DB: Dobostorta

Augustus. Zinderende zomerhitte met Daring Bakers taart. Want deze maand staat een (Hongaarse) Dobostaart op het programma; en dat houdt in een opeenstapeling van lagen eierbiscuit en choco- ladecrème, met een toplaag van citroenkaramel en een rand van geroosterd amandelschaafsel. De Dobostaart werd anno 1885 door József C. Dobos, een Hongaarse bakker, bedacht en was al snel be- roemd in heel Europa door zowel de bijzondere smaak als de lange houdbaarheid. Het recept bleef een geheim tot Dobos in 1906 met pensioen ging en het aan de Budapest Confectioner's and Gingerbread Maker's Chamber of Industry gaf, op voorwaar- de dat iedereen het vrij mocht gebruiken.
De hosts Lorraine en Angela kozen een recept uit hetzelfde boek als waaruit we afgelopen mei apfelstrudel bakten. En ik heb er tien grote eieren voor nodig, dus eerst maar boodschappen gedaan.

The August 2009 Daring Bakers' Challenge was hosted by Angela of A Spoonful of Sugar and Lorraine of Not Quite Nigella. They chose the spectacular Dobos Torte based on a recipe from Rick Rodgers' cookbook Kaffeehaus: Exquisite Desserts from the Classic Caffés of Vienna, Budapest and Prague.

RECEPT (in pdf.bestand)

Het maken van de Dobostaart omhelst nogal wat klopwerk. Eerst heb je zes biscuitlagen nodig van eierdeeg; waarvoor schuimigge- klopte dooiers met suiker en stijfgeslagen eiwitten met suiker met wat meel vermengd worden tot beslag. En met een beetje 'vouwen' kom je er dan niet; dit is het serieuze 'hoe-meng-ik-hier-níet-alle- lucht-uit' werk. Volgens mij beter eerst het meel door het dooier- schuim en dan dáár de eiwitten doorheen scheppen. In ieder geval is het eindresultaat een grote bak vol ei-witgeel gesmolten marsh- mallowplak. Bakken (na uitspreiden op beboterd bakpapier) en af- koelen gaat snél, maar zes lagen zijn er best veel. En dan te beden- ken dat ik méér lagen er aanvankelijk sjieker uit vond zien...
Het gebakken biscuit ruikt naar omelet (en smaakt, afgekoeld, naar lange vingers). Lúchtig zijn de cakelagen eigenlijk niet en net te kort gebakken biscuit blijft na afkoelen braaf aan zijn onder- grond plakken..

Making this cake means some serious beating: beating eggs with sugar (biscuit) and then beating some more eggs with sugar (buttercream). And apparently just a little folding isn't nearly enough to maintain all the air. Luckily baking the biscuit layers is done fast enough and afterwards everything smells like omelet.

De verschrikking van botercrème bestaat dit keer uit eieren met suiker romig kloppen en dit au-bain-marie al kloppend verwarmen (hé; is dit feitelijk geen sabayon?!). Je mag stoppen met kloppen als het schuim 'dik' is, maar hoe dik is dik? Ik stop zodra het eier- mengsel handwarm is en laat er dan fijngehakte pure chocolade in smelten: waarna alle luchtigheid als sneeuw voor de zon is wegge- smolten... Wél ruikt het hele huis naar warme Nesquick, maar of dát een voordeel is?!
Van het vuur af wordt door het chocoladebeslag in gedeeltes een héél pakje boter geklopt. Da's handig, voor de houdbaarheid; maar iets minder boter mag ook wel! Overigens is dit recept voor boter- crème feitelijk meteen een manier om zèlf Choba te maken!!

I guess buttercream just isn't my thing. Boiling sugary egg foam was fun and adding chocolate chips makes it smell delicious! But then... Folding in an entire package of butter (250g)! Do I really have to? The caramel toppping is sticky indeed and it glues my molars tightly on top of each other. I like the lemon touch tough; makes it kind of fresh. By the way, it's high Summer here in the Netherlands and really warm, so nó problem spreading caramel on biscuit!

De zesde biscuitlaag wordt met ingekookte suikersiroop overgoten en ik kan zeggen, bij buitentemperaturen van 30°C is het geen pro- bleem om deze karamel over de cake uit te spreiden. Maar mijn God; wat PLAKT dat spul. Aan álles! (het hele aanrecht zit onder) De karamel smaakt naar zoete citroensnoepjes, maar na de eerste hap krijg je eigenlijk je kiezen niet meer van elkaar...

Het resultaat: een pannenkoekentaart met vrij eentonige vette chocoladesmaak en een werkelijk óneetbare (citroenige) PLAK karameltopping, die misschien beter vervangen had kunnen worden door iets anders. Na een afkoelen en opstijven gaat de taart zelf míj steeds beter smaken, maar die plakkerige bovenkant gooi ik er steevast af. En voor alle gasten die deze taart aten; "Nee, het is géén spekkoek!"

And thus resulting in a scrumptious looking cake, beautifully layered with brown cream and white biscuit. A real mouthful, especially since the lemony caramel topping makes your teeth stick together like crazy. After trying it, I don't eat the top any- more. The rest of the torta is fine. Worth all the hard work? Probably yes, for this one fun time.