Draadjesvlees

Uit het "Het Boer zoekt Vrouw Kookboek" pluk ik een recept voor zogeheten draadjesvlees. Op de foto ziet het er in ieder geval heer- lijk uit; met uien, jeneverbessen en rozemarijn rijkelijk op smaak gebracht boterzacht rundvlees. 'Draadjesvlees' is natuurlijk van zichzelf al een héérlijk woord, maar het doet míj direct denken aan verhalen van mijn moeder, dat ze urenlang aan de eettafel moest blijven zitten tot haar bord leeg was, onderwijl de prop niet-weg-te-krijgen vlees in haar mond van de ene terug naar de andere kant kauwend. Hopelijk is dit toe te schrijven aan kinderlijke eigenwijs- heid van mijn moeders kant; ik richt me liever op 't onderstaande plaatje en waag een poging!

Wie wist dat er zelfs een draadjesvleesgenootschap bestaat (link HIER, bijvoorbeeld als je recepten zoekt)? Mensen die drie keer per maand bij elkaar komen om te genieten van een stoofmaaltijd. Nou, dat snap ik inmiddels helemáál. Ik verbaas me er elke keer weer over hoe relatief weinig tijd je hoeft te investeren in zo'n van smaken doortrokken pan vol eten, waarmee je dan ook nog eens drie tot meer dagen toekomt. In dit geval gaat de hele boel in een gietijzeren pan op een laag suddervuurtje en komt er zo'n twee uur later, na af en toe doorroeren, weer af. Nou moet ik wel zeggen dat mijn hand wat guller is met jeneverbessen, laurier en uien dan het recept voorschrijft, maar dit ruikt góed!

Af laten koelen en dan tweekeertwee porties de diepvries in, twee- keertwee porties weggezet voor twee volgende dagen in de week en éénkeertwee porties voor morgen klaar. Waarmee de aankoop van goede riblappen in één klap is terugverdiend! De dag daarna ontdek ik dat een royale scheut ketchup (tomatenpuree of iets, kan vast ook) de smaak nog eens extra optilt. Ver-ruk-kel-lijk!!