Voetbal. Het is al weer een tijdje geleden dat ik voor het laatst naar een wedstrijd van het lief ben gaan kijken (op mijn aanmoedigin- gen tijdens een training hoeft sowieso niet gerekend te worden). Ik denk dat het 2004 is geweest. Of 2003, dàt kan ook. Het is gewoon niet mijn ding. En ik koester die ogenblikken van ultieme rust thuis (op zondag) en hóe kan ik daar nou van genieten als ik dan niet in huis ben..?! That would make no sense.
En tòch is bovenstaande foto door mij gemaakt. Dus ik was er. Dat komt zo: één van de teamleden, tevens een gerespecteerd vriend, verjaarde en op zijn wenslijst stond een rieten korf om brandhout van de schuur naar de bijkeuken te sjouwen. Kijk. Dát geef ik dus niet. Dus kreeg hij waardebonnen. Van eigen makelij. Eén waarvan goed was "voor 1x voetbalravitaillering" (het moet natuurlijk ook wel een beetje leuk voor míj zijn!). 'Ravitaillering?' Inderdaad, een term uit de wielrennerij, wat zoveel betekent als eten/drinken voorziening. Dus ik kom wel, maar alleen als ik ook mag koken.
.
De hoeveelheid vlees (2kg kipkarbo's van de markt en 1kg spare- ribs) die ik voorzien had voor de uitgebluste voetbalmannen op leeftijd, was, zoals verwacht, natuurlijk een schot in de roos. En verder geen gezeik met groenten ofzo (afgezien van wat partjes sinaasappel op de orange tian), gewoon een grote bak krokante kippenpoten, een schaal kipcarbo's met Jamie Oliver's Magische Marinade en idem spareribs. Genoeg vlees dus om zelfs nog een rondje door de kantine te doen, tot groot plezier van de barman. Zó vind ik voetbal dan nog wel leuk (van de wedstrijd heb ik denk ik de laatste tien minuten meegemaakt, met als ultiem excuus 'dat de kip nog niet gaar was, anders was ik wel eerder gekomen'). En nog gefeliciteerd, HH! Mag ik alvast aannemen dat er volgend jaar 'waardebonnen' op je verlanglijst staan?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten