Citroenbiscotti

Wàt zijn eigenlijk 'biscotti'? In een eerste (vrije) vertaling zou ik zeggen: Italiaanse biscuitjes. Dat doet natuurlijk geen recht aan de uniekheid van het knapperige koekje (is het wel een koekje?!), want je kunt biscotti rustig wegschrijven onder de noemer 'luxe versnapering'. Een biscotto is basaal gemaakt van deeg dat bestaat uit twee delen bloem op één deel suiker en genoeg eieren om een stevig mengsel te verkrijgen. Dit deeg wordt in broden gebakken, die vervolgens in plakken gesneden opnieuw de oven ingaan. De knapperige biscotti die aldus worden verkregen, zijn dermate ingedroogd dat ze lang houdbaar zijn (concept: beschuit). Bovendien zijn de harde koekjes ideaal om in koffie of thee te dopen.

Maar ík ga geen basaal recept gebruiken. No sir! Ik volg hét recept van John Campbell, uit zijn (fantastische!!!) kookboek "Koken als een topkok":

Ik heb pas door hoevéél eieren "drie eieren en twee dooiers" eigenlijk is, wanneer ik deze hoeveelheid begin op te kloppen met suiker. Hoewel John zegt "iets luchtig" is het niet moeilijk om een crèmige textuur bij elkaar te kloppen en al die extra ingeklopte lucht zal wel geen kwaad kunnen. Bakpoeder en cakemeel erbij, gezeefd (ik heb niet speciaal cakemeel gekocht, hoor, ik gebruik gewoon patisseriebloem). Dan gesmolten boter met citroensap en citroenrasp en noten. Nou vind ik persoonlijk dat er pistachenoten in biscotti thuishoren, dus gebruik ik naast amandelen (en cashewnoten) deze ongezouten gepelde groene rakkers.
'Broden' vormen lukt me alleen niet zo goed. Het is nogal plakdeeg. Zelfs met bebloemde handen lukt het me nog maar nèt om twee staven deeg op het bakpapier te krijgen. Het luchtige eierdeeg bakt geurig op tot twee broden, waarvan ik er één invries en één in plakken snijd. Deze plakken gaan direct terug op het bakpapier de oven in, voor de tweede bak.
Enkele minuten later zet ik mijn tanden in een zelfgemaakte biscotto. Kijk, dát is het leuke van thuisbakken: je creëert tegen je eigen verwachtingen in zomaar iets, waarvan je daarvóór dacht dat het gekocht moest worden om van te genieten. Zéker voor herhaling vatbaar! (zal wel moeten ook, er ligt nog een biscottibrood in de vriezer...) Een mens zou nog kunnen gaan houden van de zuurheid van citroen!!