DB: Macarons

Oh woehoe! Súperuitdaging van Ami S. (Baking without fear) deze maand voor de Daring Bakers: macarons. Ik ben dól op macarons en ik vraag me hard af of we die inderdaad zélf gaan kunnen maken Ik ga het alleszins met overgave proberen en ik weet ook alweer precies wat voor sóórt macaron het voor mij moet zijn: réglisse, oftewel dropmacarons, geïnspireerd op mijn favoriete macarons van mijn favoriete Parijse pâtisserie LaDûrée! Een uitdaging pur sang!

The 2009 October Daring Bakers’ challenge was brought to us by Ami S. She chose these macarons from Claudia Fleming’s The Last Course: The Desserts of Gramercy Tavern as the challenge recipe.

RECEPT (in pdf.)

Nou heb ik al eens eerder geprobeerd macarons te creëeren (koffie en limoen) en hoewel beide redelijk goed smaakten, was de vorm niet je-dát (en was al helemáál niet zoals zou moeten!) Maar dat is nauwelijks een schande te noemen, want Franse macarons zijn berucht vanwege de moeilijkheid ze te vervaardigen. En ook met dit recept lukt het me blijkbaar niet, hoewel het eindresul- taat precies goed taai-knaaierig-droog is; als een luchtig bitterkoekje dat van binnen nog nèt niet gaar is (zonder vloeibaar te zijn).
Onze host van deze maand zegt al heel váák macarons gemaakt te hebben en heeft de meest stabiele resultaten met dit recept. Ik zal op de één of andere manier toch iets niet helemaal gedaan hebben volgens het boekje, want mijn macarons hebben geen 'voetje' (en dit maakt een macaron tot een Macaron!)

I've made some macarons before but they never quite worked out. Shapewise that is. Very true, that French macarons are notorious for being difficult to master. Off course this attempt number three is no exception to the rule, though slightly better than attempts one and two. Luckily all of which were very eatable. I guess I have to keep on practising... Pretty soon I will need my own chickens!

De donkergrijze kleur van de dropmacarons krijg ik door enkele (uhm... negen!) Norit tabletten in de vijzel tot fijn poeder te verpulveren en dit met het amandelmeel door het eiwitschuim te scheppen. Mijn vulling bestaat uit droptoffees die au-bain-marie gesmolten zijn, waarna vermengd met wat slag- room. Dit is een lekkere plakkerige dropvulling die precíes naar droptoffee smaakt (uiteraard), maar alleen héél lang nodig heeft om weer op te stijven (héél lang!). Stapelen van de macarons kan dan ook feitelijk pas een paar uur na opspuiten van de vulling.

Inspired by these licorice macarons of La Dûrée, which I LOVE!! I boldly grinded some (nine!) Norit tablets (activated carbon). They turned my soft eggwhite peaks into a lucious dark grey foam. For the filling I melted some licorice toffees ("droptoffees") in a bit of cream. It took forever to harden again, but sure tasted nice (like licorice toffees...) A challenge indeed!