Recept nummer 967 in het standaard naslagwerk van de Amster- damse Huishoudschool, hierna te noemen Wannée, is een warme bitterkoekjespudding. Die toevoeging 'warme' snap ik niet zo, want in het hele boek is geen andere bitterkoekjespudding te vinden! Maar ik heb nu eenmaal zin in zelfgemaakte bitterkoekjespudding en deze warme zal het dan dus zijn!
Want het donkerbruine vermoeden bestaat dat pudding van eigen makelij héél anders smaakt dan de fabrieksvariant uit de winkel. En een dergelijke proef-op-de-som levert meteen een toetje op de voor de komende (drie) dagen, dus dat pakt in alle opzichten goed uit. 
Wannée ziet het alvast helemaal zitten met 100g bitterkoekjes (nee, niet zelf- gemaakt, na vijf eerdere pogingen in die richting heb ik het voorlopig opgege- ven) en 200g oud witbrood. En aange- zien ik, als culinaire grootheid (auteur schraapt haar keel) schijnbaar het recht heb om een meer dan 100 jaar oud kookboek in twijfel te trekken, draai ík die hoeveelheden om. Ik wil geen oudbroodpudding, nee, het moet wél flink naar bit- terkoekjes smaken. En ik zie het ook niet zo zitten met paneermeel om de vorm te bestrooien; amandelpoeder lijkt mij in dit geval véél geschikter. Bovendien voeg ik enkele druppels amandelex- tract toe aan het beslag. Maar verder volg ik braaf het recept...
Meteen aansnijden natuurlijk. Conclusie: veel te warm om íets te proeven! Eenmaal afgekoeld blijkt de pudding stevig en elastisch van structuur, níet zo schuimig en luchtig zoals de versie die ik meestal in de Aldi scoor. Wit is mijn pudding ook niet, maar wél héél erg lekker! Smeuïg. Subtiel. Zacht. En vullend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten