Dropijs

Het lekkerste ijs dat ik sinds lange tijd at is het dropijs dat ik zelf (!) maakte. Tot op de letter nauwkeurig vervaardigd aan de hand van een recept door Roberto (de maker van het opéénna lekkerste ijs dat ik sinds lange tijd at). Waarom? Omdat ik een onverklaarbaar verlangen had naar dropijs en het beu werd te wachten tot Mr.R dit in zijn ijssalon verkocht. Er stond me dus niets anders te doen dan het dan maar zelf maken.
Bron: "LEKKER! IJs"

Ik besloot mijn ijs te maken van droptoffees (van Melle), omdat deze lekker naar zoete drop smaken en van zichzelf al zeer zacht zijn (en dus makkelijker smelten dan bv. boerderijdrop). De hele bereiding was een ei(s)tje: droptoffees uitpakken en in een pannet- je met melk en wat water laten smelten (oh... dus zó maak je drop- saus!); slagroom stijfkloppen met suiker en dit door de afgekoelde droppap spatelen; en dit mengsel tenslotte in de diepvries laten bevriezen. De toffees smelten niet homogeen in de melk en dus is het ijs ook een beetje korrelig, maar dit zijn zéker geen kristallen. Bovendien is dit heerlijke ijs direct bij scheppen al smeuïg; wát een succesrecept.

Droptoffee-ijs: mjam, mjam, MJAM! Écht súperlekker.
Had ik er al bij verteld dat ik aanvankelijk probeerde de droppap te laten bevriezen onder continue roeren in een metalen bak in een bak met ijsblokjes en veel zout? Zoals het vroeger gedaan werd, zeg maar. Laat ik zeggen: vroeger is vroeger. Die ijs-zout- truc duurt mij gewoon véél te lang!

(update 23-11-2009)
Karen van Bake my day heeft, tot mijn grote vreugde, dit recept schaamteloos gekopieerd en er schijnbaar bij haar in huis de boel mee op stelten gezet (drie uitzinnige zonen). Tip: koop ijshoorntjes erbij, voor 'het ecchie'.