Kruidnootjes

Tot op heden heb ik er altijd moeite mee gehad om een samenhangend speculaas- deeg te vervaardigen. Ik ben dan ook nog nóóit tot dit resultaat gekomen!! Niet dat ik het nou al zó vaak geprobeerd heb (een keer of drie), maar toch. Bij míj staat speculaas te boek als een uiterst moeilijk te bakken goed. Waarom het vandaag dan wél lukte? Omdat ik gewoon de aanwijzingen in het recept betreffende de melk heb genegeerd (er staat "eventueel één of twee eetlepels" maar ik heb melk toegevoegd tot het deeg in ieder geval normaal kneedbaar was...).

Deeg dus. Check. We (jawel, ik en mijn lief maken het deeg sámen) gebruiken versgevijzelde speculaaskruiden, waar mijn allerliefste op eigen initiatief een behoorlijke hoeveelheid gemberpoeder doorheen doet. Dat hóórt er dus NIET in!! Stout lief! Balletjes draaien (duurt even, maar:) Check.

Drie volle bakplaten kruidnootjes komen uit de oven. Let op, want terwijl de kruidnoten (gezien deze actie, dúrf ik geen pepernoten meer te zeggen... hoewel ik vind dat taal iets dynamisch is en als íedereen 'pepernoten' zegt, dan is dát blijkbaar wat het zijn) afkoelen, worden ze ook nog iets harder en je wil er uiteindelijk níet je tanden op breken; niet té lang bakken, dus. Dat van die gemberpoeder proef je niet terug, behalve dan dat de mini-koekjes heerlijk kruidig zijn. Niet speculaaskruiderig zoals die uit de winkel, maar zelfgemaakt kruiderig, met de authenticiteit van de enthousiaste thuisbakker(s)!!

En ik maak ook héle kleintjes (onderste foto), want op de één of andere manier heb ik een fijne herinnering aan kleine kruidnootjes. Klik hier voor een wel héél bijzonder recept voor (dikke, malse) speculaas.