sporen na in het nat van de vulling)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten